De Dordtse leerregels:

©li^! ÜLDJOI

VAN DE VOLHARDING DER HEILIGEN

(21)

Artikel XII.'

De leer der volharding der heiligen maakt geen goddeloze en zorgeloze mensen.

Van de volharding der heiligen kunnen de oprechtgelovigen in het geloof verzekerd zijn. Wanneer de ware gelovigen door de Heilige Geest inwending verlicht worden en zij de beloften van het Evangelie door het geloof mogen omhelzen, is er een blij vooruitzicht van het hemelse eeuwige leven. Maar (blij vooruitzicht, dat mij streelt!) Ik zal, ontwaakt. Uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, Verzadigd met Uw Godd'lijk beeld. Dat verzekerd zijii'in het geloof maakt geen zorgeloze en goddeloze mensen, die nu maar raak leven, daar zij weten toch eenmaal zalig te worden. Integendeel, juist hoe meer God Zich openbaart in de harten van Zijn volk, des te meer het hart vernederd wordt. Hoe meer genade, des te groter ootmoed.

Wel hebben de remonstranten tegen de leer van de volharding der heiligen grote bezwaren ingebracht. De remonstranten meenden hier wel heel sterk in te staan. De leer van de volharding der heiligen zou een oorkussen des vleses zijn, en verder voor de godvruchtigheid, goede zeden en • andere heilige oefeningen schadelijk zijn. Juist daarentegen het twijfelen zou zeer profijtelijk zijn. Ook de Heid. Cat. (Zondag 24) stelt de vraag: „Maar maakt deze leer niet zorgeloze en goddeloze mensen? " Het antwoord is: % „Neen zij; want het is onmogelijk, dat zo wie Christus door een waarachtig geloof ingeplant is, niet zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid".

Tegen misbruik van de troostvolle leer van de volharding moet altijd gewaakt worden. Reeds in de dagen van de apostel Paulus waren er, dié de leer de vrije genade misbruikten tot een oorzaak voor de vleselijke en zondige werken. Toch heeft de apostel de lasterlijke bedenking afgewezen: „Dat zij verre. Wij, die der zonde eenmaal gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven? " Paulus heeft de antinomiaan onder het oordeel gezet, wanneer hij schrijft: „Welker verdoemenis rechtvaardig is". Zeker, er zijn altijd geweest, mensen, die in strijd met hun belijdenis en met hun voorwenden, dat zij Christus deelachtig zijn geworden, in de zonde leven en anderen van de weg der godzaligheid aftrekken. Reeds in de gemeente te Pergamus werden zij genoemd, die de leer van de Nicolaïeten houden. De Heere getuigde echter, dat Hij ze haatte. De beschuldiging van de remonstranten en ook van Rome is vals. Het mis­ bruik door zondige mensen, doet het rechte gebruik der ware godzaligen niet ongedaan. Het is zeker waar, dat tot de listen van de satan ook behoort geestelijke zorgeloosheid, dat zich uit in hovaardige, opgeblazen en vleselijke goddeloosheid. Ja, zondige hoogmoed kan men zelfs vinden bij Gods kinderen. Denk maar eens aan de discipelen, die zo menigmaal onder elkander gestreden hebben, wie toch de meeste in het Koninkrijk Gods was. Dit is echter geen vrucht van het werk van de Heilige Geest, maar juist nog vfucht van de zondige oude mens. Genade en hoogmoed sluiten elkaar te enenmale uit. Wij mensen zoeken onze kinderen groot te maken, maar God maakt Zijn kinderen juist klein, zo heeft eens Da Costa gezegd. Genade vervult het hart met kinderlijke vreze, waardoor de ziel ootmoedig buigt, om dan in oprechtheid te bidden: „Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal? " De wederliefde als vrucht van de geschonken en ontvangen liefde Gods, wenst in ootmoed en in nederigheid voor Gods aangezicht te wandelen, wenst aan . al Gods geboden te gehoorzamen. Slaafse vrees is bang voor straf, wil graag de macht der hel en de gevolgen der zonde ontkomen. Knechtelijke vrees wil - graag verdienen om in de hemel te komen. Maar juist kinderlijke vreze wil de Heere van harte dienen om Zijns Zelfs wil, omdat God het waard is. Juist de gemeenschap met Christus door het geloof werkt de vruchten: nederigheid, kinderlijke vreze, ware godzaligheid, lijdzaamheid in alle strijd, standvastigheid in het kruis en in de belijdenis der waarheid.

Gods volk heeft een vermaak in de wet Gods naar de nieuwe, inwendige mens. Rom. 7 : 22. Genade uit Christus leert Zijn kruis te aanvaarden en het in lijdzaamheid te dragen, leert alles schade en drek te achten om de uitnemendheid van Christus te ge\yinnen. Het vaste fundament Gods staat, namelijk Christus, hebbende dit zegel: De Heére kent degenen, die de Zijnen zijn (2 Tim. 2:19) namelijk de vastheid van de verkiezing. En een ieder, die de Naam van Christus noemt, sta af van ongerechtigheid, n.l. in zijn dagelijkse wandel. Juist de verzekerdheid van de volharding geeft gedurig een hartelijke vreugde in God door Christus. Hun blijdschap zal dan otibepaald.

Door 't licht, dat van Zijn aanzicht straalt Ten hoogste toppunt stijgen. (Ps. 68:2). Juist de ware christen neemt het nauw met 's Heeren geboden, hij is bovendien een goed en eerzaam burger in de maatschappij. Zijn wandel en handel moeten een voorbeeld zijn.-Het noodzakelijke gebed kan dan niet gemist worden: Leer mij naar Uw wil te hand'len, 'k Zal dan in Uw waarheid wand'len; Neig mijn hart en voeg het saam Tot de vrees van Uwe Naam. Juist ook de voorbeelden van de heiligen in de Heilige Schrift hebben getoond welke godzalige wandel zij geopenbaard hebben. De apsotel Paulus was er één voorbeeld van in zijn leven, terwijl hij de gemeente steeds opwekte naar de volmaaktheid te jagen, en op te wekken tot het doen van goede werken: „Ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben". (Fil. 3:12)

's-Gr.

d.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen