Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De kerk in opbouw (4)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De kerk in opbouw (4)

12 minuten leestijd Arcering uitzetten

Om ongeveer vijf uur ratelde de wekker, welke ons maande om op te staan en ons gereed te maken, want omstreeks half zes zouden de berichten binnenkomen over de aankomst van de helicopter. En inderdaad, om zes uur 's morgens, toen we gereed waren voor de betekenisvolle vlucht, die stond plaats te vinden, kwam het bericht door, dat de helicopter onderweg was, en met tien minuten zou landen, omstreeks kwart over zes werd het gebied van Landikma verlaten. In de heliocopter hadden plaatsgenomen, behalve de piloot: Ds. Kuyt, ondergetekende en Sabonwarek. Vanwege de beperkte ruimte zag Ds. Honkoop af van het meemaken van deze vlucht.

En wanneer ik dan in dit verslag u het een en ander over deze survey-vlucht mededeel, dan kan ik niet anders dan spreken vanuit een buitengewone indruk van het wondere van de weg, die de Heere ons gaan deed. Met de helicopter, die het meest aangewezen transportmiddel in deze voor overige transportmiddelen onbegaanbare terreinen is, werd allereerst gevlogen naar Tapla, een plaatsje, dat ik vijf jaar geleden lopend heb bezocht vanuit Nipsan, waar Ds. Kuyt toen nog woonde. Ook Tapla behoorde tot de vijandige dorpen welke, om welke redenen dan ook, zich hebben gekeerd tegen degenen, die in het Nipsan-gebied gewerkt hebben. Ook in dit dorp was precies vier jaar geleden (immers de 12e mei heeft zich de ramp in Nipsan zich voorgedaan) bloed gevloeid. Toen wij nu in de nabijheid van dit dorp kwamen, was er een buitengewone verrassing, die ons ten deel viel. En welke was dat? Namelijk dat de bevolking in de nabijheid van het dorp Tapla zelf een helipad had aangelegd. Een duidelijk bewijs van hun begeerte dat men zou wederkeren. Men was, en is, op de hoogte van de mensen die bij de N.C.R. (de aanduiding van onze zending op Nieuw- Guinea, een afkorting van Netherland Reformed Congregations) leven, om het in Nipsan afgebroken werk weer op te nemen. Er zijn reeds herhaalde contacten door Ds. Kuyt gezocht en wij kunnen in dit verband ook verwijzen naar een van de eerste vluchten, die naar deze omgeving is.gemaakt, met Ds. Blok tijdens zijn bezoek van twee jaar geleden aan ditzelfde zendingsgebied. Ook toen is een vlucht naar deze omgeving gemaakt. En nu ook mondeling via Angguruk, waar dikwijls mensen uit Kosarek komen, dat het naastgelegen dorp bij Nipsan is, weten we dat men in Nipsan en omgeving weet dat wij willen terugkeren naar dit gebied. Tot op dit moment was er met de bevolking van deze streken, althans van, de streken, die het nauwst betrokken geweest zijn bij de aanval op de Nipsan-post in 1974, nauwelijks contact;

Nu daalden we op een pad, een plaatsje waar een helicopter landen kan, dat door de bevolking zelf is aangelegd en welke plaats als zodanig ons tot een getuigenis is van de bede: „Kom over en help ons". Als zo althans werd dit door Ds. Kuyt ervaren. Wel moeten we zeggen, dat er geen mensen in de directe omgeving waren. Men wist uiteraard niet van onze komst op deze vroege morgen. Waarschijnlijk was men reeds in de tuinen, zodat we wel in de verte enige vrouwen en oudere mannen hebben zien staan. We hebben ons er nadrukkelijk voor gehoed onverantwoordelijke dingen te doen; we hebben gewacht op de bevolking. Er kwam echter op dit ogenblik niemand naar deze plaats. Na enige tijd daar vertoefd te hebben steeg de helicopter op en begaf zich in de richting van Nipsan, naar het dorp. Het dorp, waar de bitterste vijandschap tegen het Woord des Heeren zich geopenbaard had, ongetwijfeld mede opgeroepen door omstandigheden die op ons zendingsterrein zich hebben voorgedaan, en welke wij op dit moment niet naar hun aard willen beoordelen.

Met de bevolking van Nipsan was tot op dit ogenblik geen contact gemaakt. Niet ver van het dorp was een gelegenheid om de helicopter aan de grond te zetten. We hebben dit gedaan. En wat heeft het voor ons een bijzondere verrassing mogen betekenen, dat toen vanuit het dorpje Nipsan zelf mensen naar de helicopter zijn gekomen. Een groep, die we wat omvang betreft schatten op ongeveer 40 a 50 mannen, zowel ouderen als jongeren. De ontmoeting, het weerzien, was werkelijk bijzonder. We kunnen niet anders zeggen, dan dat het op ons allen een diepe indruk maakte.

Sabonwarek is de man met wie Ds. Kuyt vroeger in Nipsan heeft samengewerkt, en die op zo wonderlijke wijze in Gods voorzienigheid aan de moord in 1974 ontkwam, omdat hij juist een dag tevoren met een zieke naar het ziekenhuis in Angguruk was overgevlogen. Sabonwarek was de mail die conact met deze mensen maken kon, omdat hij de taal sprak. Ds. Kuyt, die wel de Jali-taal kan verstaan, was niet in staat om in de Nipsan-taal te converseren. Sabonwarek wel. En in het gesprek dat nu via deze tolk plaatsvond, spraken de bewoners van Nipsan uit, dat hun begeerte is om de boodschap van het Evangelie opnieuw te horen. Met tranen in onze ogen hebben we dit gehoord. Dit was nog niet eerder gebeurd. Ds. Kuyt was uitermate verheugd met dit persoonlijk contact met deze bevolking. We heb­ben één van deze mannen in de helicopter meegenomen; dat kon omdat zij klein zijn, en daarmee geen overbelasting van de helicopter veroorzaakt werd. Met hem vlogen we naar het dorpje Kyriek-Yak. Dit dorp behoort ook tot de tot de Nipsan-vallei, en werd in het verleden ook bewerkt.

In dit dorp heeft Sabonwarek zelf gewoond, en een kleine Bijbelschool geleid en is zeer nadrukkelijk bjj de verkondiging van het Woord des Heeren betrokken geweest. De bevolking van Kyriek-Yak haastte zich naar onze helicopter, en hoe verrassend was het dat daar enkele leerlingen van Sabonwarek bij waren die hem om de hals vlogen en kusten; en voorts blijk van gaven dat ze zijn onderwijs niet vergeten hebben. Ten bewijze daarvan schreef een jongen verschillende letters, die hij op het schooltje van Sabonwarek had leren schrijven, op een stukje papier, met een potlood, dat wij hem hiervoor aanreikten. Het was een zeer verrassend bezoek. Wel zal moeten worden bedacht, dat Kyriek-Yak de enige plaats in de Nipsan-vallei was, die volgens verkregen informatie, zich verzet had tegen het gruwzame gebeuren van 4 jaar geleden. Zij drongen er heel sterk óp aan, dat Ds. Kuyt zou' terugkeren, en het was voor hen dan ook een goede aanleiding om hem op te wekken zich alsdan in hun dorp te vestigen. Bijzonder trof het ons, dat zij ook door handgebaren te kennen gaven, dat hij beslist niet zich in Nipsan zou moeten vestigen, omdat de mensen in Nipsan mensen aten. Ze wezen met hun vingers naar hun mond en naar ons om ons duidelijk te maken, hoe ze dat bedoelden. Dat hier een stukje dorps-naijver in sprak, was ons wel duidelijk. We hadden immers een man uit Nipsan, Nonobeng geheten, meegenomen die zelf ook het bewijs moest zijn van de bereidheid van de Nipsanners om weer te keren.

Na enige tijd ons dus met de bewoners van Kyriek-Yak te hebben beziggehouden, werd de vlucht vervolgd. Nonobeng werd teruggebracht naar de plaats, waar we hem opgenomen hadden; daarna begaven we ons naar de vroegere air-strip (vliegveldje). De strip van Nipsan, waar vroeger de bloeiende zendingspost stond: de kerk, waarin we het Woord Gods hebben horen prediken; en het huis van Ds. Kuyt; zijn schuur, maar waar alles was verwoest. Toen we ons naar deze plaats begaven, werd ons een nieuwe verrassing bereid. Men had de plaats geheel schoongemaakt, waar voorheen een grote rommel was van puinhopen, was nu alles opgeruimd. Daar waren nog verbrande resten. We vonden nog wat hout; verbrand speelgoed van de kinderen; een oud strijkijzer. Stille getuigen van wat had plaatsgevonden. Ook de plaats waar vroeger de „gudang", de schuur, had gestaan was gereinigd. Er was een betonnen vloer, waarop voorheen de generator stond. De piloot merkte op, dat er nergens op Nieuw-Guinea zo'n goede plaats voor een helicopter was dan deze betonnen vloer. We hebben de strip afgewandeld. De strip zelf zal vlug te herstellen zijn. Verrassend is het, dat in vier jaar tijds toch een aantal bomen zo hard kunnen groeien, als we hier op de strip aantroffen. Maar in het geheel lijkt het ons, dat de strip betrekkelijk vlug weer voor gebruik gereed kan zijn. We waren onder diepe indruk. De samenkomst van ons vieren werd een gebedssamenkomst. Een misschien wat vreemde ervaring. Ds. Kuyt verzocht Sabonwarek in het gebed voor te gaan; deze deed dat in de Jali-taal. Ook de Amerikaanse piloot riep de Naam des Heeren aan. Ds. Kuyt stortte zijn hart uit voor Gods aangezicht; en ik mocht deze bijzondere samenkomst besluiten met de bede, dat de Heere Zijn Koninkrijk ook aan deze plaats weer zou doen komen. U begrijpt, dat wij in een woordelijk verslag nooit de gevoelens, die ons, precies vier jaar nadat het bloedig drama zich had afgespeeld, vervulden, kunnen weergeven nu deze plaats zo duidelijk getuigenis had gegeven van de wederkeer van het Woord des Heeren naar deze streek.

Tot uw verduidelijking mag vermeld worden, dat de Nipsan-vallei en de plaats waar de strip ligt, een buitengewone mooie plaats is. Een zeer brede vallei, die ruime mogelijkheden biedt om een goede zendingspost in te richten. In het licht van wat we hier gezien hebben, was ook Ds. Kuyt bijzonder aangedaan door het wonder, dat in deze eenvoudige dingen de duidelijke tekenen waren van het verlangen dat we zouden weerkeren. Want we zijn er ons van bewust geweest, dat zonder deze tekenen het aanvatten van het werk in Nipsan een onverantwoordelijke handeling zou zijn geweest. Ik verwijs ook naar één van de opmerkingen in dit verslag over het ter onzer kennis gekomen zijn van een voornemen om degenen, die verder dit werk al hadden willen aanvatten te doden. Informatie, die we vanuit Kosauk via Angguruk verkregen. Vanuit deze streek vlogen we naar een vallei die enigermate bij de Nipsan-vallei behoort, er eigenlijk haaks op aansluit.

De Bo-vallei.

Nooit eerder is in deze vallei contact met de bewoners gemaakt. Ze zijn door blanken nimmer benaderd; het Evangelie is er niet gebracht. Deze vallei behoort uit kracht van enige jaren geleden gesloten overeenkomst tot het gebied waar onze zending zou werkzaam worden. Het getal en de omgeving van de daarin aanwezige dorpen, kon niet eerder worden vastgesteld, want het is uitermate moeilijk begaanbaar terrein, waar de dorpen op hoge bergrichels liggen. .Een tocht daarheen zou te voet vele dagen, zo geen weken, in beslag nemen. We hebben nu met een uitvoerige survey het aantal dorpen geteld. We kwamen tot ongeveer 15 a 16 dorpen, grotere en kleinere.

Bij één van de dorpen zocht de piloot een geschikte landingsplaats en vond die. Een zeer bijzondere onderneming, aangezien we hier contact gingen maken en zoeken, met ^en bevolking, die nog niet eerder met blanken in aanraking geweest was. Het was dan ook voor mij, die dit mee mocht maken, een buitengewone ondervinding, zoals u wel zult kunnen begrijpen, met de grootste voorzichtigheid werd te werk gegaan. We waren ongeveer 200 a .300 meter van het dorp, dat naar onze schatting 16 a 17 hutten omvatte, geland en wachtten de dingen af, die er komen zouden. Al heel spoedig naderde een grote groep mannen, gewapend met pijlen en bogen. Het zag er dus niet bepaald erg geruststellend uit, toen wij hen onze richting uit zagen komen. We bleven in de helicopter zitten, van welk voertuig de motoren aanstonden, zodat bij eventuele onaangename gebeurtenissen onmiddellijk weer kon worden opgestegen. De deuren van de helicopter stonden wel open, en ziet, de mannen naderden ons, en op een gegeven ogenblik wierpen ze al hun bogen en pijlen op de grond en kwamen met uitgestrekte armen naar ons toe.

Dat was het moment, waarop wij de helicopter verlieten en de bevolking eveneens met uitgestrekte armen tegemoetgingen. Wat een bijzondere ondervinding. Nog enkele mannen kwamen uit het dorp. Ze hadden lange stengels suikerriet bij zich en boden ons dat aan. Dit is een teken van vriendschap, zoals ons werd verteld en begrijpelijk is. De taal, die deze mensen spraken, was aan die van Nipsan verwant, zodat ook hier Sabonwarek het gesprek kon voeren. Kortom, we hebben met hen gesproken en kunnen niet anders zeggen, dan dat het een verrassende aangelegenheid was, hier bij deze mensen een welkom te ondervinden.

Deze streken behoren alle tot de plaatsen, die vanuit Nipsan zullen moeten worden bewerkt, wanneer de heropening van deze post plaatsvindt. Laten we echter bedenken, en ik wenste dat we allen daarvan overtuigd konden wezen, dat een dergelijke bewerking nooit zal kunnen plaatsvinden wanneer we daar mensen naar toe zullen laten lopen, want dat zou dagen en dagen vergen, door zeer moeilijk terrein. Naar onze overtuiging zou alleen het contact met de helicopter als het enige voor deze streken mogelijke transportmiddel hier gewenst zijn. We verwijzen dan ook gaarne naar andere uitspraken, die in dit verband in dit rapport zijn aan te treffen, We zijn de gehele Bo-vallei doorgevlogen, een lange vallei en een brede met een groot aantal dorpen, zoals we reeds geschreven hebben.

Hier wacht ons werk; een werk, waartoe de Heere roept, namelijk om de prediking van het Evangelie, vanuit Nipsan; weer ter hand te mogen nemen. We hebben een tocht gemaakt van 3, 5 a 4 uur met de helicopter, en kwamen om ca. 11 uur weer in Landikma aan. Tot zover het gedeelte van het rapport, dat aan ons deputaatschap is uitgebracht en dat voor zichzelf spreekt. Op basis van dit rapport zal het Deputaatschap een beleid voor de toekomst van ons werk in Nieuw Guinea moeten vaststellen. Daar is wijsheid voor nodig, wijsheid, die de Heere geven kan.

Een vruchtbaar en veelbetekenende visitatie mochten we afsluiten, waarvan ik ten behoeve van onze lezers het een en ander heb meegedeeld. We zouden ons werk niet kunnen verrichten zonder het hartelijke medeleven van de gemeenten, waarvan we zoveel treffende blijken, niet in het minst in de offervaardigheid ontvangen. Zonder het medeleven van al onze gemeenten kan het niet verricht worden. Heel hartelijk bevelen we dit grootse werk, dat we mogen verrichten, in de voorbede van al onze gemeenten.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 augustus 1978

De Saambinder | 8 Pagina's

De kerk in opbouw (4)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 augustus 1978

De Saambinder | 8 Pagina's