In memoriam Ds. J. R. VAN OORDT 1859-1942 (7)

Zo was het in de voorzienigheid Gods dat twee predikanten van de Kruiskerken overgingen naar de Ledeboeriaanse gemeenten. Eerst in het jaar 1904 ging Ds. V. Oordt naar Terneuzen, en in het jaar 1905 was het Ds. Roelofsen, die brak met de gemeenschap van de : Kruiskerken, en leraar werd te Goes. Dit was voor de Kruiskerken niet aangenaam, daar ze nu twee leraars minder hadden. Dit bracht eerst bij de Kruiskerken wel ontstemming, maar later hebben ze mogen zien dat het • een voorbereiding was om tot eenheid te komen. De gemeenten groeiden naar elkander toe. Ds. v. Oordt was een warme voorstander van de eenheid der gemeenten. De Ledeboeriaanse gemeenten hadden na het overlijden van Ds. Ledeboer heel wat meegemaakt. Het was 10 maart 1849 dat door Ds. Ledeboer Van Dijke was bevestigd als predikant te St. Philipsland. In 1857 verhuisde Ds. F. van Dijke naar Middelburg, om van uit die plaats als predikant van al de gemeenten deze te bedienen. Deze gemeenten kwamen steeds samen in classicale en algemene vergaderingen. De notulen van deze vergaderingen werden al de gemeenten toegezonden en des zondags aan haar voorgelezen. Helaas, was er een verwijdering gekomen tussen oefenaar D. Bakker te 's-Gravenpolder en Ds. P. van Dijke. Wij mogen geloven dat D. Bakker en P. van Dijke kinderen Gods en oprechte predikers waren van de leer van vrije genade. Hoezeer \ ze ook in ligging verschilden, was het tot smart dat er i een breuk kwam tussen deze predikers van vrije genade. D. Bakker had als uitgangspunt in zijn spreken meer

de rechtvaardigmaking, en Van Dijke de heiligmaking. De verwijdering tussen deze broeders werd erger na de dood van Ds. Ledeboer, die in 1863 gestorven is. Ds. v. Dijke weigerde Bakker te bevestigen, en diens bevestiging door een ouderling bracht een scheur in de gemeenten. De meeste van de gemeenten schaarden zich achter Ds. P. V. Dijke, die steeds de gemeenten bezocht. Maar Ds. Bakker was ook zeer geliefd bij zijn volgelingen. Als hij preekte, stroomden zijn volgelingen naar de plaats waar hij het woord van vrije genade mocht uitdragen. Met scheepjes voer men zelfs over van het ene eiland naar het andere. Het waren dagen van blijdschap voor Gods kinderen als Ds. Bakker kwam om te spreken. Helaas, nooit is het tot een eenheid gekomen tussen deze zo geliefde predikers.

De gemeente Terneuzen had zich eerst ook aangesloten bij de Bakkeriaanse gemeenten. Na de dood van Ds. Bakker in 1885 is het Dr. A. Kuyper geweest die in 1887 alles deed om tot vereniging te komen met de groepen die los van elkander leefden, de Van Dijkiaanse gemeenten, en de Bakkeriaanse gemeenten. De gemeenten die zich achter Ds. v. Dijke schaarden, waren ongeveer een twintig. De grootste gemeente was Middelburg, en dan volgde St. Philipsland. Maar het kwam niet tot een eenheid. Maar wgl kwam er vereniging met enkele gemeenten van Ds. Bakker.

Dr. A. Kuyper wist door de. oude Psalmberijming te verdedigen enkele gemeenten tot zich te trekken. Maar wat wij reeds hebben beschreven, in het jaar 1895 heeft de gemeente van Terneuzen in meerderheid zich aangesloten bij de Ledeboeriaanse gemeenten. In de dagen dat Ds. v. Oordt de gemeente van Terneuzen mocht dienen, leefde hij in vriendschap met Ds. G. H. Kersten. De Kruiskerken namen in aantal toe en de Heere gaf vrede en enigheid. Het was Ds. G. H. Kersten die met grote voorzichtigheid en wijsheid steeds de gemeenten er op wees om met de Ledeboerianen tot een eenheid te komen.

Ds. Roelofsen en Ds. v. Oordt brachten deze zaak steeds op de vergaderingen van de Ledeboeriaanse gemeenten. In 1905 deed Meliskerke op de classis van de Kruisgemeenten het voorstel vereniging met de kerken van Ledeboer te zoeken. Maar op de vergadering waren de afgevaardigden er niet allen voor. Ze waren bang om hun predikanten te verliezen. Toch werd het voorstel van de gemeente Meliskerke aangenomen op de classis en de algemene vergadering. Het waren de predikanten Ds. C. Pieneman en Ds. J. Overduin die als afgevaardigden te Bruinisse het voorstel moesten verdedigen. Maar het werd een mislukte poging, de tijd was nog niet rijp. In het jaar 1906 moesten de Kruisgemeenten nog één van hun leraars missen, want deze ging naar Amerika. Dit was de zo beminde Ds. Reneman. Het scheen donker, maar Ds. Kersten Ds. Roelofsen en Ds. v. Oordt bleven in de middellijke weg werken om toch saam te brengen wat bij elkander moest komen. Zo doende kwam men 23 mei 1907 in verzuchting weer bijeen als Kruiskerken om weer met het voorstel van vereniging te komen tot de volgelingen van Ds. Ledeboer. En zo is het toch gekomen dat de predikanten Ds. Kersten, Ds. Roelofsen en Ds. v. Oordt weer in één kerkverband gekomen zijn. In het jaar 1907 verenigde het grootste deel van de Ledeboeriaanse gemeenten zich met de Kruiskerken, met de bekende naam: Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen