DE KINDERMOORD TE BETHLEHEM (4)

De satan tracht altijd Gods werk te verhinderen. Daar is hij met Eva mee begonnen en daar is hij nog mee bezig in de harten van het vol van God. Hij probeert altijd het werk van God onmogelijk te maken. Hij probeert altijd Gods kinderen tot benauwdheid te brengen en tot ongeloof, en tot zware aanvechtingen. Calvijn wijst erop en zegt, is dit geen grote verzoeking, hier in Bethlehem, want daar waren zeker ook wel moeders bij die vrouwen van de herders waren. Het was niet alleen om het ongeloof van Bethlehem dat daar die kindermoord plaatsvond. Maar er waren zeker ook wel kinderen bij van herders die aangebeden hadden. Misschien ook wel van gelovige moeders en hoe gemakkelijk kan dan de vraag komen: Heeft dat nu allemaal te maken met dat geboren Kindeke in de kribbe van Bethlehem? . Hoe gemakkelijk kan dan de strijdvraag voor de dag komen; Ja, maar is dat nu alles het gevolg van dat geboren Kindeke in de kribbe? Moeten nu die onschuldige kinderen gedood worden? Moeten die moeders zo schreien? Heeft het allemaal te maken mét dat Kindeke: de geboren Koning? Gaat dat wel goed? Is dat wel te rijmen met elkaar?

Het is geen kleine verzoeking die hier plaatsvond in Bethlehem. En daarom blijft Gods kerk de schreiende Rachel. Daarom blijft ze de vrouw uit Openb. 12 die vervolgd wordt door de satan. En hij probeert altijd de kerk op deze aarde te benauwen en als het ongeloof aan het woord komt, is dat niet de minst zwaarste weg voor Gods volk. Als de dichter van Psalm 42 moet zeggen: „Waar is God op Wien ik bouwde en aan Wien ik mijn zaak vertrouwde? " Als de vijanden het gaan zeggen: Waar is nu uw God op Wien gij bouwde en aan Wien ge uw zaak vertrouwde?

Moeten daarom die kinderen sterven? Moeten daarom die vrouwen schreien ? Ja, het heeft te maken met Jezus Christus. En toch: Het Kindeke leeft., En de vrouw, de kerk Gods, hoe aangevochten, de vrouw hoe in smart ook, ze zal toch eeuwig triomferen. Want voorzeker zolang de kerk Gods in deze wereld is, moeten ze erop rekenen, dat er veel strijd zal zijn. Moeten ze erop rekenen dat ze in deze wereld verdrukking zullen hebben, want dat is het testament dat God Zijn kerk heeft nagelaten. In deze wereld zult ge verdrukking hebben. Maar Christus voegde er ook aan toe: Heb dan goede moed, want Ik heb de wereld overwonnen. En Christus zegt ook: Ziet, Ik maak alles nieuw. En er staat toch ook geschreven dat het nieuwe Jeruzalem boven zal zijn, dat de Heere alle tranen van de ogen zal afwissen. Ook geen rouw en geen geween zal daar meer zijn.

De kindermoord wijst ook op de ontkoming van Christus naar Egypte, het is het teken van de redding die spoedig zal volgen. De tijding van de verlossing die er nu spoedig zal zijn als Christus aan het kruis heeft uitgeroepen: „Het is volbracht". Dat blijft de troost ook in deze geschiedenis, dat het Kindeke leeft. Dit geeft kracht en moed en hoop. Want de Heere werkt Zijn raad uit door de weg van geloof, hoop en liefde. Geloof om te volharden, hoop om boven de droefheid en de strijd toch te verwachten dat de Heere het werk dat Hij begonnen is, ook zal voleindigen. En de liefde vergaat nimmermeer. Het is daarom de moeite waard om voor Christus laster en hoon te dragen. De Heere geeft Zijn volk reeds hier in dit leven de blijken van Zijn gunst. En als ze weer van die zoete gemeenschap van Christus mogen gevoelen, wel dan kunnen ze weer vooruit.

Zien we dan nog één keer naar de vrouw in Openbaringen, naar de vervolgde vrouw, dan heeft ze toch de zon op haar hoofd en ze heeft toch de maan onder haar voeten en ze heeft toch de 12 sterren in haar hand. Ze draagt toch een heerlijkheid die de wereld mist. Ze heeft toch een toekomst van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Ja ze draagt toch de twaalf sterren. En dat zijn ze allemaal, de kinderen Gods. De twaalf stammen waarover Rachel weende, en die zullen allen getroost worden. Want dan zal het toch zijn: En geen klauw zal achter blijven. En Christus zal alle tranen afwissen en eeuwige vreugde zal op hun hoofden zijn. Zo was er al spoedig na de vreugde en blijdschap van het kerstgebeuren in Bethlehem ook smart en droefheid. Alles in verband met de geboorte van het Kindeke Jezus. Die kindermoord zou er niet geweest zijn als er geen Kindeke geboren was in de kribbe van Bethlehem. En toch is het een rijke zegen dat de Heere gezegd heeft dat Hij zal doen schreien en Hij maken zal dat ér toch een volk op de aarde is dat niet getroost kan worden, , dat nergens mee getroost kan worden dan met de Heere Zelf.

Dan moet er wel alles verloren worden. Al de hoop in onszelf, al de grond in onze godsdienst, al de grond in eigen gerechtigheid. Ja, en wat blijft er dan over? Een verloren mens, een zondig mens, een schuldig mens aan al Gods geboden, zonder hoop, zonder verwachting, zonder toekomst. Toch moeten we er steeds op letten dat wat van God is en dat wat van de mens is. Een mens kan zichzelf ook in de armoede brengen. Maar dan haalt hij er zichzelf weer uit. Doch als God de mens in de armoede brengt, dan doet Hij dit door de mens te stellen voor Gods heilige wet en dan wordt zulk een mens een veroordeeld en schuldig mens tegen al Gods geboden. En genade leert dan aan de kant van God vallen en het vonnis aanvaarden. Maar toch blijft het ook waar dat met tranen en gebeden het Koninkrijk Gods wordt aangenomen. Er is een Hoorder, Die leeft. De vrouwen in Bethlehem dachten misschien ook: Waarom dat nu alles, maar Christus leefde en Zijn werk gaat door, en Hij zal triomferen. Misschien mijn lezer(es) zit ge ook in de banden? Misschien zit ge ook in de benauwdheid en zegt: Moet dat nu allemaal gepaard gaan met genade? Moet ik dat allemaal meemaken als een kind van God? En laat God dat allemaal toe? Ja, dat laat God allemaal toe. Want God laat op dé aarde veel kwaad toe. Eén ding laat God niet toe, nl. dat Zijn beloften niet vervuld worden. Ook niet dat het Kindeke Jezus door de hand van Herodes zou omkomen. Dit zal leven. En dat is de overwinning van de'kerk. En daarom zal er straks een toekomst zijn voor de gehele kerk. Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont, waarop de tranen vergeten zijn.

Maar denk erom, Gods kerk blijft op de aarde in de strijd. Denk aan het beeld van Rachel, de wenende vrouw, die weigert zich te laten troosten. Denk aan de vervolgde vrouw uit Openb. 12 en denk aan Paulus die zegt: „De listen van de satan zijn mij niet onbekend". De duivel kan het Gods kinderen moeilijk maken. De wereld, vlees, hoogmoed, eigenrechtigheid, zijn de invalspoorten waar de satan op aanvalt. En alles doet om de kerk van achter Christus vandaan te krijgen. En toch, Christus leeft en al Zijn kinderen zullen met Hem leven, waar ze dan ook vandaan zullen komen. Van welk land en ras ze ook zijn. Want het gaat over het ene bloed.' Het bloed van Jezus Christus. En wie dat tot zijn deel heeft, die zal leven, al ware hij ook gestorven.

's-Gravenhage

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen