PINKSTEREN II

En al Gods volk, de kleinen en de groten houden behoefte aan de bediening des Heiligen Geestes tot aan hun laatste ademsnik. Immers elke geloofsoefening is vrucht van die bediening. De Heere maakt eerst de . ziel behoeftig en armoedig om plaats te maken voor de vertroostingen des Geestes.

We lezen verder: „En van hen weerden gezien verdeelde tongen, als van vuur, en het izat op leen iqgeiMjk van hen". Het waren tongen, de Heilige Geest gaf hen te spreken. Het waren verdeelde tongen, want zij' begonnen te spreken met andere talen, zoalsi de Geest hun gaf uit te spreken. Het waren iziobtbare tekenen, nadat eerst een feooribaar teken was gegeven. Het waren verdeelde tongen als van vuur, omdat het vuur reinigt tot iheiliging en loutering, het was een laaniwijV zinig van vurige liefde Gods, uitgestort in 'hun harten door de Heilige Geest, verwekkende in hun harten een vurige wederliefde tot Christus.

Het duidde op het zo heerhjke licht der Goddelijke genade, inschijnende in hun hart, en tevens dat de Heilige Geest licht .gaf over het ganse heü'splan Gods, over heel d; e waarheid, die naar de Godzaligheid is. Hier ging hun het licht op over al die schone wonderlijke uitspraken van die lieve Meester tijdens 2üjln omwandeling op aarde. Hier begrepen zij eerst redht in de vO'llè zin' van het woord, d& t de Christus had moeten Hjden en sterven, om. een eeuwige gerechtigheid te verwerven voor al de Zijnen, die Hij van de Vader ontvangen had, om ben uit de diepte der ellende en verlorenheid op te halen. Ook viel meer dan tevoren het licht des Geestes op de betekenis van de opstanding van Christus, als de bron der levendmaking, de grond dei- rechtvaardigmaking, de kracht der heiligmaking en de waarborg der heerlijkmakinig.

Hadden de discipelen vlak vóór de! hemelvaart van Christus nog gedacht over de oprichting van een aards Messiasrijk, bij de uitstorting des Geestes werd het volkomen duidelijk, dat het Koninkrijk van Christus geestelijk en hemels was, en dat zij daarvan de bevoorrechte onderdanen gemaakt waren. Hoe werd daar vervuld het woord van Johannes de Doper: „ik doop u wel miet water, maar Die na mij komt. Die sterker is dan ik. Die zal u met de Heilige Geest en met vuur dopen".

De Geestesdoop', die zij ontvingen, was door de hjdensdoop van Christus verworven, daar ontvingen izij de volle toepassing van Christus' gerechtigjheid in de verzegd'ing van de Heilige Geest, zodat zij daar ontvingen de vrijheid der heerhjMieid der kinderen Gods. De vu^ rige Petrus, de liefhebbende Johannes, de 'krachtige Jacobus en de zwaarmoedige Thomas, ja alen tezamen deelden daar in de heerlijkste vertroostingen des Heiligen Geestes.

- Niet alleen verdween daar ale twijfel om^trent hun aan'deel aan Christus in de verzegeling van him' kindschap, maar ook bekwamen zij de amibteHjke vrijmoedigheid in 'de verzegeling van bun apostdlsdhiap. Gespeend aan alles van deze benedenwereld, genoten zij in ruime mate de beginselen der eeuwige vreugde, en bun hemelsgezindbeid nam de mensenvrees alge'heel weg, terwijl ni'et de minste behoefte overbleef aan de gunst van mensen.

Met buitengewone vrijmoedigheid en met igrote kracht begonnen zij te spreken met andere talen. Door de zonde was er de spraakverwarring, door de genade Gods werd spraak- en taalVerwarring opgeheven, gelijk Christus gezegd had: „Met nieuwe tongen izuUen zij spreken". De tongen werden losgemaakt om God te loven en te prijzen, en de harten waren zo vervuld met de Heilige Geest, dat zwijgen een onmogeHjkheid en spreken een vanzelfsheid werd. De rijke vrucbten des Geestes, liefde, vrede, blijdsohap kwamen openbaar in 'heel hun optreden.

God zou Zijn volk vergaderen uit alle natiën, talen en volken, dus moest gesproken worden met andere talen, voor allen verstaanbaar. Wolk een onderscheid had de Heere gemaald; waar geen onderscheid was. Immers misbruikt de mens van nature de rijke gave Gods van de taai, bet woord en bet verstand, zichzelf in alles bedoelende en God de eer onthoudende, die Hem toekomt. "

Oo'k de discipelen badden dat gedaan in 'hun 'zondig eertijds, zelfs de ongehoorzame Joden onder leiding van de overpriesters en de ouderlingen hadden met faun taal en stem de dood van Christus geëist. Maar door de uitstorting des Geestes zou juist verkondigd worden, dat die dood van Christus bet leven der Zijnen betekende. Dat gesproken werd met andere talen was tevens een aankondiging van de prediking des Evangelitims aan alle voUceren der aarde. Het wonder der talten was tevens de inleiding tot nog veel groter wonder, te weten de bekering der drieduizend mensen.

Christus was in bet openbaar 'gekruisigd, Hij moest in het openbaar gepredikt worden als de enige Naam, Die onder de hemel gegeven is, door welke wil moeten zalig worden, en Christus had bewezen door de zending des Geestes, dat Hij waarlijk verhoogd was aan des Vaders rechterhand en dat 'Hij de levende Verlosser en de verheerlijkte Immanuël was.

De apostelen spraken, zoals de Geest hun gaf uit te spreken, dus geen eigen mening en gedaohten werden naar voren gebracht, geen eenzijidige wetprediking, .geen verwijten aan hen, die Christus hadden verworpen, geen verheffing van zichzelf boven de hoorders, niets van dat aUes. Maar ook igeen eeuEijdig evangelie, zonder zelfkennis en scbuldbesef, zoals in onze droevige tijden van zoveel kansels gepredikt wordt, niaar de reine vrije genadeleer, waarbij 'de zaligheid in Christus alleen te verkrijgen is door het geloof der werking Gods. Zij predikten 'zoals de Geest hun 'gaf uit te spreken, dat is, zij stonden daar in de kracht en onder de duide- Ijke leiding des Heliigen Geestes, Die het woord 'zo krachtig maakte, dat drieduizend harde 'harten er door verbrijzeld werden.

Op de iPinikterdag te Jeruzalem werd God op het hoogst verboogd en de mens op het diepst vemiederd. Helaas, wat leeft de kerk des Heeren daar in onze dagen ver van af. Wal; al' vreemde geesten zijn aan bet werk om de zuiverheid der leer op bedekte wijze te bestrijden, in de mens een vermogen stellende om door eigen natuurhjke 'kracht te kunnen geloven tot zaligheid. Wat een verdoezeling van de leer van des mensen ab'solute doodstaat, ten 'koste van het vrije werk Gods. Wat al' eenzijdigheden, zowel ten aanzien van de wet. als ten aanzien van het evangelie allerwege. Wat al een kunst- en vliegwerk om mensen in de kerk te krijV gen, wat een gepleister met loze kalk, om toch maar niemand pijn te doen. En door al dat mensenwerk wordt de 'bediening des Geestes geremd, zelfs praktisch geloochend.

Het bedroeven van de Heilige Geest is schering en inslag, het is zelfs bij velen er om te doen om de Geest uit te blussen. Als God de eer niet 'krijgt die Hem toekomt, wederstaat men de Heilige Geest, en 'het .gevallen mensdom is zich niet bewust, dat de Geest Zijn zaligmakende bediening terugtrekt.

Zelfs onder Gods volk is het over het algemeen zeer donker, ondanks dat in beginsel de Geest van Christus intrek in bet hart genomen beeft. Hoewel dat volk verzegeld is tot de 'dag der verlossinig, en derhalve niet zal verloren gaan, 'blijkt van. die inwoning des Geestes meest zeer weinig uit de vruchten. Ware geloofsblijdschap, .gepaard met diepe vernedering en verwondering is een zeldzame zaak geworden, terwijl 'geestelijke hoogmoed en liefdeloosheid aan de orde van de dag is. Terwijl de ware vrijmoedigheid ontbreekt, wordt in achteiMap .ge> vandeld en het werk des Geestes in elkander betwijfeld en veroordeeld. Welk een onverzoenlijkheid en onbuigzaamheid onder elkamjer menigmaal.

Hoe weinig zelfverloochening wordt beoefend, hoe blijft men op zijn stuk staan, hoe tracht men vol te ^ houden tot verwoesting der gemeensohap en tot 'droefheid van de Heilige Geest. De duivel blaast het •vtuur aan, en al dat werkschuwe, praatgrage reizen en trekken onder de schijn 'Van godsdienst is zo schadeHjk voor allen, want de mens zit mieestal op de troon, en de gesprekken zijn doorgaans 'geesteloos. Als God Zelf bij ogenblikken niet zO'Ugde voor Zijn eer, 'wat zou het toch laag aflopen. Wat gaat er weinig kracht uit van Gods volk, en wat hebben velen weinig kennis van Goddelijke zdcen en ook van Christus, daar toch Hem te kennen het eeuwige leven is.

Mocht de Pinkstergeest bij vernieuwing eens worden uitgestort in ons hart en in de .gemeente Gods. Dan zou Gods voilk weer op de plaats komen, waar bet hoort, dan zou God verheerhjkt worden in Zijn eigen werk, en de iziel zou zich verlustigen in 'Hem, Die ons getrokken heeft iiit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Dan zou er met vrijmoedigheid getuigd •worden: „Doch wij hebben niet ontvanigen de geest der wereld, maar de Geest, Die uit God is, opdat vvd| zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn". Dan zou door het geloof in Christus rust en vrede in 'de harten .gemaakt worden en zou er wat van ons uitgaan 'ten .goede van de jongeren, die letten 'Op de praktijk van ons leven, en 'die vooral acht geven of er een liefdedrang is tot bun eeuwig heil', of dat wij maar alleen onszelf op het oog hebben.

Rotterdam-Z

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen