De arbeid van broeder Groen in Nieuw-Zeeland

Het is al weer enige tijd geleden, dat broeder Groen uitgezonden werd naar Nieuw-Zeeland als home-missionair. Van verschillende zijden werd gevraagd, hoe het toch met hem ging. Wij willen daar graag een antwoord op geven.

Broeder Groen heeft een moeilijke tijd achter de rug. Hij moest immers van de grond af beginnen. En alle begin is moeilijk. Het eerste, waarmee hij begon was, werk zoeken, zodat hij in zijn eigen onderhoud kon voorzien. Daarin is hij geslaagd. Hij woont thans op het terrein van het hospitaal m Silverstream, een plaatsje dat ongeveer 30 km. van de stad Wellington is gelegen. In dit ziekenhuis is hij werkzaam als „engineer" voor het ketelhuis. Zijn taak is dus ervoor te zorgen dat de verwarming in het ziekenhuis goed functioneert. Daarnaast is hij werkzaam als home-missionair.

Het gelukte hem een klein zaaltje te huren en contacten te leggen met enkele mensen, die uit Holland geëmigreerd waren en in Nieuw-Zeeland een gezin hadden gesticht. Deze mensen komen des zondags tweemaal bijeen, terwijl broeder Groen de diensten leidt als ouderling van de Amersfoortse gemeente. De preken, die hij leest komen uit Amerika, daar die in het Engels geschreven zijn. In de avonddiensten worden de in het engels vertaalde catechismuspreken gelezen van ds. G. H. Kersten.

Hoewel het vergaderlokaal de schone naam droeg van „De Roos van Saron" was het er moeilijk vergaderen, aangezien in de nevenvertrekken van dit gebouw veel kabaal gemaakt werd. Zodoende begon men om te zien naar een andere ruimte. Deze werd gevonden in één der vergaderlokalen van het Gemeentehuis van de plaats Upper-Hutt, niet ver van Silverstream. Men heeft nu dus een ruime en rustige vergaderplaats.

Wij zeiden zojuist dat men des zondags tweemaal samenkwam. Men moet hier niet lichtvaardig over denken. Deze mensen kunnen immers niet, zoals wij rustig naar de kerk wandelen. Daarvoor wonen zij te ver weg. Zo moet één familie des zondags vier maal 65 km. afleggen dwars door de bergen, waarbij het voorkomt, dat door sneeuwval, gladheid of steenstortingen de bergpas is afgesloten. Een ander gezin komt uit de omgeving van Wellington. Zij moeten ongeveer 60 km. rijden. Men moet wel honger hebben naar het Woord om er zoveel voor over te hebben. En dan moet men niet vergeten, dat het er preeklezen is! Welk een beschamend voorbeeld geven deze mensen aan ons! Wat zijn wij dan toch verwend!

Momenteel komen er zo'n dertig mensen bijeen. Verder wordt er door broeder Groen catechisatie gegeven. Dit gebeurt elke woensdagavond bij hem thuis. Er zijn momenteel zo'n 14 catechisanten van allerlei leeftijden. Ook deze catechisanten moeten uiteraard diezelfde afstanden afleggen. Een van hen, een meisje, moet telkens gehaald en gebracht worden per auto. Allerlei moeilijkheden zijn hier dus aan verbonden, doch men is blij met de geboden gelegenheid.

Helaas kon nog niet tot instituering van een gemeente worden overgegaan, aangezien de daarvoor benodigde papieren nog niet gereed zijn. Daar wordt echter hard aan gewerkt en zojuist ontvingen wij van de notaris, die dit regelt, het bericht dat de nodige documenten naar broeder Groen zijn opgestuurd.

Om als rechtspersoon door de overheid te worden erkend, moet de Reformed Congregation of New-Sealand aan de wettelijke eisen voldoen. Als dit gebeurd is, kan ook grond aangekocht worden, waarop een eenvoudige kerkzaal gebouwd zou kunnen worden.

Aangezien broeder Groen verbonden is aan het ziekenhuis in Silverstream, en de engelse taal perfekt beheerst, is hij ook in de gelegenheid om wat evangelisatiearbeid te verrichten onder de bejaarden, die daar worden verpleegd. Alle patiënten zijn oude mensen, die dikwijls invalide zijn en weinig of geen bezoek krijgen van familieleden. Velen van hen gevoelen zich eenzaam en vinden het aangenaam wanneer met hen eens van hart tot hart gesproken wordt. Op deze wijze komt hij met mensen in aanraking, die nog nooit van Gods Woord hebben gehoord. Dit gebeurt vanzelf ook bij zijn omgang met collega's van het personeel. Zo kreeg hij contact met een man, die twee maanden voor hem in het ziekenhuis was komen werken. Deze man, die Hollander van geboorte is, is getrouwd met een Nieuw-Zeelandse vrouw en heeft vier kinderen in de leeftijd tot 16 jaar. Deze kwam tijdens een nachtdienst met broeder Groen in gesprek, waarbij hij vroeg of Groen soms een boek aan het schrijven was, daar hij bemerkt had, dat deze nogal veel in allerlei boeken aan het lezen was. Dit was aanleiding tot een diepergaand gesprek waarbij broeder Groen hem zei, dat hij geen boek aan het schrijven was, maar bezig was het Boek der Boeken, de Bijbel, te bestuderen. Dit wekte zijn belangstelling zozeer, dat hij de uitnodiging van broeder Groen aannam om op een zondag eens te komen luisteren.

Dit heeft hij werkelijk gedaan met als gevolg, dat hij thans regelmatig des zondags met heel zijn gezin de diensten bijwoont, terwijl hij en ook zijn vrouw en kinderen de catechisaties op woensdagavond bezoeken. Deze man vertelde, dat hij niet meer terug kon en graag met zijn gezin een ander leven wilde gaan leiden. Zo zouden meer treffende dingen genoemd kunnen worden.

Bij zijn vorig verblijf in Nieuw-Zeeland, nu dus zo'n vijf jaar geleden, was er een vrouw die in dezelfde plaats kerkte als waar broeder Groen toen woonde. Deze vrouw had één zoon, die onder dwang mee naar de kerk ging. Inmiddels heeft deze vrouw de kerk en de godsdienst de rug toegekeerd, doch haar zoon niet. Deze jongeman, die als adspirant-politieagent op een opleidingsschool voor de politie in Trentham, een plaatsje vlak bij Silverstream geplaatst is, belde broeder Groen op, die hij van vroeger nog kende en vroeg hem of hij eens met hem kon spreken. Thans komt ook hij regelmatig onder het gehoor van broeder Groen en wil dat blijven doen, zolang als zijn opleidingstijd in Trentham duurt.

Broeder Groen schreef onlangs, dat hij tien Bijbels wilde kopen om achterin de kerk te leggen. Deze Bijbels zouden dan gebruikt kunnen worden door mensen, die de dienst willen bijwonen, maar die niet in het bezit van een Bijbel zijn. Eventueel zouden deze Bijbels hen gegeven kunnen worden. Zo bestaan er ook plannen om op meer uitgebreide schaal aan Bijbelverspreiding te gaan doen.

Wat de samenkomsten zelf betreft mag wel eens op kennelijke wijze bemerkt worden, dat de Heere in het midden is. De ouders van broeder Groen, die niet zo lang geleden terugkeerden van een bezoek aan hun zoon, deelden het volgende mee.

In de tijd, dat wij daar verbleven werden de catechismuspreken van ds. G. H. Kersten gelezen, die handelden over de sacramenten. Een vrouw, wier ogen enkele jaren geleden geopend werden voor de leugenleer waarbij zij opgegroeid was, de Geref. Kerk, daar Reformed Church geheten, kon daar niet langer blijven. Zij ging zoeken en is nu met haar man en vier kinderen in de kleine kerk van broeder Groen gekomen. Het jongste kind, drie jaar, is nog niet gedoopt. Onder het lezen van zondag 26 werd zij zo gesterkt in het geloof, dat zij er zeker van was, dat de Heere nog een weg zou banen dat haar kind daar gedoopt zou worden, waar de zuivere leer gebracht werd.

Toen zondag 28 gelezen was praatte men nog even met elkaar over de preek na. Er werd geweend en er was een sterk verlangen naar het ogenblik, waarop ook in hun midden het Heilig Avondmaal bediend zou mogen worden. Toen de dertigste zondag gelezen was, waarin ook de vraag ter sprake komt, voor wie het Avondmaal des Heeren ingesteld is, was er een vrouw, die tevoren zei, dat ze geen vrijmoedigheid zou hebben om aan te gaan aan de dis des verbonds, ook al kon ze niet ontkennen, dat haar hart naar de Heere uitging, doch die nu sprak: „O, vanavond zou het kunnen; ja, ik zou niet af kunnen blijven!"

Werkelijk, als wij zo alles naast elkaar zetten, dan mag gezegd worden, dat de Heere Zich niet onbetuigd laat. En dat is verblijdend.

Er ligt voor broeder Groen nog veel werk te wachten. Er zijn nog verschillende gezinnen van Hollandse afkomst, die thuis een preek lezen of preken beluisteren, die op een bandrecorder zijn opgenomen. Wellicht is ons kerkverband voor hen het kerkelijke onderdak, dat zij in dit grote land zoeken.

Wij willen besluiten met het adres van broeder Groen te vermelden, zodat degenen, die hem willen schrijven, dat kunnen doen. Zijn adres is: J. J. Groen, Staff Silverstream Hospital, Silverstream, New-Sealand.

Namens deputaten Buitenlandse kerken:

Ds. J. van Haaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen