EEN FEESTREDE

In „De Wekker" wordt aandacht besteed aan een feestrede van de roomse professor Rogier, een rede, die van zo groot belang is, dat ook wij hier graag even de aandacht op vestigen.

Op 30 mei j.l. bestond de roomse Universiteit in Nijmegen 40 jaar, en bij die gelegenheid heeft professor Dr. L. J. Rogier een rede uitgesproken, waarin hij de verhouding van Rome ten opzichte van de Reformatie aan een beschouwing onderwierp. Prof. Rogier staat bekend als de grootste geschiedkundige van de roomse kerk in Nederland.

In zijn rede zegt hij dan: „De tijd van een rijke roomsheid wanen velen voorgoed voorbij. Ik voor mij geloof in zijn terugkeer als die van de ooievaars en de tortelduiven, alles op zijn tijd. Maar ik geef toe: wie tegenwoordig onder ons van roomse schoonheid praat, wordt gelaakt om zijn achterlijk zwak voor de apartheid". En dan zegt hij verder: „Wij mogen geen andersdenkenden in de waan laten, laat staan brengen, dat wij de , hereniging (tussen Rome en de protestanten) verwachten van een soort geven-en-nemen. Wij verstaan haar als terugkeer tot de ene kerk onder de ene Opperherder; een, kerk, die in haar struktuur en in heel haar aardse verschijningsvorm gewijzigd kan worden, maar niet in haar leer en haar leergezag. Het schijnt mij een dure plicht van christelijke liefde en waarlijk oecumenische zin onze , , andersdenkende christenbroeders" op dit punt niet in het onzekere te laten". Dit zijn woorden, die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten.

Prof. Rogier zegt hier openlijk dat gr voor de roomse kerk nog een grootse toekomst zal aanbreken, en verder zegt hij heel duidelijk dat er naar zijn overtuiging maar één kerk is, en dat is Rome. En dan mogen er volgens hem best goede verhoudingen bestaan met de protestanten, maar éénheid is alleen mogelijk als al die protestantse dwalende schapen in de schaapskooi van de roomse kerk binnen komen en zich stellen onder het absolute gezag van de opperherder, de paus in Rome. „De Wekker" wijst er op, dat Prof. Rogier hier eenzelfde geluid laat horen als Prof. W. H. van de Pol in zijn boek: , , Het getuigenis van de Reformatie".

Prof. van de Pol is indertijd uit de Hervormde Kerk overgegaan naar Rome en is nu in Nijmegen hoogleraar in de fenomenologie van het protestantisme. Hij schrijft op blz. 270 en 271 van zijn boek: „Het eenzijdig accentueren van wat ons verbindt, kan ons op een gevaarlijk dwaalspoor brengen. Het feit van de geloofsverdeeldheid en kerkelijke gescheidenheid hangt niet

samen met datgene, waarover we het eens zijn, maar met datgene, waarover wij het niet eens zijn en het ogenschijnlijk ook niet eens kunnen zijn. Wie uit een verkeerd begrepen irenische mentaliteit de ogen sluit voor de verschillen of (wat ook mogelijk is) het tegenovergestelde standpunt zonder meer rustig negeert als zijnde van geen belang, kan oecumenisch gesproken beter naar huis gaan. De oecumenische zaak is gebaat, noch door omzeiling, noch door camouflage, noch door verdoezeling, noch door negering van de diepgaande verschillen, die dogmatisch, theologisch, liturgisch, religieus, ethisch en moralistisch aan de verdeeldheid ten grondslag liggen". . '

En op blz. '267 schrijft hij: „Het reformatorisch christendom is op drift geraakt zonder dat het duidelijk is, waar het tenslotte zal belanden. Het is zeer de vraag of dit feit een factor van toenadering dan wel van verwijdering van de katholieke kerk zal blijken te zijn". En op de laatste bladzijde van zijn boek schrijft Van de Pol: , , De Reformatie is een voorbijgaand historisch verschijnsel. De katholieke kerk is een blijvende bovennatuurlijke werkelijkheid. Daarom is de Reformatie bestemd' om terug te keren tot de katholieke kerk, waarvan zij is uitgegaan en waarmee zij tijdens haar ballingschap toch met tal van onzichtbare banden verbonden Is gebleven".

Ik geloof, dat wij met deze woorden én van Prof. Rogier én van Prof. v.d. Pol blij moeten zijn. De Roomse kerk in ons land is vrij sterk vooruitstrevend en velen willen daar meezingen in het oecumenische lied. Op het concilie in Rome gelden de Nederlandse bisschoppen als zeer progressief en modern. En anderzijds zijn er in het Protestantisme velen, die toenadering tot Rome wensen. En dan gebeurt wat Prof. van de Pol schrijft, dat men in allerlei oecumenische samenkomsten gaat wijzen op wat verenigt, en de wezenlijke geschillen tussen Rome en de Reformatie worden verdoezeld.

Maar nu heeft Prof. Rogier waarschuwend de vinger opgeheven en gezegd: Er kunnen in onze kerk, de aloude Moederkerk, nog zoveel veranderingen aangebracht worden en ge kunt nog zulk een verzoenend gebaar maken naar de gescheiden broeders, maar de leer blijft ongewijzigd en het leergezag is onaantastbaar. Doe nu werkelijk maar niet al te vriendelijk, en laat het uw gesprekspartners goed weten wie- en wat Rome is. Wat Prof. Rogier hier zegt, wisten we al langer. Ook kardinaal Alfrink heeft erop gewezen, dat wat ook moge veranderen, de roomse leer onaantastbaar blijft, dus ook de vervloeking van de reformatorische leer van de rechtvaardiging van de zondaar door het geloof alleen, zoals het concilie van Trente deze vervloeking heeft uitgesproken. Toch is het goed, dat het nu nog eens nadrukkelijk wordt uitgesproken, opdat wij weten wie Rome is en blijft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen