Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

KORT KOMMENTAAR

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

KORT KOMMENTAAR

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Er gebeuren de laatste tijd de vreemdste dingen. Zo lazen wij onlangs in de Rotterdammer, dat in de één of andere kerk, kerkgebouw en naam van het kerkverband worden niet genoemd, een predikant, die het Avondmaal bediende, van een avondmaalganger een sigaar aangeboden kreeg. Hervormd-Zuid vond dit voorval allerminst schokkend of belachelijk. Integendeel. „Onze avondmaalganger, zo schrijft men in Hervormd Zuid, aan de witte tafel heeft ervaren, dat het feest was en daarom gaf hij hem, die leiding geven mocht een sigaar. Bij alles wat hem ontging, had hij de kern gesnapt. Hij werd door het feest gegrepen. Het is vast een goede dienst geweest in dat kerkgebouw in Zuid! "

Wat schrikkelijk onverstand en wat ontzettende oppervlakkigheid. Of het Avondmaal dan geen feestdis is? O zeker, als wij door het geloof de betekenis van het sakrament mogen verstaan, dan wordt onze ziel aan het Avondmaal met zalige verwondering vervuld. Want het is nogal wat, als wij beleven midden in de dood te liggen en derhalve des doods schuldig te zijn, op Hem gewezen te worden, Die onschuldig ter dood veroordeeld is, opdat wij voor het gericht Gods zouden vrijgesproken worden, ja. Die Zijn gezegend lichaam aan het kruis heeft laten nagelen, opdat Hij het handschrift onzer zonden daaraan zou hechten, en Die zo de vervloeking van ons op Zich geladen heeft, opdat Hij ons met Zijn zegening vervullen zou. Werkelijk, als dat eens waar mag worden in ons leven, toegepast door de Heilige Geest: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven, dan blijft er geen geest in ons over. Neen, dan zien wij geen predikant meer, dan zien wij geen mensen meer. Dan valt alles om ons heen weg, dan zien wij niemand dan Jezus alleen! Mochten wij zo maar eens meer Avondmaal vieren, want dat gebeurt niet zo vaak. Om die keren te tellen, hebben Gods kinderen helaas aan de vingers van één hand genoeg.

In hetzelfde nummer van de Rotterdammer kon men ook lezen hoe een jong paar naakt heeft deelgenomen aan een avondmaalsviering in de lutherse studentengemeente van de universiteit van Minnesota. Normaal gekleed waren ze de kerk binnengekomen, doch vlak voordat zij aan het Avondmaal gingen, ontkleedden zij zich. Volgens de Rotterdammer leidde hun optreden niet tot rumoer in de kerk. Volgens studentenpredikant Gordon Dahl waren de twee nudisten teleurgesteld, dat de achthonderd kerkgangers niet heftig reageerden. Het was kennelijk de bedoeling de kerkgangers te schokken. Welk een mentaliteit spreekt uit deze gebeurtenis. Men heeft geen eerbied meer voor de heiligste inzettingen des Heeren. Waar haalt men de moed vandaan om niet zo maar de kerkgangers uit te dagen iets te doen, maar vooral ook de Heere Zelf. Hoe groot is de lankmoedigheid Gods, dat Hij Zich zo lang stil houdt. Maar juist daardoor wordt de mens steeds brutaler en vermeteler. De Prediker zegt het zo duidelijk in hoofdstuk 8 vers 11: Omdat niet haastelijk het oordeel over de boze daad geschiedt, daarom is het hart van de kinderen der mensen in hen vol om kwaad te doen. Doch eens komt het ogenblik, dat God de ongerechtigheid niet langer kan gedogen. Wij hebben ook geen respekt voor de predikant en de kerkgangers, die onverstoorbaar bleven, terwijl de heiligheden des Heeren werden ontheiligd. Hoe heeft men lijdelijk kunnen toezien! Zo iets van de vreze Gods bij hen gevonden zou zijn, zij zouden met heilige verontwaardiging vervuld zijn geworden. Het jonge paar zou de gelegenheid niet gekregen hebben hun snode voornemen ten uitvoer te brengen. Zou men diegenen tot het Avondmaal laten komen, die zich metterdaad als ongelovige en goddeloze mensen aanstellen? Neen, want alzo, zegt de Catechismus in het antwoord op vraag 82, wordt het verbond Gods ontheiligd, en Zijn toorn over de ganse gemeente verwekt.

Doch hoe is het in Nederland? Wordt de wacht nog wel betrokken bij het Heilig Avondmaal? En neen, laten we dan niet letten op andere kerkverbanden, waar Gereformeerden en Hervormden samen met roomsen deel nemen aan het Avondmaal. Hoe is het onder ons? Is het degenen, die aan des Heeren tafel aangaan, aan ie zien, dat zij niet meer tot de wereld behoren, ook al zijn ze nóg op de wereld? Is het aan alles te merken, dat zij het leven buiten zichzelf in een ander zoeken? Wat is er veel, dat tot droefheid stemt! Dat wij de vermaning van de apostel ter harte namen: Wordt deze wereld niet gelijkvormig, maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat ge moogt beproeven welke de goede en welbehagelijke en volmaakte wil Gods zij. Hoevele avondmaalgangers zullen naakt bevonden worden als de Koning de aanzittende gasten straks zal overzien, waar zij het gepaste bruiloftskleed missen. Zalig zijn ze, die hier de lompen van eigengerechtigheid leerden verliezen, en die bekleed werden met de witte klederen van Christus' gerechtigheid. In hen en in hen alleen zal de Koning een welgevallen hebben.

Amersfoort

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 juni 1970

De Saambinder | 4 Pagina's

KORT KOMMENTAAR

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 juni 1970

De Saambinder | 4 Pagina's