Onze Zending

Mij weaid een vnaag toegezonden, die betoneOafcing had 'op het zendiingsweTik, 'dat j^aren geleden vamiuiit 'oaiae ©emeernten igedanagen weorid, en idat vernioht weird ün Artmenië. Wamoi'eer liik over diat weaik tets schrijven wil, kan ik niet betetr idioen dan het irappoirit cMieiPen, dat 'door Ds. G. H. Kersiben is uiLtigiöbriacht aan de synode van 1910 te Botteirdiam.

Dit TappooPt, 'diat dioor aendimigsdepmtafeen zo igereeid eem'aalkt werd voor de symiode, 'dat het ook als een boekje zooi 'kuinnen worden uitgegeven, bevat een foto van Ds. Benjiamm ^met een deeil • van de igemeente en soholieren In Armawir in Rusilianid. Over de taontakiten, idiie met jys. Benjiamiin 'zelf oniderhouiden werdien, söhreef Ds. Kersiten iai het rapport het njavoügenlde:

„'t Was ide Se idecember 1906, 'dat uiit Amerika te RottiefPdam artfivjaerde die bültitieirilijik 'Vervoilgde Anmenüër Daviiid J'aoob Benjiarain. Ik lieende 'hem kenmien, toemaininien en waarderen, en lik meende in eajn toomsit een aanwijzing te bespeuren van oixze izenidiinigsïoeiping. Ik taesiloot te doen wat op mijn weg dag, miet 'het gievolg dat een twaalftal kerken besiloot 'oon jaarlijiks te fcoUekiteren voor Benjiamójn: Amjeröfca bood hulp, en enkele vrienden Van de Arimeniiër buiten onae kerkelijike gemeenschap 'Zeilden rnüdle 'gaven toe. En.... we aomden Benjamin heen, opdat 'hij de van God vervneemide midhaim'm'edaan het Evangeliie iprediiken zou. Dnie jiaren nu werkfc 'hij 'onder ide Armieniëns, troibs aïlie druk en vervolging, waaraan hij gereigeld bloot sitaat. Het werd hem. te banig iin Perzië. Men 'dreigde met 'gevanigenschap, met de dood. Benj'aimiin raoesit iiit Urmiiah, en waar reeds lang te voren een aanitai uitgewieken Armeniërs vanuit Rusian'd hun begeerte kenbaar 'gemiaaikt hadden, dat Benjamin onder 'hen het Woord spreken 'zou, 'besloot 'hij te vluchten ruaar Armawür. Daar is hij nu nog en niiet geheel zonder vrucht. De ©emeenite wies, zij werd meer en mieer openbaar; het Evangelie van Christus S'chaamlde zij zich niet. Maar juist diat bracht nieuwe eiEende.

Want wel waanborgt 'de 'grondwet 'in Rusiiand gods'dienstvrijheiiid, m'aar verre is het er van in de praktij'k. Kleeft men een landere 'leer aan dan de Griekse, goed, mits maar het niet openibaar komt on woord of daad. Zo 'ook b.v. lis het ihouiden van des Heeren nachtmaal niet geoorloofd, dan nadat de ïtegerüng ider plaats vrijheid heeft verleend, en d)an nog onider 'zeer druklken'die' omstandigheden. En toen Benjamin het sakrament bedienen 'gtog 'vrij- en 'blij'moediig, toen werd hij gedreigd met verbanning; de m'oed zoaik hem in de 'SOhoenen. Van vrouw en kinderen verre, zonder hulp van eniig bloedverwant, wacihtte hem vreselijike elenide. Kon hij m'aar iteruig naar Peraië. Hij 'vroeg het en wij 'wensten het. Wij stelden pogingen in het werk, waartvan we de tiitsliaig nog wachten. Steaien onze 'gemeenten ons in sitaat idoor ihiaar 'gaven, dian hopen wij het goede. Want 2)onider igeld vermogen uw deputaten hiiet veel. Veel werd ook 'dit jaar ^gevraagd, zoaüs blijken aal "uiit 'het verslag 'Van onae pennimgm'eesiüer; veel naar onze igerönge kracht, ook wijl twee dochters van Benjamin, meest nog door zongen buiten onze kas, naar 'Hoüland kwamen om hier eniige oplieiiidöng te igenieten, en straks haar volk mede 't© dienen.

Een aanvang, want meer is het niet, is m'Ct het werk ider zending alzo gemiaakt. Wies de zendingsijver, igroeiide het 'Offer, we zouden onze aribeid uitbreiden en (dlaairhij 'het oog ves)ten vooriail op onae kioflioniën, opdat men oök daar voor de Heere boifcfce, , jaMe heddtenen Hem idiienen" CPs. 72). Uw gaven stellen ons daartoe in staat; lontlhoudt ons uw aUiver nodh uw goud; te veel 'imterest toan ihet geven. De Heere heeft het Zelf toegezegd: , Zijn Woortd aai niiet ledig tot Hem wedentoren, maar doen wat Hem ibehaagt".

En Zijn welbehagen Is, éasb de voflhfeld der hei- 'denen inga en ©ans Israël aaJiig "Wortde. Eenmaal aal een schare uit ale volk en 'geslacht en van altle 'taal het loflied zingen: „Gij hebt ons Gode igekiooht m.eit Uw hloed". En 'Zoudien 'wij ons dan 'teruig houden, 'als we igeroepen worden aan het ibijeen vergaderen 'dier schare 'dienstbaar te zijn; onze schuld die heidenen te betalen? Zo 'wanneer ge nw 'gaven mildelijk ioffert en het ware in de loop dier j'aren één vreem'defldng van God en Zijn Woord, één heiden tot zaMigheid, waren niiet al onze kosten en moeiten betaalid, tiendubbel zelfs? Och, 'dat we 'onae schuld recht gevoetldien. Waar de Islam geen bloed spaarde, maar zich uiitbreildde door ide scherpte des awaards, dot de gemeente 'daar scherpe het zwaard 'des Woords, opdat het „doorga 'tot 'de verdeling van ide ziel, en ides geestes, en dier samenvoegseien en des miergs".

Welnu 'tot aover dit verslag, 'dat onze kennis dlus vermeendenen kan 'over het werk, 'dat oa. 1910 in Armenië verricht werd.

Andere 'bronnen, waaruftt ik zou kunnen putten, ontbreken 'heliaas. Het konfronteert ons met het feilt, idat men fdifcwijls te wéiniig beteOcenis - gehecht heeft aan een nauwkeurige berichtgeving, waardoor ide 'loop van bepaalde 'zaken oök voor nak'omelingen duideiijlk aou zij'n. Offioië'le bronnen zijn ler voor 'mij niet 'beschikbaar, waaruatt ü£ 'het 'Vendere verloop van 'de Armenlëzending zou kunnen volgen. Dit 'echter is 'wei 'duiidelijk, dat de arbeiid van Ds. Benjiamiin nog 'geruiime tijd is voontgeaet, maar daaima door andiere kerken in Ameri'ka is overgenomen. 'Hoe 'dat in zijn werk gegaan is, 'iis niet hefemaal 'duidelijk. Maar dit is wel van 'betekenis, idiat uit idit verslag 'blijkt, diat' reeds een 'vijftdig jaar 'geleden de Gereformeerde Gemeenten zich ook aan 'het werk der zending 'hebben gewijd.

Rotterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen