De profeet Elia

Wat blonk de wijsheid Gods in dat alles uit op een verrassende wijze, en Elia werd er zodanig door versterkt en bemoedigd, dat hij de wandelstaf weer opnam en het gebergte Horeb ging verlaten. Zijn zwaarmoedigheid, die hem zo had terneergedrukt, had plaatsgemaakt voor een hoopvolle opgewekte stemming. Na een lange toch kwam Elia in het omliggende land van het dorpje Abel-Mehola. Op de vruchtbare akkers waren twaalf mannen aan het ploegen elk met een juk runderen voor zich heen. Eliza, de zoon van Safat was bij het twaalfde juk runderen. Hij was de zoon van de welgestelde Safat, de anderen waren knechten van zijn vader. Hij achtte het dus niet beneden zijn waardigheid om mee te werken met de knechten, en dat was hem zelfs aangenaam, want na de zo langdurige droogte was de aarde verkwikt door een milde regen.

Nu moesten- alle krachten ingespannen worden, om het land te bezaaien en dus moest voortgemaakt worden met het ploegen. Onder het werk door en in de rustpauzen spraken is niet bekend, maar zeker is dat Elia in lange tijd geen vrolijker ontmoeting had gehad, toen hij Eliza zag, wierp hij met grote blijdschap zijn mantel op hem. Die eenvoudige, zij onderling over de weldadige omkeer die God gegeven had op het gebed van de profeet Elia. Waarschijnlijk behoorden zij tot de zevenduizend, waarvan de Heere tot Elia gesproken had. Wie had gedacht, dat zij Elia zelf ontmoeten zouden.? Maar, ziet er kwam een aangelopen, met een haren kleed gekleed en een lederen gordel om zijn lenden. De mannen keken wellicht elkaar verwonderd aan, en even later herkenden zij in die eenzame wandelaar de profeet Elia, die met vaste tred op de zoon van Safat aanliep en zijn mantel op hem wierp. Óf Elia reeds tevoren Eliza gekend heeft godvruchtige Eliza was de man, in wiens toekomstige arbeid iets zijn zou, als het suizen van een zachte stilte. Elia had de akker Israels geploegd, Eliza moest het zaad zaaien.

Eliza was een naam, die betekende: God is heil. Zijn werkzaamheid onder Israël zou meer staan in het teken van het Evangelie. Elia wierp zijn mantel op Eliza zonder één woord te zeggen, en toch begreep Eliza goed, wat die daad betekende. Hij zag in de veelbetekenende daad een zalving van de Heere tot het ambt van profeet. Hij moest de plaatsvervanger worden van Elia de Thisbiet. Het was voor Eliza een boodschap van God, dat hij tot meer belangrijker arbeid dan het akkerploegen van de Heere verkoren en bestemd was. Nadat Elia zijn mantel op Eliza geworpen had, ging hij zwijgend weer weg, maar Eliza liet de runderen waar zij waren en snelde de man Gods achterna. En toen hij hem ingehaald had werd de zaak kort en krachtig aangepakt. Eliza weigerde het ambt niet, putte zich niet uit in nederige en schoonschijnende woorden, neen hij zag niet op zichzelf, niet op de zwaarte van het ambt, maar hij zag alleen op de Heere, Die hem door Elia had doen zalven. En alles wilde hij verlaten om des Heeren wil, alleen wilde hij zijn vader en moeder op de hoogte stellen en om hun zegen vragen. Daarom zei hij tot Elia: Dat ik toch mijn vader en mijn moeder kusse; daarna zal ik u volgen.

Eliza begon zijn ambt van profeet dus op een andere manier als Elia, van wiens afkomst en familie wij niets weten. Eliza's afkomst, werk en familie werd ons medegedeeld. Was Elia als een tweede Mozes een heraut der goddelijke heiligheid en wraakvorderende gerechtigheid, Eliza heeft meer gehad van een evangelist, die de goedheid Gods moest prediken door woord en daad. Dat hij zijn ouders wilde kussen, was almede een bewijs van zijn beminnelijk karakter, vandaar dat Elia er niets op tegen had. Zijn vader en moeder waren wellicht vrome Israëlieten, en het was voor hen een zeer groot offer, om hun beminnelijke zoon Eliza op te offeren aan de Heere en Zijn dienst. Eliza had de vreugde en steun voor hen in de ouderdom kunnen wezen, en nu zou hij profeet moeten worden in een tijd, dat Izébel en Achab al de profeten des Heeren zochten om te brengen. Terwijl Eliza zich naar zijn ouders begaf om zijn verbaasde vader en moeder te vertellen wat er gebeurd was, en tot welk een hoog ambt God hem geroepen had, zette Elia de reis voort naar de stad Samaria.

Eliza afscheid genomen hebbende, ging terug naar de akker en de ploegers en slachtte het juk runderen waarmee hij geploegd had, en offerde het met gebeden de Heere. Van het houten gereedschap maakte hij een vuur, roosterde het vlees daarop, en gaf het aan het volk, dat zij aten. Eliza verzegelde daardoor zijn verbond met Jehova en nam daarmee tegelijk afscheid van zijn tegenwoordig beroep. Hij zei dus alles vaarwel, om de Heere alleen en geheel toe te behoren. Het was een afscheidsmaal, en de ouders zagen er een grote weldaad in, dat hun zoon tot het profetisch ambt van de Heere verkoren was. Daarna stond Eliza op en volgde Elia na. Zonder te peinzen over de vraag wat hij als profeet des Heeren in de toekomst nog zou moeten meemaken, ging hij Elia achterna, en liet zich verder door niets en niemand meer ophouden.

Ondanks zijn jeugdige leeftijd van ten hoogste twintig jaren, ging hij een werk aanvangen, dat hij vijftig jaren zou voortzetten. Elia had dus een der drie opdrachten, hem van God gegeven vervuld, namelijk het zalven van Eliza tot profeet. De twee andere opdrachten heeft hij niet zelf vervuld. Hazaël werd tot koning gezalfd door Eliza, en Jehu de zoon van Nimsi door een der profetenzonen in opdracht van ^liza. Jehu wilde eerst voor zijn mede-hoofdlieden de zaak bedekt houden, maar op hun aandringen, maakte hij hun de goddelijke zalving bekend en aanstonds riepen zij hem met grote jubel tot koning uit, en traden met hem in een verbintenis tot omwerping van de troon van Joram, de zoon van Achab en Izébel, en zelfs tot uitroeiing van het ganse huis van Achab. Betreffende de andere opdracht door Eliza uitgevoerd, wordt ons meegedeeld, dat Eliza naar Damaskus ging, waar Benhadad ziek lag om Hazaël te zalven tot koning 'in Benhadads plaats. Elia wist wel wie Hazaël was en welk een wrede verdrukker hij voor Israël zijn zou, maar hij handelde naar de hem gegeven opdracht. Hazaël was een leugenaar en koningsmoordenaar die Benhadad vermoordde met een in het water gedoopte deken op zijn ziekbed. Reeds dadelijk nadat Hazaël koning was, begon hij met vijandelijkheden tegen Israël, om Ramoth in Gilead. Elia's aardse loopbaan was echter toen reeds ten einde, hij moest na de zalving van Eliza nog wel optreden tegen Achab, vanwege diens rechtsverkrachting tegenover Naboth, welke geschiedenis wij hierna zullen behandelen Laat ons nu met als het verhandelde tot ons zelf inkeren, en overwegen welke leringen er voor ons in kunnen liggen.

Werkendam

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen