DE ZALIGSPREKING DER ZACHTMOEDIGEN

Het is opvallend, dat er 20 weinig over deze tekst wordt gepreekt. Hoe zou dat komen ? Zou liet soms zij n, omdat het met de beoefening van die zaohtmoedigheid zo droevig gesteld is ? Hoe het ook is, het is goed om ook bij deze tekst een ogenblik stil te staan. De zaligsprekingen mogen immers niet van elkaar losgemaakt worden. Ze vormen eigenlijk één geheel. Ze horen bij elkaar en vullen elkaar aan. In de zaligsprekingen tekent ons de Heere Jezus de eigenschappen van het geestelijke leven. En als er nu geestelijk leven mag zijn, dan moeten ook die eigenschappen bij ons gevonden worden. Vanzelf zullen alle eigenschappen niet even helder en klaar bij ons aanwezig zijn. En als wij dan bemerken, dat een bepaalde hoedanigheid van het geestelijke leven zo weinig bij ons openbaar wordt, zou dat ons dan niet tot droefheid moeten stemmen? Zou het ons niet moeten verbinden aan des Heeren troon?

Het gaat in deze tekst dus over zachtmoedigen. Wie bedoelt de Heere daarmee? Wat zijn dat voor mensen? Wel, de naam zegt het , al, het zijn mensen met een zacht gemoed. Ja maar, nu moeten wij goed onderscheiden, want de zachtmoedigheid, die de Heere beoogt is niet zo maar een aangeboren karaktertrek. Immers onder mensen treffen wij allerlei karakters aan. Geen twee mensen zijn innerlijk volkomen aan elkaar gelijk. Er zijn mensen, die bijzonder hardvochtig zijn en het grootste leed onbewogen kunnen aanzien, ja er zelfs een vermaak in vinden. Daartegenover staan mensen met een zacht gemoed, ze doen niemand opzettelijk kwaad, ze hebben een aangenaam karakter en het is prettig met hen om te gaan. Nee, wij hebben het niet over mensen, die met ieder goede vrienden willen zijn, zelfs ten koste van de waarheid. Wij bedoelen mensen, die ons met zachtmoedigheid tegemoet treden en toch hun eigen mening vasthouden. Deze mensen dwingen achting af. En toch, hoe beminlijk ze ook zijn, zij worden in de tekst niet bedoeld.

De zachtmoedigheid, waarover de Heere spreekt in de tekst, is ons niet aangeboren, ze is vrucht van de wederbarende bediening van de Heilige Geest. Deze zachtmoedigheid missen wij van nature. En dat komt wel openbaar als men ons te na komt, als wij ons verongelijkt gevoelen. Dan blijkt onze Lamechs natuur. Lamech immers zong: Ik sloeg een man dood om mijn wonde en een jongeling om mijn buile, In de wedergeboorte maakt de Heere echter het harde hart zacht, en leidt deze vernieuwden naar de school van Christus Jezus om ze iets van de zachtmoedigheid te leren. Want die zachtmoedigheid wordt alleen aan Jezus' voeten geleerd. Hij sprak: Leer van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart!

Ja, hoe zachtmoedig was Hij! Zwijgend liet Hij zich verguizen, zwijgend zich in het heilig aangezicht slaan, zwijgend liet Hij Zich als een gevloekte slaan aan het kruishout. Hoe zachtmoedig was Hij, toen Zijn handen en voeten werden doorgraven! Nee, toen heeft Hij Zijn vijanden niet vervloekt, maar voor hen gebeden. Ja, als Hij gescholden werd, schold Hij niet terug, en als Hij leed, dreigde Hij niet. Hij gaf het over aan Hem, Die rechtvaardig oordeelt. Nee, het wil niet zeggen, dat de Heere Jezus alles maar goed vond. Als het ging om Zijn persoon, om Zijn naam en eer, dan zweeg Hij, doch als het ging om de Naam en de eer van Zijn Vader, dan ontstak Hij in heilige toom. Dan greep Hij zelfs naar een zweep, om de geldwisselaars uit de tempel te drijven. Nee, Christus heeft nooit Zijn eigen eer gezocht, maar altijd de eer Desgenen, die Hem gezonden had.

En zal het nu wel zijn, dan zal iets van die zachtmoedigheid ook bij ons gevonden moeten worden. Degenen, die geschapen zijn in Christus Jezus, zullen ook enigszins Zijn beeld moeten vertonen. Het zal openbaar moeten worden in het vergeven van het onrecht, dat ons aangedaan wordt. Nee, daar wil onze duivelse natuur niet aan, doch als wij een groot beest bij God mogen worden, dan zal het ons niet moeilijk vallen. Ja, op Jezus' school wordt het geleerd: Kwaad met goed te vergelden en het kwade te overwinnen door het goede. En daartoe wekt die Heere ook op, door te zeggen: Hebt uw vijanden lief, zegent ze die u vervloeken, doet wel degenen, die u haten en bidt voor degenen, die u geweld aandoen, en die u vervolgen.

O, wat hebben wij daar weinig van in de praktijk van ons leven. Hoe droevig ziet het er dan uit. Dat het ons tot smart was. Maar wat een voorrecht dan ook, dat de Heere Jezus niet alleen voorbeeldig geleden heeft, maar ook borgtochtelijk, dat is schuldbetalend en verzoenend. En als wij nu werkelijk achter Zijn bloed mogen wegschuilen, dan zal ei van Hem ook een vernieuwende werking op ons uitgaan. Dan zal iets van die zachtmoedigheid bij ons gevonden worden. Dat deed Paulus zeggen: Ik vermag alle dingen, door Christus, die mij kracht geeft. En dan mag hij ook iets van de zachtmoedigheid beoefenen. Hoor maar. Wij worden gescholden en wij zegenen; wij worden vervolgd en wij verdragen. Ook Mozes mocht er iets van hebben. Van hem _lezen wij: Hij was zachtmoedig meer dan alle mensen, die op de aardbodem waren. Nee, Mozes was niet zo zachtmoedig van zichzelf. Het was niet zo maar een karaktertrek. Van zichzelf was hij helemaal niet zo zachtmoedig. Sloeg hij niet een Egyptisch man dood, die een twist had met een Israëliet? En waarom mocht hij het land Kanaan' niet betreden? Omdat hij uit toorn hard tegen de rots sloeg in plaats van er tegen te spreken, zoals de Heere gezegd had. Nee, naar zijn aard was hij niet zo zachtmoedig, doch als Gods Geest hem bezielde, dan bad hij voor zijn vijanden. Dan horen wij hem zeggen: „Delg mij maar uit Uw boek", uit liefde tot Gods naam opdat die niet door de heidenen zou gelasterd worden.

Wat zouden wij het goed hebben als wij ook iets van die zachtmoedigheid mochten beoefenen, want de Heere spreekt ze zalig. En smaken ze die zaligheid niet, als ze voor hun vijanden mogen bidden? Drukt de Heere ze dan niet aan het hart, doet Hij ze niet delen in Zijn lieve gunst ? Terwijl de wraakgierige zich om en óm wentelt op zijn bed en zijn gemoed niet tot rust kan krijgen, mogen zij de slaap des gerusten slapen, onder een geopende hemel-, waaruit een zoete vrede hun ziel toevloeit. Hoe zalig was Stefanus, toen hij stervende bad voor zijn vijanden. Hij zag de hemel geopend. Ja, zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen het aardrijk beërven. Opmerkelijk woord toch. Immers is het streven van de natuurlijke mens daar niet op gericht, dat hij de aarde bezitten mag? En daartoe gebruikt hij de laagste middelen. Er is een spreekwoord, dat zegt: Een brutaal mens heeft de halve wereld. Ja, om groot en aanzienlijk te worden, gaan wij als het moet over lijken. En toch, niet de brutalen, maar de zachtmoedigen zullen het aardrijk beërven! Want wat baat het een mens, al zou hij de hele aarde gewinnen, als zijn ziel zou schade lijden? Wat heeft de wereldveroveraar aan de wereld, die hij veroverde, als de dood komt? Wat heeft de rijke aan zijn rijkdommen? Dan stort hij van een top van eer in eeuwige verwoesting neer! O, laten de brutalen de aarde bezitten en de zaohtmoedigen onder de voet lopen, toch zijn de zachtmoedigen zalig, want zij zullen het aardrijk beërven.

Déze aarde? Ja, doch niet zoals ze door de zonde geworden is, niet deze aarde vol onrecht en geweld. Nee, het zal een vernieuwde aarde zijn, gereinigd en gezuiverd van de zonde. Opmerkelijk toch? ^Wij zouden hier iets anders verwacht hebben. Wij zouden verwacht hebben: zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de hemel beërven. Hoe weinig wordt, als het gaat over de toekomst van Gods kinderen, gedacht aan deze aarde. En toch, dat staat hier. En de hemel dan? Die zullen ze ook beërven. Zij krijgen de hemel op aarde, en dat in de volste zin van het woord. O, juist dat, waar de natuurlijke mens naar jaagt en waar hij naar streeft met list en geweld, dat wordt de zachtmoedigen in de schoot geworpen. God bevestigt aan hen Zijn Woord: Zoekt eerst het Koninkrijk Gods en al deze dingen zullen u toegeworpen worden. Want neen, die aarde zullen ze niet met geweld in bezit nemen, zij zullen hem niet behoeven te overmeesteren zoals de hovaardigen dat trachten te doen. Zij zullen het aardrijk beërven! Zij ontvangen hem als een erfenis, dus niet als loon op hun arbeid, niet als vrucht van hun krachtinspanning. Zij ontvangen hem uit genade om Christus wil. Hij heeft die erfenis voor hen bereid. Hij zal die erfenis ook voor hen ^bewaren. Deze zal hen niet ontgaan, want ook zij zelf worden bewaard voor de erfenis.

Zo zal het waar worden wat de dichter zong: En zijn Godgeheiligd zaad zal het gezegend aardrijk erven. Welk een heerlijke erfenis wacht hen dan, waar zij een aardrijk zullen beërven, waarop geen zonde meer is, waarop geen ongerechtigheid meer gevonden wordt, en waarop geen zondaar of goddeloze meer wonen zal. Op die vernieuwde aarde zullen de bergen vrede dragen en de heuvels heilig recht. Ja, op die aarde zal het rechtvaardig volk welig groeien, daar twist en wrok verdwijnt zal alles door de vrede bloeien totdat geen maan meer schijnt. Dan zal de aarde vol zijn van de kennis des Heeten. Gelijk de wateren de bodem der zee bedekken, en ; d)e Heere zal alles zijn in allen.

Amersfoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen