De Dordtse leerregels:

VAN DE VOLHARDING DER HEILIGEN

(6)

Artikel III b. Maar God is getrouw, Die hen in de genade, hun eenmaal geschonken, barmhartiglijk bevestigt en ten einde toe krachtiglijk bewaart.

Door God de Heere alleen bewaard.

In het eerste gedeelte van artikel III wordt gezegd, dat de ware gelovigen ter oorzake van de overblijfselen der inwonende zonde zichzelf niet kunnen bewaren. Daarbij komen de valstrikken der wereld. Deze aanvechtingen van

de wereld doen véle nabijkomende christenen afvallen tot hun eeuwig verderf, en doen de ware christenen menigmaal vallen. Het zondig vlees of de nog inwonende verdorvenheid stemt samen met de wereld. Daarbij komt nog de derde vijand, de grootste vijand, namelijk de satan, die omgaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou mogen verslinden. Deze vijand is zo machtig, dat Gods kerk zonder Gods hulp niets vermag. Hij kent de zwakste plekken van het hart, hij weet de juiste ogenblikken te kiezen om zijn slag te slaan, zijn listen zijn vele. Nu komt hij als een engel des lichts met allerlei verleidende lokstemmen, dan weer als een brullende leeuw met verschrikkelijke aanvallen en boze bedreigingen. Gods Woord noemt de duivel als het hoofd der duivelen, „de sterk gewapende". Men leert hem pas goed kennen als het hart door Goddelijke genade bewerkt wordt en er een begeerte van God gewerkt wordt om de wereld en de zonden te verlaten. Dan komt zijn ware gedaante eerst goed openbaar. Maar ook verder op de weg Gods kan hij het de gelovigen zeer / benauwd maken. Hoe heeft hij Job bestreden en hoe is Petrus in de zeef gelegd. Wanneer Christus niet gezegd had: „Simon, Simon, zie, de satan heeft ulieden zeer begeerd te ziften als de tarwe, maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude", voorzeker, dan zou Petrus met een Judas verloren zijn gegaan. Ja, de duivel loert op Gods kerk, hij zal niet aflaten hen te benauwen en te sarren, ook al weet hij dat hij zijn prooi verloren heeft.

Toch, hoe machtig de duivel ook moge zijn, God de Heere is de Almachtige. Zelfs wordt de duivel gebruikt om Gods raad uit te voeren en wordt hij soms menigmaal door de Heere gebruikt om Gods volk uit te drijven tot Christus, om alles alleen van Hem te verwachten. Zou Gods kerk aan hun eigen krachten worden overgelaten, dan kwam er van hen niets terecht, maar, zo zegt de belijdenis: „God is getrouw, Die hen in de genade, hun eenmaal geschonken, barmhartiglijk bevestigt en ten einde toe krachtiglijk bewaart".

God is getrouw en Hij laat niet varen het werk Zijner handen. Aan de wortebkan wel geknaagd worden en de vele aanvallen kunnen de wasdom van de plant Gods wel tegengaan, maar de wortel der zaak blijft, want het is de zaak des Heeren. God heeft Zijn heilige Naam aan Zijn eigen werk verbonden. Het is Gods eer, dat Zijn kerk in de hemel komt. Naar Zijn trouw en in Zijn grote barmhartigheid vervult Hij Zijn beloften. Gods trouw en Zijn goedheid komen openbaar in de onderhoudende en achtervolgende genade. Deze geven de ware gelovige gedurig nieuwe levenskracht en nieuwe levensmoed om de zware strijd tegen de vijanden te strijden.

God is getrouw, want Zijn Naam is de Heere; d.i.: Ik zal zijn. Die Ik zijn zal. De Heere heeft de mens niet verkoren om goede werken of om goede hoedanigheden, maar uit soeverein eeuwig welbehagen en uit eeuwige liefde. Dan kunnen de oprecht gelovigen Hem ook niet tegenvallen, want

Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten; Hoe zwak van moed, hoe klein wij zijn van krachten. En dat wij stof van jongsaf zijn geweest (Ps. 103:7).

Het is deze kracht en sterkte die Gods volk doet zeggen: „Ik was vergaan, zo ik niet had geloofd, dat in dit leven mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou". De Heere heeft echter tot Zijn volk gezegd, dat ze op Zijn hulp en bijstand kunnen en mogen rekenen. Daarom is het

Wacht op de Heer', godvruchte schaar, houdt moed; Hij is getrouw-, de Bron van alle goed, (Ps. 27:7). I

Het is niet zo dat de Heere Zijn volk genade ^ schenkt, om ze dan verder aan zichzelf over te laten. Neen, Hij geeft genade voor genade. Hij ~ bevestigt hen in de genade en daartoe kunnen, de vele beproevingen des levens en de wondere leidingen Gods dienstbaar zijn. Waar Jezus eenmaal woning maakt, daar laat Hij Zich niet meer onttronen, maar daar blijft Hij met Zijn geest en heerschappij wonen.

Voorzeker, door eigen schuld maakt Gods volk het ernaar dat de Heere voorgoed zou kunnen weggaan. Hoe menigmaal zou de Heere redenen daartoe hebben, om Zijn hand voorgoed van Zijn kerk terug te trekken. Toch doet Hij het niet. Hij blijft in hen werken en Hij zal hen geleiden tot de dood toe. Daarom zal Zijn kerk niet verloren gaan in der eeuwigheid, want niemand zal ze uit Zijn hand kunnen rukken. God is getrouw, Die hen ten einde toe krachtiglijk bewaart.

Aan de zijde Gods is de zaak van Gods kerk eeuwig zeker, omdat God eeuwiglijk, Zijn verbond gedenkt. De zonde doet Gods volk menigmaal in het donker verkeren, maar Gods vriendelijk aangezicht geeft vrolijkheid en licht. Het licht is voor de rechtvaardigen gezaaid, en vrolijkheid voor de oprechten van hart (Ps. 97 : 11). En met de ogen des geloofs kunneri ze dan de toekomst vertrouwend tegemoet zien en met David zeggen: Maar ik zal Uw aangezicht in gerechtigheid aanschouwen, ik zal verzadigd worden met Uw beeld, als ik zal opwaken.

’s-Gr.

de G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen