Hoe stellen we ons op tegenover de Kerstfeestvieringen?

Kerstfeest — Christusfeest! Ja, niets meer, niets minder. Van ons mensen geldt het: geboren worden en daarna sterven, daarbij denkend aan het Schriftwoord: de bezoldiging der zonde is de dood. Van de Zoon des mensen mogen we meer vermelden: geboren, gestorven, opgestaan en ten hemel gevaren. En hiermee hebben we dan de christelije feestdagen — de heilsfeiten— tevens verwoord. Kerstfeest, Goede Vrijdag, Paasfeest en Hemelvaartsdag.

Onlosmakelijk daarmee verbonden is het doorluchte feit van de uitstorting van de Heilige Geest. Allemaal feesten waarin Christus de centrale Figuur is. En zo staan we dan nu aan het begin van deze feestreeks.

Kerstfeest — geboortefeest van de Zoon des mensen. We nemen de Bijbel ter hand en lezen met eerbied en aandacht Lukas 2. Alom zal dit hoofdstuk weer gelezen worden: van de hutten der vromen tot de koninklijke stal van ons geëerbiedigd vorstenhuis. Wat lezen we dan wel? Ja, geeft u zich daar nu eens rekenschap van, voor uzelf en voor uw kinderen. Praat er dan eens over en ... vergelijk het dan eens met datgene wat u rondom u ziet en hoort. Waarover lezen we? Heel simpel... Jezus is geboren in een beestenstal. Herders komen naar dit kindeke. Wat doen ze? Ze vertellen het alom. Nog meer. Na 8 dagen konien Jozef en Maria met het Kindeke in de tempel, naar de wet van Mozes. Wie komt daar? Simeon, ook nog een oude Anna. Wat doen ze? Ze belijden de Heere.

En dan nog even naar Mattheüs 2. Enige wijzen van het oosten brengen hun hulde. Meer niet. Dan zwijgt de historie.

Niemand bekommert zich verder meer over de geboren „Koning der Joden". Is het zo nog niet? Wie zoekt dat Kindeke? Wie vraagt naar de Zaligmaker? Of . . . moet het daar niet om gaan?

Nogmaals, kijk nu eens rondom u. Wat al drukte over Kerstfeest. We vermijden expres het woord Kerstmis, ororeden dit een roomskatholieke handeling aanduidt, n.l. het opdragen van een mis tot viering van de geboorte van Christus. Zodra Sint Nicolaas voorbij is maakt de wereld zich op voor de kerstvieringen, niet het minst de winkelstand. Laten we nu eens nuchter zijn en daar met onze opgroeiende kinderen over spreken. Wat heeft de geboorte van de Heiland nu te maken met al de reklame die we zo tegen het einde van het jaar rondom ons waarnemen? Gaan wij daar ook aan meedoen? Alles wordt in de sjeer gebracht. .. koude dagen, sneeuwvlokken, pinkelende lichtjes, kerstmannetjes, kerstbomen, lekker eten enz. Neem het woordenboek eens ter hand en lees hoeveel malen er wel van „kerst " gesproken wordt. Wel 60 keren. Moeten we daar op ingaan?

Kerstmannetjes . . . sprookjesfiguren! Ik ga niet verder, het is eigenlijk allemaal goddeloos gedoe. We kunnen en mogen u alleen maar adviseren: doet er niet aan mee. Maar... zo hoor ik... wat moeten we dan doen? Onze kinderen zien en horen zoveel. Inderdaad, wat we moeten doen? Tegenover deze kersts/eer zullen wij als ouders moeten komen met de Bijbelse leer. We zullen onze kinderen op hoger niveau moeten brengen. Daarom zoveel mogelijk die kerstsfeer ontwijken.

Zoveel mogelijk? Dus toch wel wat. Ik hoor al tegenwerpen: niets van dat gedoe! Maar wacht u eens even. Die sfeer kimnen we niet geheel ontlopen. We zijn in de wereld. Wij en onze kinderen zien de feestverüchting, de kerstbomen, de kerstmannetjes ... Het is net als met de milieu-verontreiniging. We ademen allemaal de vuile gassen en dampen in van onze moderne overdadige leefwijze., Nee, zomaar neen zeggen, dat gaat ook niet. We moeten onze kinderen ook wat bieden. Onze liefde, uiteraard. Dan zal er ook sfeer zijn in onze woonkamers. Dan zullen we gezelligheid aanbrengen, dan laten we onze kinderen ook wel eens smullen. Wat is het verschil? Het geschiedt in een andere sfeer.

Of. . . kan dit soms niet? Gelukkig heb ik het mogen ervaren. Als ouders kunnen we ons niet zomaar terugtrekken en alleen maar , ge- en verboden geven en opleggen. Neen, we moeten ons geven en dan „iedereen op zijne wijs". We komen nu in de verleiding om te vertellen van eigen jeugd en opvoeding van eigen kinderen. Maar laten we dit niet doen. We willen u geen „model" geven. Alleen dit, wij groeiden op in een gezellige sfeer — juist in die dagen — en hebben getracht dit ook aan eigen kinderen te geven. Geen kerstboom zoals bij de buren, maar wel gezellig-samen-zijn. Als we nu ons oor te luisteren leggen is het al kerstfeest wat de klok slaat. Ik vermijd de hoofdletter. Vanaf de kleuterschool tot op de mannenvereniging wordt kerstfeest gevierd. Wat bHjft er over voor eigen gezin? Beroepshalve (of ambtshal-

ve) hebben we ook wel kerstfeestvieringen meegemaakt in de kerk, met de kinderen en de ouders. Ik wil daar geen kwaad woord van zeggen. Maar het gaf bij mij altijd een stuiting. Onze kinderen dienen thuis onderwezen te worden. Ze krijgen zo mogelijk hetzelfde onderwijs op de school, op de catechisatie, in de kerk. Zou er dan nog wel behoefte zijn om zoveel kerstfeestvieringen mee te maken? Teveel schaadt. Voor velen is kerstfeestvieren niet anders dan opgaan in het zin- en zienlijke. De ware feestgangers steken af naar^de diepte. Wie zijn dat? Wel, uit Lukas 2 hebt u ze gezien: de herders, Simeon, Anna. Meer niet? Nog enige wijzen uit het oosten. Behoren u en ik er al bij? Laat het dan openbaar komen in gewaad, praat en daad.

We willen besluiten met een voorval uit eigen loopbaan. Daarin ligt tevens een les waarom het zou moeten gaan. Bij een kerstfeestviering met kinderen en ouders in de kerk, opende dominee X de bijeenkomst en sprak over de val van Adam en de zonde van onze eerste voorouders. Een collega-juffrouw stootte me aan 'en vroeg wat geërgerd: „Is dat nu kerstfeest vieren? " Gaarne laat ik uzelf die juffrouw het antwoord geven.

D.

J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen