Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een schets uit de kerkgeschiedenis van Amerika (9)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een schets uit de kerkgeschiedenis van Amerika (9)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De volgende vragen in de vergadering van 10 juli 1849 opgesteld werden voorgelegd. De eerste vraag was betreffende de geloofsbelijdenis die ze hadden aangenomen. Zij antwoordden dat ze met de „Afgescheidenen" overeenkwamen in het aanvaarden van de Nederlandse Geloofsbelijdenis van Guido de Brés, de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten, aangenomen door de Synode van Dordrecht in 1618-1619, de Heidelbergse Catechismus, en de Kerkorde gebruikt in de nederlandse kerken van 1568 tot 1619.

Ze hadden nu zes goed georganiseerde gemeenten door vier predikanten gediend en de vijfde werd verwacht vanuit Nederland. Tweemaal per jaar kwamen de kerkeraden van elke gemeente in een classikale vergadering bijeen, terwijl de predikanten van de classis vier keer per jaar vergaderden.

In de tweede vraag werden ze gevraagd of ze wensten samen te verenigen met de Hervormde Kerk. Hun antwoord was niet definitief, maar ze gaven de wens te kermen om zich dicht aan te sluiten bij een grotere openbaring van de kerk. Ze wilden wederzijds afgevaardigden naar hun synodes sturen.

De derde vraag betrof de noden van de classis van Holland. Ze zaten in grote nood en waren verlegen om hulp. Gedurende de twee voorbij- ^^gegane jaren hadden ze praktisch geen enkele hulp van de Hervormde Kerk gekregen. Dit was een ontnuchtering voor hen geweest vanaf het ogenblik dat ze door steden waren gereisd waarin zoveel Hervormde kerken waren en bekend stonden dezelfde leer te brengen. Hun ontberingen waren verschrikkelijk geweest. De wildernis had bijna de moed van de emigranten ontnomen. Hun ekonomische toestand was praktisch hopeloos. Nu waren ze diep ontroerd door de blijken van belangstelling zo plotseling door de broeders uit het Oosten getoond. Ze staken blij de hand uit van vriendschap en broederlijke liefde.

De notulen van de classis van Holland gedateerd 30 oktober 1850 vermelden dat in de maand mei Van Raalte naar de Partikuliere Synode van Albany was gegaan om een rapport aan te bieden inzake de voortgang gemaakt in de classis van Holland.

Notulen vergadering 30 april 1851, art. 8, belangrijke besprekingen betreffende het onderwijs en een diskussie over de redenen waarom de classis zich met de Hervormde Kerk heeft verenigd. Van Raalte was aangewezen naar Albany te gaan in naam van de hele classis van Holland. Het is licht te begrijpen zo schrijft de schrijver, Van Raaltes karakter kennend dat diens eigen inzichten en beslissingen buitengewoon belangrijk in deze zaak zijn geweest. Later is Van Raalte beschuldigd, dat hij altijd zijn eigen zin doordreef. Hij was een man met een sterke persoonlijkheid, zodat in vele gevallen zijn woord wet was. De beschuldigingen en de kritiek zijn te sterk gekleurd en in zekere zin misplaatst. Hij werd de „Paus" genoemd. Wat hebben Pausen en dat niet alleen roomse, al een verwoesting in de kerk aangebracht, getuige de kerkgeschiedenis. Vele eenvoudige mensen konden^ Van Raalte

niet begrijpen. Zijn omgang met Presbyterianen, Conregationalisten en Hervormde predikanten, met zijn onderhandelingen met advokaten en staatslieden schenen in hun ogen meer als bewijzen van zijn eigen belang en eerzucht te zijn dan pogingen om het zuivere evangelie van het orthodox calvinisme te verspreiden.

Dat was onkunde van het volk, maar een voedingsbodem voor de kritici van Van Raalte. Niet dat Van Raalte geen fouten had, maar hij zegt in een van zijn brieven dat hij niet naar Amerika gekomen is om geld te maken, maar om christenen te maken. Altijd vermaande hij zijn volk om eerst aan hun geestelijk welzijn te denken. Maar de donkere dagen die gevolgd zijn op de vereniging van 1850 deden vele eenvoudigen vergeten hoeveel Van Raalte met zijn volk geleden had.

De vereniging met de Hervormde kerk is een oorzaak geworden van veel moeilijkheden. Om het wat duidelijk te maken moeten we eerst iets schrijven over de Hervormde Kerk in Amerika.

The Dutch Reformed Church is de voortzetting van de Gereformeerde Kerk uit Nederland in Amerika. Dat was de enige Hervormde Kerk in Nederland in de 17e eeuw. In Amerika is er een kerk gesticht in Nieuw Amsterdam, nu New York, onder leiding van de classis Amsterdam van de Ned. Herv. kerk, dus een tak van de oude vaderlandse kerk. De eerste voorganger was een zekere Michaelius welke op last van de classis Amsterdam een gemeente institueerde in 1628. De gemeente bestond uit Hollanders geëmigreerd of daar woonachtig vanwege de nauwe handelsbetrekkingen met de nieuwe wereld. Evenals in ons land kwam er in de kerk een achteruitgang. De beginselen neergelegd in de belijdenisgeschriften werden losgelaten en er kwam een moderne opvatting. Daartegenover waren er, evenals in ons land, die getrouw bleven aan de leer der Gereformeerden.

Ook moeten we zeggen dat in 1824 ook in Amerika er geen sprake meer kan zijn van een synode in kerkrechtelijke zin, maar was het geworden een bestuurscollege. Het was toen eigenlijk geen Hollandse kerk meer, waar ze in 1792 zelfstandig los van Nederland is geworden. De correspondentie met elkaar is niet verbroken.

De invloed van deze kerk heeft zich doen gelden daar waar Nederlanders zich hadden gevestigd. Dikwijls werd er enkel hollands gepreekt, maar met de jaren is dit ook veranderd evenals in onze eigen gemeenten. Hoeveel gemeenten van ons zijn er waar geen enkele hollandse dienst meer wordt gehouden. In Amerika worden de hollandse diensten in onze gemeenten, als ze nog worden gehouden, door wat ouderen bezocht.

Nu er in de jaren 1847 en later zoveel hollandse emigranten kwamen was er van de zijde van die kerk een kontakt zoeken met de „afgescheidenen". Wonderlijk, uit de Hervormde Kerk in Nederland in 1850 weer behorend tot de Hervormde Kerk in Amerika. Deze vereniging was een droeve vereniging die veel ellende heeft teweeggebracht. Een strijd voor het ware beginsel was aanstaande.

St. Catharines

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 november 1975

De Saambinder | 8 Pagina's

Een schets uit de kerkgeschiedenis van Amerika (9)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 november 1975

De Saambinder | 8 Pagina's