Zorgenkinderen

ONDERWIJS

(2)

In de jaren 1977 tot 1979 schreven we een aantal artikelen onder het opschrift "Kinderzorgen". Welk gezin kent er geen kinderzorgen? Daar ontkomt geen gezin aan. Maar "zorgenkinderen" te hebben is nog wat anders. Die heeft gelukkig niet ieder gezin.

Toch kan het zijn nut hebben - ook voor de gewone gezinnen - om daar eens aandacht aan te schenken. Bij de dagelijkse ^kinderzorgen fiiUen we als ouders trachten om die zorgen te boven te komen. Maar de ouders met "zorgenkinderen" weten dat ze de gebreken nooit te boven zullen komen. Het gebrek, de handicap is niet weg te nemen. Ze zullen proberen de gebreken op te vangen en aan te vullen. Hiermee is de handicap echter niet weggenomen. Onze taal kent nogal wat vreemde woorden. Zo is het woord handicap en gehandicapte bij ons ingeburgerd. Al jaren houdt men collecten voor de gehandicapten. We weten zo zachtjes aan wel wie daarmee bedoeld worden. De collectebussen zullen ongetwijfeld uw deur'niet voorbijgaan. i

Handicap - dit van oorsprong Engelse woord - bergt een zee van ellende in zich. Oorspronkelijk duidde het op een wedren met paarden van

verschillende vlugheid. Bij een wedren werd dan aan de zwakkeren een voorsprong gegeven. Nu begrijpt u de term gehandicapten wellicht beter. Het zijn personen (kinderen) die een belemmering omdragen. Ze kunnen niet zoveel presteren als anderen. Daarom hebben ze een voorsprong nodig, die de belemmering enigszins opheft.

In ons maatschappelijk bestel hebben we met vele gehandicapten van doen. Zo zijn er de lichamelijk gehandicapten, de geestelijk gehandicapten en de zintuiglijk gehandicapten. Wat al belemmeringen komen we tegen. Bezoek de inrichtingen en gestichten van allerlei aard maar eens. Wij willen graag de zwaarte van de handicap afwegen. Dan hoor je wel eens: ik zou maar liever een arm of een been missen (lichamelijke handicap) dan geestelijk gestoord te zijn. En wat denkt u van de zintuige- ' lijk gehandicapten? De slechtzienden, de blin- \. den, de doven, de stommen... Wij kiezen dan f voor het Hchtste in onze ogen. Wat is een hchi te handicap?

; Hoe staan we tegenover onze belemmeringen, ; die geen mensen ons in de weg leggen? In feite I kiezen we liever helemaal niet. We willen van Igeen handicap horen. Maar we ontkomen er I niet aan, omreden we mensenkinderen zijn, I zondaars, doelmissers. Ja, dat weten we alle- Imaal en ook hoe het zou moeten zijn. Maar zijn we er al achter gekomen hoe het nu met ons er voorstaat? Als we daar besef van mogen hebben, dan zullen we ons niet zo verwonderen over de vele handicaps en gehandicapten. Is de zonde immers niet onze grootste handicap (belemmering) in dit leven?

Mogen we zo zien op onze gehandicapte kinderen, dan kan het tot een aanvaarding komen. „Heilig zijn, o God, Uw wegen." Dan kunnen we misschien Job nazeggen: „Zouden wij het goede van God ontvangen en het kwkde niet ontvangen? " Aanvaarden wat God ons toedacht, aanvaarden wat wij ons waardig hebben gemaakt, dat is een heel stuk. Het kan zijn dat dit besef er alleen maar verstandelijk is, dat we ons hart er niet in mee kunnen krijgen. Een erkennig van' Gods hand, in alle dingen. Dat is groot, dat bewaart voor uitwendige opstand, dat doet de hand aan de ploeg slaan. Dan zijn het immers onze zonden die ons wonden. Trouwens, wat zouden we in te brengen hebben? Het is groot als we bewaard worden voor de uitleving van onze vijandschap. We zijn immers vijanden van druk en kruis. Groter is het als we onvoorwaardelijk voor God mogen buigen. Zulken zeggen met Job: „De Heere heeft gegeven... de Naam des Heeren zij geloofd." Dan beantwoorden we pas recht aan het doel van Gods schepping: „Alles wat adem heeft love de Heere!"

We schreven het reeds: dat doet ook de hand aan de ploeg slaan. Dan zullen we als ouders wegen en middelen gebruiken die de Heere voor ons wil openen. Inzonderheid is moeder de centrale figuur. Wat is een kind zonder moeder? Wat is een gehandicapt kind zonder moeder? Moeder zorgt, moeder verzorgt. En als dit in de rechte afhankelijkheid mag gebeuren, als we werkzaam zijn tot heil van het kind, dan js er geen plaats voor bezorgdheid. Natuurlijk, iedere moeder van een gehandicapt kind zal de bezorgdheid niet vreemd zijn. Maar gelukkig, de bezorgdheid overheerst niet. Ook daar moeten we voor bewaard worden. De duivel zit overal tussen en als hij kan zal hij de bezorgdheid doen omslaan in wanhoop. Of in onverschilligheid en doffe berusting. Wat zegt Gods Woord ook weer Van die bezorgdheid? U leest het wel eens na in Mattheüs 6, de verzen 25 enz. tot en rnet 35. En sla dan ook op Lukas 12, de verzen 22 tot 31. Neen, die bezorgdheid brengt ons geen voordeel. Integendeel, ze voert ons af van God. Ze berokkent ons veel narigheid. We worden in dat Woord telkens opgewekt om niet bezorgd te zijn, ook niet in wegen van druk en kruis. Trouwens, de Bijbel sluit geen enkel levensterrein buiten. Lees maar in I: inppensen4vers6: „Weest in geen ding bezorgd." We moeten zorgen en toch niet bezorgd zijn. Niet over de dag van morgen, niet over de kleding, niet over... en vul hier nu maar uw bezorgdheid in. De reden waarom wordt er ons ook bij vermeld. „Wie toch van u kan, met bezorgd te zijn, een el tot zijn lengte toedoen? " Lukas 12 vers 25. Hoe rijk is Gods Woord! Het zegt ons niet alleen wat we niet moeten doen, het geeft ons ook aan wat we wel moeten doen. Daarmee willen we dan de volgende keer D.V. verdergaan.

D.

J.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen