In- en uitwendige bedeling des Verbonds

Op de in de maand april te Rotterdam gehouden jaarvergadering van de Vereniging voor Geref. Schoolonderwijs (de Scholenbond) heb ik in mijn openingswoord ernstig gewaarschuwd tegen het grote verval op burgerlijk en kerkelijk terrein. De uitgeschreven tekst heb ik niet meer in mijn bezit, want deze is bij de drukker om geplaatst te worden in het Jaarverslag 1974.

Ook heb ik erop gewezen dat Ds. Kersten de Scholenbond heeft opgericht om stelling te nemen tegen de Kuyperiaanse leer van de veronderstelde wedergeboorte. De ouders wensten hun kinderen niet aan deze bedrieglijke leer voor de eeuwigheid over te geven. Verder heb ik erop gewezen dat thans het grote gevaar is ook op vele zich christelijk noemende scholen, dat er helemaal niet meer over de wedergeboorte gesproken wordt. In plaats van de veronderstelde wedergeboorte houdt men nu de kinderen voor dat er een belovend God is en dat er beloften zijn voor iedereen. Daar moet je' dan verder niet aan twijfelen, dit maar aan­nemen. Over een noodzakelijke wedergeboorte en over waarzaligmakend geloof wordt niet meer gesproken. Met een bepaald historisch geloof in de beloften meent men klaar te zijn voor de eeuwigheid.

Verder heb ik enkele uitspraken aangehaald uit de Dordtse leerregels, dat de beloften van het Evangelie zonder onderscheid moet worden verkondigd en voorgesteld met bevel van bekering en geloof. En dat degenen die door het Evangelie geroepen worden ernstig geroepen worden, dat de schuld van het niet bekeerd worden van de mens niet de schuld is van het Evangelie, noch in Christus, door het Evangelie aangeboden zijnde, noch in God Die door het Evangelie roept. Maar dat de mens wel tot waarachtige wedergeboorte en bekering komt is omdat God dan in de tijd krachtig roept en met geloof en de bekering begiftigt. Dat dit laatste geen daad van de mens zelf is, maar wel gewerkt wordt door de krachtige werking tot wederbaring door de Geest, dat de Heere het geloof (het waarzaligmakende geloof) geeft als een gave Gods, dat de Heere het hart opent dat gesloten is, dat Hij vermurwt dat hard is, dat Hij besnijdt dat onbesneden is. Zo spreken de Dordtse Leerregels.

Voort heb ik erop gewezen dat in de Geref. geloofsleer altijd onderscheiden is een uitwendige en inwendige roeping. Dat bij de uitwendige roeping ook niet-uitverkoren geroepen worden, want deze uitwendige roeping strekt niet ter zaligheid. Maar dat de inwendige roeping het genadewerk Gods is die de zondaar wederbaart door Woord en Geest, deze inwendige roeping is wel ter zaligheid. Voorts heb ik de lijn doorgetrokken dat er tweeërlei kinderen des Verbonds zijn, dat er een tweeërlei aanbieding des heils is.

Nu heeft het Reformatorisch Dagblad een zeer korte weergave gegeven van mijn openingswoord; zo maar een paar hoofdpunten waarin dan ook o.a. de woorden voorkwamen van tweeërlei-kinderen des Verbonds en een tweeërlei aanbieding. Ir. J. v. d. Graaf reageert hierop in de Waarheidsvriend van jl. 5 juni. Hoewel hij zeer voorzichtig is om op grond van een kort krantenverslag een uitspraak te doen, meent hij toch als ik deze woorden gezegd zou hebben, nl. dat er een tweeërlei aanbieding des heils is, dit reden geeft om het algemeen welmenend aanbod van genade te miskennen. Welnu, ik kan erop antwoorden dat dit gevaar er heus niet inzit, gezien wat ik hierboven reeds geschreven heb. Natuurlijk kan men nooit voorkomen dat anderen gevolgtrekkingen maken die men zelf niet wil doen.

Voorts is het toch juist de reformatorische leer, vooral Calvijn heeft dit benadrukt, dat er tweeerlei kinderen des verbonds zijn, dat er een tweeërlei roeping is en een tweeërlei aanbieding des heils is. In mijn jeugdjaren zijn het in de Hervormde Kerk vooral prof. Visscher en ds. I. Kievit geweest die daarvoor hun strijd gestreden hebben, zowel toen zij nog lid van de Geref. Bond waren als toen zij buiten de Bond stonden.

Ter illustratie wil ik nog wel eens overnemen wat er te lezen staat in het boekje Tweeërlei kinderen des Verbonds van Ds. I. Kievit op blz. 111: Het verbond was neergelegd in de schoot der kerk en de God des Verbonds werkt krachtens Zijn geopenbaarde Woord, waarvan het verbond niet kan worden gescheiden, op zodanige wijze, dat Hij in dien weg Zijn welbehagen volvoert. Calvijn onderscheidt tweeërlei soort van aanneming en dus tweeërlei verkiezing, tweeërlei zaad, tweeërlei kinderen. Maar hij leert daarbij uitsluitend, ook tweeërlei aanbieding des heils en tweeërlei roeping.

Voorts wat er staat op blz. 126: Wanneer wij nader ons de verhouding indenken, waarin de bondelingen staan tot de Heere God, dan kan de onderscheiding worden gemaakt tussen volstrekt en voorwaardelijk verbond. Aangemerkt als volstrekt is de bediening zaligmakend, als voorwaardelijk wordt van den bondeling geloof en bekering gevorderd en de zaligheid aangeboden, In het eerste geval geeft het verbond wat het vraagt, maar in het tweede worden de voorwaarden niet vervuld door de verbondsgenade maar het aangeboden heil echter niet verkregen door ongeloof. De beloften zijn derhalve niet op dezelfde wijze beloofd, noch ook alle zonder onderscheid aan alle bondelingen gedaan. Immers de Heere kan niet worden teleurgesteld in Zijn bedoelingen.

Ik mag aannemen dat ir. v. d. Graaf als een goed Hervormd man, deze woorden ook onderschrijft. Anders zal de wijn die hij schenkt van mindere kwaliteit zijn dan de wijn der ouden. Zelf houd ik het maar bij de wijn der ouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen