KERK EN KERKRECHT

.... zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen, niet zullen toegelaten worden.

Het toelaten tot het Avondmaal van hen die uit andere kerken (gemeenten) komen. (3)

Daar het geref. kerkrecht op grond van de nieuw-testamentische gegevens uitgaat van de autonome plaatselijke gemeente, die een geheel komplete kerk is, maar door aansluiting met andere gemeenten een kerkverband vormt, is het aansluiten van een verhuizend lid bij een andere gemeente ook een vrijwillige daad. Daarom mag de attestatie niet door de kerkeraad van de ene gemeente overgezonden worden aan de andere gemeente. Het lid moet zelf tijdig bij de kerkeraad, die hij gaat verlaten, een attestatie aanvragen en deze daarna zelf bij de kerkeraad van zijn nieuwe woonplaats gaan inleveren. Niet de verhuizing op zichzelf doet hem lid zijn bij de nieuwe gemeente, maar alleen door het inleveren van de attestatie, waar het lid zich metterwoon vestigt, wordt hij daar lid. Hierin komt het principiële verschil openbaar met het kollegiale kerkstelsel. Bij dit kerkstelsel wordt de kerk geheel op één lijn gesteld met elke gewone vereniging, die op verscheidene plaatsen haar afdelingen heeft. Zo wordt door het kollegialisme de kerk ook gezien als een groot genootschap, dat overal in steden en dorpen zijn afdelingen heeft. En zoals bij een gewone vereniging bij verhuizing de ene afdeling het lidmaatschap overstuurt naar een andere, zodat het lidmaatschap ongestoord doorgaat, zó stuurt men ook bij het kollegiale stelsel het lidmaatschap door naar een andere gemeente. Maar juist het geref. kerkrecht gaat er naar de Schrift vanuit, dat het lidschap gebaseerd is op een vrijwillige aansluiting, die dan ook moet gebeuren door het zelf inleveren van de attestatie bij een andere gemeente.

Nu is er dan ook de vraag: moet een kerkeraad de attestatie van een andere kerkeraad uit hetzelfde kerkverband aanvaarden, of kan ze een attestatie weigeren? Zeker heeft elke kerkeraad krachtens de autonomie of de zelfstandigheid van de plaatselijke gemeente de vrijheid van de beoordeling van een kerkelijk getuigschrift. Maar de vrijwillige aansluiting bij het kerkverband houdt ook in dat de wederkerige rechten en plichten van het kerkverband aanvaard zijn en nagekomen moeten worden. Daartoe behoort ook, dat de gemeenten elkaars attestaties aanvaarden en op grond van de meegebrachte attestatie iemand in de gemeente moeten opnemen. Dat is een zaak van wederzijds vertrouwen. En dit geldt ook wanneer het Ud onder censuur staat en dit op de attestatie is aangetekend. Over de reden van censuur kan dan nader worden gekorrespondeerd. Het niet aanvaarden van een attestatie betekent een lid zonder proces buiten de kerk plaatsen. En de Geref. Kerk heeft vanaf de Reformatie, juist in tegenstelling met de Independenten die van een schriftuurlijk kerkverband niet willen weten, altijd geoordeeld dat een lid dat overkomt, zelfs met een ongunstige attestatie, aanvaard moet worden. Blijkt het dan dat leer of leven censurabel is, dan kan de kerkeraad na de aanvaarding nadere kerkrechtelijke handelingen ondernemen.

Weliswaar gebeurde het vroeger wel dat een attestatie niet aanvaard werd, maar dit was in de remonstrantse tijd, toen er tussen de remonstranten en kontra-remonstranten fundamentele verschillen waren in de leer en men om de ketterse gevoelens de remonstrantse predikanten niet meer vertrouwde. Zo bepaalde dan ook de Synode van Enkhuizen in 1618, dat men geen attestation van remonstrantse predikanten zou aannemen, „maar de luyden daarmede comende, op een nieu ondersoecke". Dat waren dus gevallen waarbij de zuivere leer in het geding was. Maar in normale gevallen mag dit niet, wil men het gereformeerd kerkrecht in ere houden. Wat de toelating tot het Avondmaal betreft, kan ook de vraag gesteld worden of gasten van elders, dus uit andere gemeenten, dit toegestaan kan worden. In ieder geval is en blijft de kerkeraad verantwoordelijk om alleen toe te laten waarvan hij op enigerlei wijze verzekerd is aangaande de zuiverheid der belijdenis en een onergerlijk leven. Vroeger werd dan wel de raad gegeven dat dit kon gebeuren door dienaangaande een getuigenis te vragen van betrouwbare lidmaten van zijn eigen kerk of op die wijze, die de kerkeraad dienstig zal achten. Ook in onze dagen is deze vraag weer bijzonder aktueel, b.v. in vakantiecentra in ons land waar in de zomermaanden soms zeer veel leden van de Geref, Gemeenten hun vakantie doorbrengen. Voor de toelating tot het Avondmaal van deze gasten van elders zal de kerkeraad toch ook dan zich een zekerheid moeten verschaffen van het gerechtigd zijn om aan het Avondmaal te kunnen deelnemen. Ook in zeer bijzondere gevallen kan leden van een ander kerkverband, uit eigen land of buitenland, wel toegestaan worden om als gast aan het Avondmaal mee aan te zitten. Maar ook dan moet er bij de kerkeraad zekerheid zijn van onergerlijkheid in belijdenis en in levenswandel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen