VAKANTIEZORGEN

De vakanties ispeien een belangrijke rol in ons leven, niet het münst in het kmderleven. Over het vóór of teigen zvÉlen we het m-aar niet hebben. Een feit lis idat de schOoigaiande jeugd (en het onderwijzend personeel) er reükhalzend naar uitzien. Bij de mioeders vernemen we meestal het 'tegendeel, geen uitzien, maar een tegen op zien. En geen 'wonder. M vakantietijd rusten er meer zorgen 'op moeder. Nu moeten we dn het verlangen van de kinderen en Sn de zorgen van moeder 'gelen tegenstelling aien. Er staat tweeërlei ibelong op het spel. Het toelang van het kind (en de school) en het belang - van moeder. Het is voor velen wel eens m'oeilljk om in die (vooral tenge) vafcanlties het toelang van het 'kind te zien, 'voaral als moeder gebukt 'gaat on'der de gezinszorgen. De school lis menigmaal de oplossing voor moeder 'om 'Zich rustig te wijden aan het igezinswerlk. Als 'de 'kinderen de deur maar uit zijn, dan begint het pas.

In vroeger ttjden was aMes eenvoudi'ger; de ildnderen werden eenvoudiger opgevoed, ze leefdien meer m'ee met de zorgen 'in het igezin. En die zoT'gen waren •vroeger 'groter, Hoe de week door

te komen? Kletoe verdiensten van vader, soms heed geen vesridiiensten. Als dan de vaJcamitie in het zicht "was, wairen de plaainen ai Maar: de kinderen moesten wat mee verdienen. Vaider kreeg een hulpje to zijn toediijf, moeder in de hui^ouidang. Nu onae levensstandaard zo , ; gestegen" is (vemgun me die 'aanihalsinigsibekens), is financiële Ihxilip niet meer zo drtogend. Het probleem van hoe rond te toornen met het weeikgedd is op de aohtiergroinid igetoomen, maar nieuwe P'ro- Memen zijn er voor to de plaats (gekomen. Niet voor alle oiuders, maar wel voor vele. De ouders ten platitelande weten over het algemeen wel raad meit 'die vrije tijd. In de toletoe of giroiteire bedrijven kuainen ze wel imgeschabeld worden, miaar to de steden? Ekaaa: weet men veelal igeen raad meer met de istodeiren to vakantdetljd. Het wondit een 'oai'dragelljfce last en.... de school krijigt de schuld. Oöh, waarom niet? Er moet toch een aonidebok zijn. Die mieesters, lui volikje enz. Jammer dat sommiige louders het niet meer nodig oordelen dat de Mindeiren meehelpen en mee zorgen. Ze laten de Mndieipen geheel vrij, met de gevolgen van dien. De igehele opvoedtoigslast, ook to volkanttieitljd. Wil men üefst maar afschuiven op de school. Vtodtt u dat baaUjk? Is dat een juist waarderien van de school? Wat is die school eigenlijk? Niet meer dan een hiüpmiddel bij de opvoedtog van 'onze ktoderen. Maar de verantwoordeiijike opvoeders blijven de ouders. De school biedt de helpende hand voor het grootste gedeelte van het jaar. Het 'is idan ook niet zo, dat de school u to de steek laat, maar to vakantietijd komen de zorgen geheel ten laste van de ouders. Het 'Streven 'om ide gehele opvoedtogi^a'st maar af te schuiven, fc niet vreemd. De school of Vadertje Staat moet maar zorigen. Maar dan zijn iwe toch wel wat naast de planlk. De ouders brengen immers de ktoderen igroot. Lees uw huwelljksformulier er ma'ar op na:

„Ten lanidere, 'opdat door het huwelijk het menselijk gesladht gebouwd •worde en de ouders hun ikinderen, todien het Oode belieft ze hxm te geven, to de 'Waarachtige kennis en vreze Gods, Hem ter eer en tot hun zaligheid, igrootbrengen". Dit is toch duidelijke taai: de ouders brengen hun ktoderen groot.

En oiok ons DoopsformuMer spreekt niet mtoder duidelijike taal. Dit spreekt van onderwijs van de ouders en de helipers. Wie zal oaaiMcennen 'dat de sohooi niet helpt? Maaa: er is 'Overal een tijd van. De gefregeMe schoollessen moeten to het belang van het kind en niet mtoder van de onderwijzersCessen), periodiek worden 'afgebroiken. Die rustperioden ïzljn nioodzafcelijk, al kunt u het nut dojarvan niiett toziien. Dit is een pedagoglschpsycihologische kwestie, die we ihier niet breed kunnen toelichten.

We schreven over ouderzorgen. Dat sluit papa •niet uilt. Vooral to vafcantietljd zal het hoofd van het gesato wel eens moeten bijsprtogen en moeder niet alleen laten tobben. Dan zullen vader en moeder het vakiantieprableem eens onder de ogen mioeten zien en zich to die tijd meer moeten tostellen op de ifetoderen. We zijn het zo gewoon: de ktoderen ide deur uit, net alsof het zo behoort. En zo ibehoort het ook, maar laat de school u niet alles 'ult de han'den nemen. Van schoolstrijd is geen sprake meer. Gewoon lager onderwijs krijgen onze ktoderen kosteloos. Dat Ss ook wel eens anders geweest. Gnote offers moesten onze voorouders 'brengen vooa: bljzonider onderwijs.

Nu vtoden we Ihet alles gewoon. We zenden oa^e pukjes naar de Meutecnschool, tefrwijl er van leerverpllchftding nog geen sprake is.

Onze bedenktogen tegen de school, tegen 'die luie meesters to vakantietijd, hebben dan ook geen grond. 'Daar ligt 'de schuflid niet. De waardebepaltog van de school is 'doorslaggevend. En juist fa vakantietijd springt de waaide van de schooi te mieer to het 'Oog. In vakamtietijd kunnen we leren - welk een niet te onderschatten taak er wel ruBit op de Behouders 'van het onderwijzend personeel, voorail to deze overspannen tijd.

E. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen