Op bezoek bij ouden van dagen 11

U bent hier gezellig bijeen, m'n oude vriendinnen en vrienden. En zoals u weet, zou ik vanavond iets zeggen over: , , Het karakter". Daarbij zouden we ook de vraag stellen: „Wat verandert er als we oud worden? " We hebben afgesproken dat we vragen naar aanleiding van deze, lezing de volgende keer hopen te bespreken. Spreken we over ons karakter, dan denken we aan de eigenaardige samenvoeging van eigenschappen, die bepalen hoe we staan tegenover de Heere, tegenover onze omgeving en tegenover onszelf. Hoe deze samenvoeging van eigenschappen voor de dag komt, kunnen we pas min of meer zien, als de mens volwassen wordt.

De vraag is nu, hoe dit karakter zich ontwikkelt wanneer de Heere ons zo bevoorrecht, dat we de leeftijd der sterken, ja, der zeer sterken bereiken mogen, 'k Geloof niet, dat er dan nieuwe karaktertrekken bijkomen. De karaktereigenschappen van oudere mensen berusten op eigenschappen, die al lang tevoren zijn gevormd. Wèl treden er merkwaardige veranderingen op. Bepaalde eigenschappen gaan zich scherper aftekenen; andere vervagen. In zekere zin zouden we kunnen zeggen: het karakter vereenvoudigt zich bij het ouder worden We bedoelen dit zo: één hoofdeigenschap treedt sterk op de voorgrond; andere eigenschappen laten zich minder gelden dan voorheen. Wat we nu verder gaan zeggen, zeggen we alléén om u te brengen (moge het zijn) tot zelfonderzoek. Het is namelijk zo, dat het karakter in de ouderdom gelouterd kan worden, zoals het zilver wordt beproefd; maar ook, dat het op een vreselijke wijze ontaarden kan. In het laatste geval gaat één slechte eigenschap domineren en werkt deze er aan mee, dat een oude man of vrouw zich voor zijn of haar omgeving en voor zichzelf onmogelijk maakt.

Zo ergens, mijn waarde vrienden, dan mogen zij, die nog niet de leeftijdsgrens der ouderdom hebben overschreden, hier wd de hand in eigen boezem steken. Hoe zullen zij zijn, wanneer ze zo oud mogen worden als gij? Nu kunnen ze misschien nijd, hebzucht, gierigheid, heerszucht, onverdraaglijkheid, eigenzinnigheid en hoo^noed nog verbergen binnen de totale samenvoeging van al hun andere karaktereigenschappen. Maar wat zal het worden, wanneer de boze werken des vleses in hun jonge leven nooit tot zonde zijn geworden? Hoe zvdlen zij zijn, wanneer ze nimmer in de geloofsvereniging met Christus door de werking des Heiligen Geestes deze werken des vleses hebben gekruisigd? Wie zullen zij, oud geworden, zijn voor hun omgeving en voor zidizelf? Wanneer deze weldaden, die voortvloeien uit de Borggerechtigheid van Christus, in ons leven verheerlijkt zijn, dan vindt een ontwikkeling plaats, die ons bij het ouder worden bescheiden maakt en dankbaar. Dan verwachten we het heil niet meer van onszelf of van andere mensen; dan leren we ons op de achtergrond houden; dan zijn we blij met kleine vriendelijkheden, die ons bewezen worden; dan wandelen we in deemoed ons laatste levenspad. We zijn dan geduldig, lijdzaam in verdrukkingen.

Een bijzondere eigenschap, die zich dan openbaart is de gehoorzaamheid aan des Heeren geboden. En deze zal mede tot uitdrukking komen in het bereidwillig zijn, wanneer anderen verwachten, dat we hen helpen. Een bron van kracht, die ons dan meegegeven wordt op de weg der ouderdom, is het vertrouwen, dat in alle omstandigheden zich mag richten op de wijsheid, op de almacht, op de goedheid des Heeren. Dit vertrouwen zoekt niet direct het kwade bij anderen, maar maakt ons ook tegenover onze omgeving tot mensen, die daar bevrijdend werken, doordat men ons gaarne eigen misstappen belijdt.

Is dat alles vrucht van eigen akker? Dan zeggen we: neen, het zijn vruchten des Geestes. De Heilige Geest Zelve heeft ze opgesomd in Gal. 5, het hoofdstuk, dat we straks samen zullen lezen. Kan een mens ook buiten wedergeboorte, geloof en bekering deze eigenschappen bezitten? Dan zeggen we: hij of zij kan karaktereigenschappen vertonen, die hier hed ved op gdijken. Ze zijn te danken aan de algemene werkingen des Heiligen Geestes. En ook op deze mensen moogt u gerust jaloers zijn. U behoeft mij niet te zeggen, hoe het met uw karakter staat. Dat kunt u zdf genoegzaam nagaan. We hebben het reeds opgemerkt: het is noodzakeUjk reeds hed vroeg te beginnen aan de opvoeding van het karakter. Of neen, we moeten het zó zeggen: het is noodzakelijk, de Heere te smeken om de genade van wedergeboorte, geloof en bekering als we nog jong zijn. Als dat wonder van genade in ons verheerlijkt wordt, krijgen de boze eigenschappen van ons karakter een flinke knauw. Ze zullen wellicht nog niet gedood zijn. Inde weg der bekering, die pas eindigt bij het sterven, zullen ook Gods kinderen er nog last genoeg van krijgen. Het afsterven van de oude mens, het hartdijk leedwezen over de steeds aanklevende zonden, gaat ook bij oude mensen over karaktereigenschappen, die niet overeenkomen met de reinheid van Gods heiligdom. Wanneer hier nu oude mensen zijn, die zich in stilte zitten aan te klagen vanwege hun lastig karakter, o, laat ze dan nooit de moed opgeven! Smeek om de arbeid van die Geest in uw hart, Die ook u een nieuw hart kan schenken; Die het stenen hart kan wegnemen en u een vlesen hart kan schenken. We lezen ten besluite Gal. 5 : 16-26. Maakt u uw vragen gereed voor de volgende keer?

Gouda

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen