De Generale Synode van de Ned. Ger. Gemeenten in de Verenigde Staten en Canada

(3)

Classis Far West

Classis Far West 1. Deze classis vraagt opheldering over de redactie van een artikel van de Synode van 1980. Dit wordt verduidelijkt tot vragenstellers genoegen. 2. Ook deze classis stelt verandering van namen voor voor de verschillende classes, evenals de classis East-Midwest. De namen worden nu Classis East, Classis Mid West en Classis Far West. 3. De classis vraagt hoe te handelen met leden, die van andere kerken komen. Dat wil zeggen, nadat ze belijdenis des geloofs hebben afgelegd voor de kerkeraad en in het bijzonder de voorstelling aan de gemeente. Het recht van inbrenging van wettige bewaren, moet ten allentijde gehandhaafd, worden, is het besluit van de Synode. 4. Voorts wordt over de „trouwdiensten" in onze kerkgebouwen gesproken. De Synode komt tot een beslissing dat elke gemeente verantwoordelijk is voor de handhaving van de onder ons^ geldende regels. 5. Deze classis vraagt of de Synode in overweging wil nemen om het woord „Netherlands" in de benaming van de gemeenten weg te laten. Maar de Synode wil echter geen verandering in de naam van de gemeenten aanbrengen.

De kosten worden verrekend. Als roepende kerk wordt aangewezen Sioux Center, om de volgende Synode D.V. op 20 en 21 juni 1984 te Grand Rapids samen te roepen. Ds. Heerschap wordt aangewezen om de bidstond de avond voor de Synode te houden.

De praeses en de vice-praeses spreken nog en­ kele woorden. De dank namens de Synode wordt overgebracht aan allen die op enigerlei wijze hebben meegewerkt. De Heere wordt erkend voor wat Hij heeft geschonken in deze aangename vergadering, die in broederlijke liefde mocht samenkomen. De zegen des Heeren werd afgebeden over de genomen besluiten en nadat nog gezongen werd Ps. 429 : 2 (Ps. 138 : 2) eindigde Ds. Verhoef met dankzegging. Hierna werd de Synode gesloten.

De afgevaardigden maakten zich gereed voor vertrek of gingen weer naar hun logeeradres om de volgende morgen huiswaarts te keren. Wij vertrokken nog dezelfde middag naar Canada, samen met de afgevaardigden uit Ontario en Ds. Verhoef, die vrijdagsavonds in St. Catharines zou preken en de zondag in Unionville. Hij zou dan maandag weer naar de andere zijde van het continent vliegen, naar Chilliwack. Dezelfde vrijdagavond moest ik voorbereiding houden in Bradford, om dan zondags het H. Avondmaal daar te houden. Ds. van der Heiden zou die zondag in St. Catharines preken en 's avonds in Hamilton. Deze logeerde in Kalamazoo. Hij belde zaterdagavond op, dat hij ergens dichtbij St. Catharines was en vroeg hoe hij moest rijden, of dat we hem tegemoet kwamen. Dit laatste hebben we gedaan, wetend wat het is in een vreemd land heg noch steg te weten. Na nog wat nadere aanwijzin-. gen te hebben gegeven, ontmoetten we hem en toen was het maar een stukje rijden en waren we in St. Catharines. Hij zei, nu weet ik wat dat reizen betekent en ook wat engels spreken inhoudt. Ds. v. d. Heiden is maandagmorgen weer naar Kalamazoo vertrokken om dan dezelfde week naar Nederland terug te keren. Die zondag was wel een bijzonderheid voor de gemeenten in Ontario, omdat ze op dezelfde zondag een predikant hadden. Ds. Kieboom Tvas in Norwich; Ds. Verhoef in Unionville; Ds. V. d. Heiden in St. Catharines en ik was in Bradford.

De laatste zondag dat we St. Catharines dienden was een zondag zoals ik nooit heb meegemaakt. In de morgendienst in St. Catharines in de nederlandse dienst werd de doop bediend. In de middagdienst in het engels eveneens van een kind van een ouderpaar dat we vorig jaar hadden getrouwd. Ook 's avonds in Hamilton was doopsbediening verzocht. Toch mochten we de goedkeuring des Heeren ervaren omdat het Zijn eigen instelling èn opdracht is. Tijdens ons verblijf hebben we naast het bezoek aan de Synode al de gemeenten in Ontario bediend in de verkondiging van Gods Woord en in de bediening van de beide sacramenten. De kerkeraad van St. Catharines verzocht ons hun vergadering bij te vvonen, waaraan wé hebben voldaan. Ook deze vergaderingen zijn niet veel anders dan bij ons, alleen wat de taal betreft, overal mensen. Ook de vrouwenverenigingen deden een beroep op ons, om aan een samenkomst van hun verenigingen, nu te Norwich, leiding te geven. Met hulp van student Den Hoed was het een aangenaam en naar we hopen ook een nuttig samenzijn. Gedurende dit verblijf hebben we enkele oude en zieke mensen bezocht en hadden we het genoegen om samen te zijn met onze kinderen en kleinkinderen die daar wonen. Tevens is een kleinkind gedoopt. Terugziende past het ons de Heere te erkennen Die ons weer behouden terug leidde in onze eigen gemeente en bij onze kinderen en kleinkinderen. De burgerlijke beleefdheid is een eis van Gods Woord en daarom eindig ik dit verslag met de dank namens Dep. Buitenlandse Kerken en persoonlijk, ook namens mijn vrouw, aan de gemeente en kerkeraad van 's-Gravenpolder, die ons daartoe verlof gaven. Het is onze wens en bede dat de Heere Zijn aanschijn doe lichten over onze gemeenten ginds en hier tot verheerlijking van Zijn Naam, tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk en tot opbouw van Sion in het allerheiligst geloof.

Ds. J. C. Weststrate.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen