Vierhonderd jaar Confessio Belgica 2

De vorige keer schreven we iets uit het leven van Guldo de Brés, de opsteller van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Nu iets over deze belijdenis zelf. In de nacht van 1 op 2 november 1561 wierp Guido de Brés een pakje over de muur van het stadje Doornik. Naast een begeleidend schrijven bevatte dit pakje een gedrukt exemplaar van de Belijdenis des Geloofs, die blijkens de titel opgesteld was „met een gemeen akkoord" door de gelovigen, die in de Nederlanden begeerden te leven naar de zuiverheid van het Heilig Evangelie. Juist in diie dagen vertoefden op het kasteel van Doornik twee gevolmachtigden van de landvoogdes en langs deze weg wilde Guido de Brés de koning zelf bereiken. De 'brief, die aan de Nederlandse Geloofsbelijdenis voorafgaat, was immers door hem rechtstreeks aan koning Pilips II gericht. In die brief schrijft De Brés, dat de Nederlandse Hervormden niet deze weg van een stom verzoekschrift en geschreven belijdenis gekozen hebben als het hun maar vergund ware geweest zelf voor de koning te verschijnen. Maar nu alle wegen daartoe voor hen afgesloten waren, wilden zij, in naam van meer dan honderdduizend mensen in de Nederlanden, op deze wijze getuigenis afleggen van hun geloof.

Mocht de koning hun confessie lezen — en, aldus de brief, het is de plicht van de vorst daarvan kennis te nemen — zo zou hem blijken, dat zij ten onrechte voor schismatieken, ketters en rebellen gescholden werden, daar zij niet alleen de voornaamste stukken van 't christelijk geloof, als vervat in de apostolische geloofsbelijdenis, maar ook de ganse leer, door Jezus Christus geopenbaard ten leven, rechtvaardigheid en zaligheid, verkondigd door de apostelen en evangelisten, en bezegeld door het bloed van zovele martelaren, ten volle beleden. Daartoe bieden zij de koning deze confessie aan, die de hoofdsom van de leer van God en de eeuwige zaligheid der zielen bevat, terwijl zij bereid zijn haar met hun leven te 'bezegelen. Inderdaad werd reeds in 1562 de belijdenis aangeboden aan de afschuwelijk wrede koning Filips II, die verantwoordelijk was voor de bloedige geloofsvervolgingen in de Nederlanden. De belijdenis was dus allereerst opgesteld om hem te laten lezen wat de gelovigen, tegen wie hij zijn soldaten ophitste, nu eigenlijk bewoog, wat zij geloofden, waarom zij zo blijmoedig de dood ingingen. Ze zeiden iin deze Nederlandse Geloofsbelijdenis als het ware tot de koning: Lees dan wat wij geloven, dan zult u zien, dat wij niet zulke gevaarlijke misdadigers zijn als men u wil doen geloven. Diep in hun hart hoopten deze vertwijfelden, dat zijn ogen zouden open gaan. Zij hoopten op een wonder, op de verhoring van hun gebeden. Zij riepen uit: Wij zijn geen rebellen, maar liever dan Christus verloochenen willen wij „onze ruggen hun zwepen toekeren, onze tongen uitsteken voor hun messen, onze monden laten snoeren, onze lichamen aan het vuur overgeven in de wetenschap, dat wie Christus volgt het (toruis moet opnemen en zichzelf moet verloochenen". Guido de Brés heeft zijn „Belijdenisse des geloofs der kercken Jesu Christi in de Nederlajiden, na. de suyverheit des Evangeliums ghereformeerd" aanvankelijk m het Frans geschreven. De Nederlandse tekst dateert van 1562. Op de synode van Dordrecht in 1618 werd de Nederlandse Geloofsbelijdenis offciële grondslag van kerkelijk belijden. Daar is wel wat aan vooraf gegaan. Maar daarover D.V. de volgende keer.

Gouda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen