Barend en Johanna

Johanna: Wonderlijk, dat zich zo spoedig na de overwinning van 't evangelie op de macht der duisternis weer 'n grote moeilijkheid opdeed met Johannes Marcus, zelfs zo erg, dat hij besloot terug te keren. Waarom was dat toch? Wie was ook weer die Johannes Marcus?

Barend: Hij was de zoon van Maria, die woonde te Jeruzalem, 12: 12, waar de gemeente vergaderd was, toen de Heere Petrus uit de gevangenis verlost had. Hij was geheel vrijwillig, eigener beweging meegegaan, om als dienaar en doper de apostelen bij te staan. Waarschijnlijk had hij geen liefde genoeg voor de arbeid onder de heidenen. Hij had misschien nog een te Joodse geest, want hij wilde wel later Barnabas volgen naar Cyprus, maar niet Paulus volgen naar Klein-Azië. Wellicht had hij ook bezwaren tegen de gevaarvolle tocht door het hooggebergte, wat in de verte te zien was.

Johanna: Of was het mogelijk een verlangen naar Jeruzalem en naar zijn familiebetrekkingen? Of was het moedeloosheid, als gevolg van een geestelijke inzinking?

Barend: In elk geval had hij geen Goddelijke roeping en zending, althans toen nog niet, en de opgewekte begeerte om voor de Heere te arbeiden bleek niet standhoudend toen de moeilijkheden zich begonnen te vermenigvuldigen. Er lag een aanmerkelijk verschil ia de geestelijke drang tot arbeiden. Bij Paulus en Barnabas was veel meer dan een hebbelijke opwekking; zij hadden een Goddelijke roeping en zending tot het werk. Johanna: Maar waren zij bovendien ook niet officieel door de gemeente van Antiochië uitgezonden, en miste Johannes Marcus dat niet? Maar hij zal toch wel door Paulus en Barnabas vermaand zijn op ernstige wijze? Barend: Ja ongetwijfeld, maar hij was onwillig naar hen te horen en weigerachtig om met hen te blijven. En toen kwam de scheuring en de satan had schijnbaar een zeer groot voordeel behaald. Maar de apostelen gingen door en de Heere zou met hen zijn.

Johanna: Later werd alle scheiding gelukkig weer weggenomen, want wij lezen in 2 Tim. 4 : 11: „Lucas is alleen met mij. Neem Marcus mede en breng hern met u, want hij is mij zeer nut tot de dienst". Had dus, dit teruggaan geen ernstige gevolgen?

Barend: Helaas wel, want daardoor zouden eerlang ook Paulus en Barnabas van elkander verwijderd worden. "Mand. 15 : 35—41. Wat deed d© broedertwist door alle tijden heen de gemeente des Heeren al een afbretuk. Wat hebben scheuringen al een verwoestingen aangericht op aarde in de strijdende kerk.

Johanna: Het is wel ontzettend erg, en ieder heeft wel voor zichzelf toe te zien, maar weet de Heere uit het schijnbaar kwade niet dikwijls het goede te doen voortkomen?

Barend: Ja, maar daarmede is de onbuigzaamheid van Johannes Marcus niet goed te praten. Kleine oorzaken hebben soms zeer grote gevolgen. Het had beter geweest, als de jonge Johannes er onder had kimnen buigen, om te doen wat de meer ervaren leiders hem bevalen. Onbuigzaamheid is zonde en heeft al wat ellende gebaard. Evenwel het werk moest doorgaan, dan maar zonder Johannes Marcus. * Johanna: Het schijnt, dat de apostelen in de stad Perge niet gepreekt hebben. Weet u ook waarom zij dat nietgedaan hebben? Barend: Neen, dat is niet tiit te maken, maar waarschijnlijk was hun doel Antiochië, zodat zij zich niet wilden ophouden in Perge. Zij hadden een plan opgemaakt, waarnaar zij handelden, welk plan goedkeuring van de Heere verkreeg in hun hart.

Johanna: Hoe ver lag Antiochië van Perge af, weet u dat ook? En was dit Antiochië ook zulk een grote stad als Antiochië in Syrië, vanwaar de apostelen uitgezonden waren?

Barend: Om van Perge te komen in Antiochië, moest men reizen langs de oevers van de rivier de Cestrus met haar enorme stroomversnellingen, en dan al maar klimmen naar de hoogte, terwijl bovendien in die tijd die streek vol van rovers en bandieten was. Ofschoon zwak in zichzelf, doch sterk in het geloof, zijn zij niet ongewapend geweest. Zij hadden de volle wapenrusting Gods aan. Tenslotte kwamen zij in Antiochië, een Romeinse kolonie, waar ook zeer veel Joden woonden, die daar winstgevende handel dreven.

Johanna: We lezen, dat Paulus en Barnabas op de dag des sabbats naar de synagoge gingen om de godsdienst bij te wonen. Ik denk, dat die gang naar de synagoge misschien nog zwaarder was dan de gang door het gebergte, gelooft u dat ook niet?

Barend: Dat zou best kunnen, maar de Joden moest allereerst het Evangelie gebracht, te meer daar de liefde voor hun volk bij Paulus en Barnabas zeer groot was en zij met grote zelfverloochening versierd waren. En het begin was nog al moedgevend, zij werden geëerd als voorgangers, ondanks alle geruchten over een Jezus, Die door het Sanhedrin veroordeeld was en over een Saulus van Tarsen, die van een bestrijder van Jezus een volgeling geworden was.

Johanna: Maar waren de Grieks sprekende Joden, de zogenaamde Hellenisten, niet minder fanatiek dan de Judaïsten, dat zijn de Hebreeuws sprekende Joden? Barend: Ziende op het gebod en blind voor de toekomst gingen zij naar de synagoge, en dat op een zeer geschikte dag, namelijk de sabbatdag, en bovendien vonden de Joden het een eer, dat zij een tweetal geleerden op bezoek mochten ontvangen, naar wier woorden men wel wilde luisteren.

Barneveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen