Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een man met singuliere gaven 11

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een man met singuliere gaven 11

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wanneer twee mensen met elkander huwen, huwen geen twee engelen, maar twee zondaren met elkander. Wanneer op de trouwdag jongeling en jongedochter hoopvol de handen in elkander leggen, weten zij bij benadering niet wat kruis der smart straks beider hart zal doen buigen van wee. Ze weten niet wat tranen, zuchten en gebeden dit kruis aan hun ziel ontpersen zal. Zo was het ook met onze vriend Middel en zijn vrouw, wat wij nu verder zullen nagaan.

Er werd een jongen geboren, en Middel kreeg te geloven dat zijn naam Johannes moest zijn, en zijn vrouw had dezelfde gedachten. Reeds als jong kind werd deze tot God bekeerd. Vier jaar oud zijnde, bad hij reeds om bekering en vergeving der zonden. En daar het juist was in de dagen der Afscheiding toen het kind geboren werd, was hij als kind reeds biddende: „Och Heere, bewaar Uw volk, beschaam de vijanden! Och, laat Uw kerk door U bewaard worden".

Hij leerde vroeg lezen, en wat hij niet begreep uit de Bijbel, moest Middel aan zijn kind uitleggen. Voordat hij vijf jaar oud was, had hij levendig kennis van des mensen ellende, van de noodzakelijke werking van de Heilige Geest, maar ook van de verlossing door de Heere Jezus.

Lezers, waar horen wij dat van onze kinderen? Spreken wij wel eens met onze kinderen over dood en eeuwigheid? Gods kinderen waren blij met hem te kunnen spreken, en dan vertelde hij hun: „Ik ben nog maar een klein weinig bekeerd, en ik moet geheel bekeerd worden".

Met recht meende Middel dat de Heere dat kind rijp maakte voor de hemel. Als zijn kind de mensen onoorbaar hoorde spreken, vermaande hij hen. De hoge majesteit Gods lag het kind zo op het hart, dat hij moest getuigen. Op een keer hoorde hij de jongens op straat vloeken. Hij kwam huilende binnen en riep: „O moe, o moe!" en bleef bitterlijk wenen. Zijn moeder vroeg hem wat er was. „O va, o va!" was zijn antwoord. Na twintig minuten te hebben geweend, zei hij: „Va, de jongens hebben de heilige Naam des Heeren gebruikt en gevloekt". Toen vroeg hij of ze allen knielende wilden bidden of de Heere de jongens bekeren mocht. Elke dag ging hij zich afzonderen voor de Heere. Zijn leven was aan God gewijd, en hlj wist dat hij niet lang op de aarde zou zijn. Op vijfjarige leeftijd kreeg hij de pokken. Hij was heel ernstig ziek. Maar Johannes had in de bewustheid voor zijn ziel nog geen vergeving van zijn zonden, doch was steeds roepende om die weldaad. Zijn uitroep was: „Bange! bange! o zo bange!" Zo was hij steeds biddende. Soms gilde hij van vrees om te sterven, en ook kwam de duivel er bij met zijn aanvallen. Vader Middel vroeg hem of hij pijn had, en zijn antwoord was: „Och va, wat is de smart van het lichaam? Dat is minder dan de ziel.... O va, mijn arme ziel, die nog geen vergeving van zonden heeft". En dan gilde hij weer: „Bange! bange! bange! Och va, och moe! bidden!"

Wat was dat een smart voor vader en moeder Middel. Wij zien hen in onze gedachten bij het ziekbed van hun geliefd kind zitten. Ja, ze hebben wel gezucht, maar het was zo duister. Reeds hadden zij vier dagen bij het ziekbed gezeten en het bleef zo ernstig. Maar tegen de middag kwam hun kind tot enige stilte. Zijn aangezicht was naar de muur gekeerd en Middel hoorde hem Psalm 7 : 9 zingen:

Ik zal het eeuwig Wezen prijzen.
Zijn recht de schuldig' eer bewijzen,
en zingen 's Allerhoogsten lof
met psalmen tot in 't hemelhof!

Daar ging hun kind spreken en deelde mede dat zijn zonden vergeven waren, dat de Heere Jezus zijn Zaligmaker was en dat hlj naar de hemel ging om aldaar eeuwig de Heere groot te maken. Uitgeput van krachten zonk hij in zwijm. Later kwam hij weer bij, maar was zo zwak dat hij niet kon spreken. Hij wenkte zo blij met zijn handjes in de hoogte. Wat was hlj kinderlijk blij; hij ging naar de hemel. De smart voor de ouders over het verlies van hun kind was wel groot, maar welk een troost was hun bereid, dat hun kleine Johannes naar de hemel ging. Ouders, als onze kinderen zo mogen sterven, dat is zalig! Dat is de grootste weldaad.

Zo kwam voor hun kind de sterfdag. Op die dag kreeg hij nog driemaal zijn spraakvermogen terug. Vader Middel vroeg hem: „Lieve Johannes, heb je nu geheel geen vrees meer? " Het antwoord was: „Neen va, niet meer bang". Middel vroeg weer:Lief kind kun je dat dan volkomen geloven, dat je vergeving der zonden hebt? " En het antwoord was weer: „Ja va, al mijn zonden zijn vergeven". Middel vervolgde: , En geloof je dan zeker dat je naar de hemel gaat als je sterft? " Antwoord: „Ja, lieve va, want nu ben ik geheel bekeerd. O va, geheel bekeerd! Nu ga ik naam mijn lieve Heere Jezus". En dan stak hij zijn; handjes naar boven. Maar Middel vervolgde: „Lief kind, je hebt ons als ouders altijd zo innig liefgehad; zul je nu niet heel graag bij ons blijven? " Het kind antwoordde: „Zoals de Heere wil, lieve va!" Weer vroeg Middel: „Maar als de Heere het nu eens tot een keus gaf, Johannes, en je kon vrij kiezen, wat zou je dan kiezen? " Toen riep het kind: „O va, naar de hemel; dan naar de hemel". Zijn ogen begonnen te glinsteren met een hemelse glans. Ja een gloed van blijdschap was zichtbaar. Dat was geen sterven meer, maar een bevorderd worden tot heerlijkheid. En zo is de kleine Johannes juichende en zingende de hemel ingegaan. Nu juicht hij boven het lied des Lams. En daar voor eeuwig;

O, zaligheid, niet al te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'llngschap vergeten,
en wij, wij zijn in 't Vaderland!

Sioux Center

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 januari 1964

De Saambinder | 4 Pagina's

Een man met singuliere gaven 11

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 januari 1964

De Saambinder | 4 Pagina's