Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van de censuur en de kerkelijke vermaning (4)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van de censuur en de kerkelijke vermaning (4)

De bedienaren van de tucht (a)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Toelichting op de D.K.O.

 In geheel bijzondere zin, onderscheiden van alle aardse ambtsdragers, is Christus Zelf de eigenlijke Bedienaar van de tucht. En de macht die de kerk heeft ontvangen om tucht te oefenen, vloeit voort uit het koningschap van Christus over Zijn kerk. Christus Zelf heeft het koningschap over Zijn, kerk ontvangen van de Drieënige God. Ps. 2: Ik heb toch Mijn Koning gezalfd over Sion, de berg van Mijn heiligheid. En voor Zijn hemelvaart heeft Christus betuigd: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde (Matt. 28 : 18). Door Zijn lijden en sterven heeft Christus dit koningschap verdiend. En Christus oefent Zijn koningschap uit in volle overeenstemming en harmonie met de soevereine Drieënige God. In Openb. 5 wordt vermeld dat alleen Christus waardig (bevoegd) is om het boek met de zeven zegelen open te breken en ook ten uitvoer te brengen. Hij doet dit als de Leeuw, Die uit de stam van Juda is, als de Wortel Davids, Die overwonnen heeft, als het Lam, Dat geslacht is om Zijn kerk te kopen en het te maken Gode tot koningen en priesters. Is voorts alle gezag, dat op de aarde uitgeoefend wordt feilbaar, gebrekkig en met zonden omringd, Christus machtsuitoefening is volkomen heilig en volmaakt.

Christus koningschap gaat over alle dingen. Niet alleen oefent Hij Zijn macht uit op het terrein van de kerk, maar ook op alle terreinen daarbuiten. Vele teksten in Gods Woord wijzen daarop; ik noem slechts Efeze 1 : 22 waar staat dat Christus alle dingen Zijn voeten heeft onderworpen. Maar aan Zijn gemeente is Hij gegeven tot een Hoofd boven alle dingen. Zijn gemeente Die Zijn lichaam is op de aarde. Want in de kerk oefent Christus Zijn koningschap uit tot behoud en zaligheid der Zijnen die Hem van de Vader zijn gegeven. En Christus geeft dit koningschap ook niet uit handen aan aardse ambtsdragers. Hij regeert Zelf in Zijn gemeente door Woord en Geest, maar Hij bedient Zijn koningschap wel door de ambten, opdat door mensen in Zijn Naam de kerk zal geregeerd worden.

De Reformatie, die weer terugkeerde tot deze bijbelse leer dat bij Christus Zelf de bediening en uitoefening van de regering en tucht berust, kwam al direkt in botsing met de roomse leer dat de Paus als stedehouder van Christus de macht van regering en tucht over de kerk uitoefent zonder de gemeente te erkennen, dat de Paus als stedehouder door het hiërarchisch kerkstelsel alleen het gezag uitoefent door zijn door hem aangestelde kerkdienaren. Dat de Paus vicarius, plaatsvervanger, van Christus op aarde is waarbij alle sleutelmacht van het hemelrijk zou berusten, werd op grond van de Schrift afgewezen. Tegenover de leer dat de bisschoppen en alle kerkelijke ambtsdragers hun aanstelling en zeggenschap aan de Paus zouden te danken hebben, beleden de Gereformeerden het koningschap van Christus, Die zonder tussenkomst van één mens Zijn ambtsdragers aanstelt en met regeermacht bekleedt. Christus heeft daarvoor geen vicarius, geen aardse plaatsvervanger nodig en die is door Hem dan ook^nooit aangesteld. Hij blijft Zelf Middelaar Die Zijn koninklijke macht en heerschappij uitoefent door de ambten en de bediening van Woord en sakramenten en Zijn Geest uitgestort heeft op de Pinksterdag, waarom Hij dan ook voor Zijn hemelvaart beloofde: Ziet, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld. (Matt.. 28 : 20).

Heeft Christus Zijn koninklijke macht niet overgedragen aan de Paus. Hij heeft dit ook niet overgedragen aan welke wereldse overheid dan ook. Het zijn vooral de Gereformeerden onder leiding van Calvijn die tegen deze opvatting hebben gestreden. Hoewel Luther dan principieel ook de scheiding stelde tussen wereldse overheid en kerk, dit in navolging van Augustinus, de praktijk van het Lutherse kerkstelsel is dan toch geworden dat de vorsten als de voornaamste leden van de kerk de regering van de kerk hebben uitgeoefend. Ook Zwingli en de Erastianen (Erastus was professor te Heidelberg) en de latere Remonstranten zijn in hetzelfde verweerde water terechtgekomen. Calvijn heeft hierover zijn strijd gestreden in Geneve, Olevianus, de leerling van Calvijn, verlette zich te Heidelberg tegen de staatskerk, en hoewel hij na een worsteling van tien jaren in hoofdzaak wel een zege behaalde, kon hij toch niet beletten dat er in de kerkorde van de Paltz onderscheiden Lutherse en Zwingliaanse elementen werden opgenomen. Hoe hierover op onze vaderlandse bodem is gestreden in de strijd tussen Remonstranten en Contra-Remonstranten is ons allen welbekend, al heeft de nawerking ervan nog eeuwen in de kerk van Nederland plaatsgevonden. De Schriftuurlijke opvatting is echter dat staat en kerk gecoördineerd (nevengeschikt) naast elkaar staan. Ieder is op zijn eigen terrein bevoegd de regering uit te oefenen. En beiden, staat en kerk, zijn in hogere orde gelijk gesubordineerd (ondergeschikt) onder de soevereiniteit van God de Almachtige. De overheid oefent de straf uit, maar de kerk de tucht, en straf en tucht zijn principieel onderscheiden. Straf is uitoefening van gerechtigheid en tucht uitoefening van medisch behoud van de zondaren.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 juli 1972

De Saambinder | 4 Pagina's

Van de censuur en de kerkelijke vermaning (4)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 juli 1972

De Saambinder | 4 Pagina's