Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Taizé

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Taizé

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In verschillende bladen leest men de laatste tijd herhaaldelijk de naam Taizé, en nu werd mij gevraagd, wat hier nu eigenlijk mee wordt bedoeld.

Wel, Taizé is een dorpje in het midden-oosten van Frankrijk, dat door het wegtrekken van , de bevolking naar de grote steden geheel verlaten was. In 1939 is het echter opnieuw bevolkt geworden, namelijk door een groep „protestantse monniken".

Onder leiding van Ds. Roger Schutz woont hier namelijk in een groot huis een aantal mensen bij elkaar. Zij hebben zich verplicht om in gemeenschap van goederen met elkaar te leven, om in het koelibaat te leven — dus geen huwelijk aan te gaan — en om absolute gehoorzaamheid te betonen aan de prior, dat is de kloosteroverste. Deze drie beloften, die men heeft afgelegd, vertonen dus grote overeenkomst met de drie kloostergeloften van de roomse monniken- en nonnenorden, namelijk armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Dit „protestantse klooster" in Taizé bevat thans 45 van deze „monniken". Bijna allen zijn akademisch gevormden, uit verschillende landen afkomstig, zoals uit Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Nederland en Denemarken. Zij spreken onder elkaar de Franse taal. Ze hebben besloten samen te leven zonder giften van buiten te ontvangen; door werken voorzien ze in hun levensonderhoud. Enkelen van hen maken aardewerk, anderen hebben samen een drukkerij. Om beurten trekken zij er op uit om „als een arme te leven onder de allerarmste mensen" in de dichtbevolkte wijken van Marseille, in de kolenmijnen van Montreau les Mines, waar zij werken als priesterarbeiders.

Het grote doel, wat de „monniken van Taizé" echter voor ogen staat, is de eenheid van alle christenen. In de aanhef van hun kloosterregels lezen wij immers: „Neem nimmer deel aan het schandaal van de verdeeldheid der christenen, die zo gemakkelijk de liefde tot de naaste belijden, maar intussen verdeeld blijven. IJver hartstochtelijk voor de eenheid van het lichaam van Christus".

Drie keer per dag komen de „monniken" samen in het kerkje van Taizé. Dan komt daar de dokter, de landbouwer en de metselaar. Zij onderbreken hun werk, verkleden zich in een wit koorhemd met een gordelkoord er om, en dan gaan ze in stille optocht naar de kerk. Zij hebben toestemming gekregen van de roomse bisschop om in het kerkje in plaats van een roomse liturgie, een „gereformeerde" dienst te houden, tenminste zo noemt men dat. Eerst zingt men bij het licht van kaarsen enkele psalmen, vervolgens worden alle kaarsen op één na gedoofd en leest één der broeders een schriftgedeelte. Daarna gaat ieder voor zich daarover stil mediteren.

Steeds meer „pelgrims" gaan dit Taizé bezoeken. En ook Rome heeft grote belangstelling voor de „protestantse" kloosterorde. Immers van 26—28 september j.l. zijn 2 aartsbisschoppen en 7 bisschoppen naar Taizé getogen om daar met 65 predikanten te spreken o'^r de evangelisatie. Klaarblijkelijk ging men véh. het standpunt uit, dat rooms en protestant samen wel kunnen optrekken om aan „de wereld" de blijde boodschap te brengen.

Tijdens de konferentie werd tweemaal de mis bediend en eenmaal geschiedde dit met opzet langzaam, opdat de aanwezige protestanten het beter zouden kunnen volgen en begrijpen! Volgens een officieel verslag hebben de deelnemers na afloop „uiting gegeven aan hun vreugde en erkentelijkheid, elkaar gedurende drie dagen te hebben ontmoet om de zorg over de evangelisatie samen te delen. Zij beschouwden deze ontmoeting als een evenement en brachten dank aan de Heer der kerk. Die hen leidde naar de zichtbare eenheid". De prior van Taizé, Ds. Schutz, en zijn adjunkt werden daarna in Rome ontvangen door de paus.

Zo gaat een verwaterd protestantisme in onze dagen al verder de weg op naar Rome en wordt al meer een „verbroedering" gezocht. Wat God in de Reformatie der kerk heeft willen werken, wordt niet meer verstaan. Temidden van al die valse oekumeniciteit wordt het ons toch gegeven het pand, ons in de Reformatie toebetrouwd, te blijven bewaren.

Gouda

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 maart 1961

De Saambinder | 4 Pagina's

Taizé

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 maart 1961

De Saambinder | 4 Pagina's