De zaligsprekingen 2

Het is dus goed te ibegrijipen, dat ondier ide schiare hoogstens enibelen van de sekten waren, de meesten van hen waren eenvoudige aiune ongeletterde mensen, zodat de Heere Jezus spreekt tot een schare, die eM'gsains vatbaaa: 'komt horen, wat 'de profeet xdit Nazareth hen aal te zeggen hebben. Op een geschikte plaats in GaMea horen zij een fcostelij'fce red'ev'oering, plechtig en srijk van inhoud.

Deze bergrede is juist door haar eenvoud en zakelijkheid zo bemind, diat weüücht niemand er op tegen zal zijn om enkele grepen uit de zaJligsprekiiiigen wat «ader te overzien. „2Saliig zijn ide larmen •van geest". Dus de zaligheid wordt 'toegekend 'aan gevailen mensenldnderen. Hoe 'ban dat nu? God kan toch van Zijn recht niet af? Hebben dan ndet alle mensen 'het omgeiuk, dat zij van nature ISijgen onder ide eis en de vlioek van een verbroken werkverbond? Zucht niet de ganse mensiheid onder ide zware liast van erfsohulid en 'erfsmet? Zijn wij dan ni'et onbekwaam tot enig igoed, en geneigd tot aMe kwaad? Hoe kan nu toch zo een diep gewMiken schepsel, aüs de van iGod afgevallen mens, zaftig woadlen verkiiaaird?

Het 'is vpQOsomen waar, •daar zou er < xM niet één zaJflg gesjproken kunnen worden van al de miljoenen, die ooit geleefd heitaben en nog leven zullen, ware het niet, dat de eeuwige Zoon Goide als de Borg des vertoonds en als Hoofd der uitverkorenen, 'menselijk vlees en bloed had aan­ genomen uit de maagd Maria, om als GoddeOijk Persoon in 'de - ware mensheid te lijtden en 'te sterven, om alzo daarvoor de zaligheid te verwerven. Niet voor 'alle mensen, miaar voor de gegevenen des Viaders, voor de uitverkorenen Gods. De Heere heeft door Zijn lijden en dood het eeuwige 'leven en 'de zaligheid verworven, mede 'door Zij'n volmaakte gehoorzaamheid aan de wet, niet voor Zichzelf, m'aar voor de Zijnen. Nu mioet dit e'vanigelie van vrije soevereine igenade gepredilat worden, en 'de zal'ighed'd moet verldiaard en toegepast worden aan de uitverkorenen.

Het is 'ailertoosteilijkst 'dat de Vader Zij'n vol'k heeft venkoren - ten eeuwige leven, en ni'et minder di'erbaar dat de Zoon idle zaligheid heeft verworven, 'm'aar nu m'oet de zaligiheid 'oo'k bekend gemaakt worden in de 'harten 'dergenen, - voor wie die zaii'gheid bereid is van voor de grondlegging der wereld. De Heilige Geest gebruaik't daartoe het gesproken woord, imzonderhead Ohrisitois' woord, en ook 'de gesohrif ten 'des Ou'den en Ni'euwen Testamen'ts, met 'alle 'genademiddelen, die op het Woord van God gegrond zij'n. Eertijds waren het de profeten en de priesters, di'e de wil Gods van 'des 'mensen zaligheid bekend 'maakten laan Israels volk. Bij de bergrede is het de opperste Wij shield Zelf, Die van de zalighe^id getuigt. Die zaligheid kent Jeaus toe aan 'de armen van 'geest, en in 'die zaligsprekinig iigt verborgen de onpeilbare 'diepte van de Goddelijke 'liefde, en de 'onimetelijke rijifcdom 'der Goddelijke 'gen'ade, weilke 'bewezen wordt aan in zichzelf aangemerkt, diep 'gevallen rampzalige zonidaren. Wianit houdt 'die zaligheid, die door Jezus 'toegekend 'woccdt aan de armen van geest, dan niet alles in, wat de mens gelukzalig m'aakt naar lichaam en ziel beide? En dat zaüg zijn begint ïiiet eerst na de beëindiging van idlt aardse leven, maar Jezus izegt: „ZaMg zijn ze", en niet zalig worden zij.

Er is dus een volk op aarde, wat in beginsel 'al zalig is, lai wl idat niet zeggen, 'dat zij zicsh altijd zaüg of gelukkig gevoelen, of dat zij aütijd zo zalig gestold •zijn, of dat zij laitijd van 'hun zaligheid veissekerd 'zijn, 'neen, idat zalig zijn 'betreft hun staat voor de eeuwigheid, het betreft hun wezenüjfce verfhouding ttot God. Het wïïi zeggen, dat zij In 'grond en wezen door een staasverwissefl&Eacute;ng zijn overgezet uit Adaan in Ohristus. Zij zijn zailg uit kracht van ievendmaking dioor Woord en Geest, én (daarom zuilen 'zij na dit leaven een zaligheid genieten, die 'geen oog heeft geaien, geen oor heeft gehoord, en die nog nooit irï een mensenflbart 'is lopgeklommen. Zij zijn zaüg reeds lin de tijd, in het strijdperk van 'dit leven. Niet aleen wat 'betreft hun toekomstige, voltooide zaligheid hiernamaals 'in de hemel, niaar ook 'in 'hetgeen wat tussen God en de ziel wordt 'doorgemaakt. De idieiïst des Heeren is niet een 'harde, sombere dienst, verre vandaar. Zelfs de overtuigde zondaar, die met een breuk 'in zijn 'hart over ide wereld loopt vaimwege schfuldbesef en Godsgemis, zal nooit meer terug verlanigen naar idie tijd, dat hij in de 'wereld en in de zonde leefde. Al is dé scheiding tussen God en de ziel oók. smartelijk, lal ibetreuit en beweent men zijn zonden en lafvaü •van God, de 'Heere gieeft er •wat bij, en idat Is Zijn trekkende Ilefide, die HJj uitstort in het 'hart door ide Heilige Geest, en daardoor warden de tranen liefdetranen, en 'de smart wordt liefdesmart. En dus zijn dezulken duizend maal gelaikkiger d'an de wereldfling, die zijn ivreugde zoekt in de aonden en op de paden der ongerechtigheid, zittend in 'het gestoellte der spotters.

Rotterdam-Z

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen