ONDERWIJS

EMANCIPATIE, EEN OPDRINGEND FENOMEEN, OOK IN HET ONDERWIJS

(3)

Arbeidsplicht voor alle mannen en vrouwen? Een arbeidstijdverkorting over de gehele linie brengt grote problemen met zich mee in die gezinnen waar de vrouw om principiële of praktische redenen geen betaalde arbeid buitenshuis wil of kan verrichten. Deze vrouwen zouden bijna genoodzaakt kunnen worden een deeltijdbaan te accepteren om de inkomensachteruitgang van de man te compenseren. In wezen wil de emancipatiebeweging dan ook een soort arbeidsplicht voor alle mannen en vrouwen invoeren in die zin dat wie niet werkt, ook geen recht heeft op een uitkering. De opiniepeilingen van het Sociaal Cultureel Planbureau wijzen uit dat de vrouwenbeweging van de jaren '60 en '70 thans een opmerkelijke emancipatiegezindheid bewerkstelligd heeft. Zo werd in 1966 het werken door gehuwde vrouwen met schoolgaande kinderen nog door 84% van de Nederlanders afgekeurd. Nu spreekt slechts 33% daar zijn afkeuring over uit. In 1970 vond nog driekwart van de Nederlanders dat vrouwen geschikter zijn dan mannen voor de opvoeding van kleine kinderen. Nu is dat nog maar 55%.

Betaald werk moet gelijkelijk over beide seksen worden verdeeld, vindt 57% van de bevolking. En 75% vindt dat bij noodgedwongen ontslagen de vrouwen niet het eerst de dupe mogen zijn; in 1978 was 50% deze mening toegedaan.

Ons land behoort met Ierland in de Europese Gemeenschap nog steeds tot die landen, waar het percentage buitenshuis werkende vrouwen het laagst is. Dit percentage nam echter tussen 1960 en '82 toe van 22% tot 32%. Weliswaar zijn niet alle vrouwen die een baan, hebben hiertoe gedreven uit zucht tot emancipatie. Vaak is het tweede inkomen onmisbaar geworden voor de instandhouding van het bereikte welvaartspeil of voor de aflossing van de hypotheek.

Sexuele emancipatie

De radicale emancipatiegolf van de jaren '60 heeft ook ingrijpende gevolgen op zedelijk en moreel gebied. De "bevrijding van de vrouw" kan pas volmaakt zijn als de vrouw ook op sexueel gebied geheel eigen baas is. Zij moet geheel zelf kunnen beslissen over het al of niet krijgen van kinderen, over het plegen van abortus enz. De resultaten van de acties van vrouwenbewegingen als "Dolle Mina" en "Wij vrouwen eisen" zien we weerspiegeld in de wetgeving van de laatste decennia. Sinds 1970 is de man wettelijk niet meer het hoofd van het gezin. In 1971 werd de echtscheidingsprocedure sterk versoepeld. De strijd om de abortus ligt ons nog vers in het geheugen, terwijl thans het voorontwerp van de "Wet gelijke behandeling mannen en vrouwen" een groot deel van ons volk terecht zeer verontrust.

Emancipatiebeleid in onderwijs

Onze regering speelt in het streven naar emancipatie en de daarmee samenhangende maatschappijvemieuwing een zeer actieve rol. Dit vernieuwingsbeleid heeft de meeste kans van slagen wanneer het haar gelukt de emancipatiegedachte door te voeren in het onderwijs. De structuur van het onderwijs ziet ze als één van de oorzaken van de achterstand van meisjes. Dit verklaart de activiteiten van de staatssecretaris van Emancipatiezaken op het terrein van het onderwijs. Er worden steeds meer initiatieven genomen om te komen tot een doorbreking van het traditionele seksegebonden gedrag en de daarmee in verband staande beroepskeuze. Meisjes en jongens moeten door middel van het onderwijs gelijke kansen krijgen voor elk beroep.

Tot nog toe is het zo dat veel meisjes het onderwijs verlaten zonder een beroepsopleiding te hebben gevolgd of voltooid. Zij nemen hierdoor nog een zwakkere positie in op de arbeidsmarkt, die voor jeugdigen toch al niet zo florissant is. In het algemeen leren meisjes korter en minder dan jongens. Als reactie hierop stelde de staatssecreatris onlangs in een toespraak voor decanen met het thema "Meisjes en techniek" dat zij niet geloofde dat biologische verschillen leiden tot verschillen in aanleg en begaafdheden. Studie- en beroepskeuze dienen gebaseerd te zijn op belangstelling en capaciteiten en niet op sekse. Ze constateerde dat de keuze van het beroep tot nog toe niet door allen in vrijheid wordt gemaakt. Meisjes moeten echter ook durven kiezen voor een mannenopleiding als loodgieter, schilder, bankwerker. Dat roldoorbrekend kiezen is ook voor jongens belangrijk. De staatssecretaris hield de decanen voor dat het hun taak is de traditionele jongensopleidingen letterlijk dichterbij de meisjes te brengen.

In de voorlichtingspublikaties van het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen wordt getracht de "hardnekkige beeldvorming van traditionele jongens- en meisjesberoepen" te doorbreken. In de brochures "Kies" en "Straks studeren" laat men bijv. meisjes die een- technische opleiding volgen aan het woord. De film "Zij wel" wijst de meisjes op het belang van de vakkenkeuze en hun latere toekomstmogelijkheden. Ook het bedrijfsleven en de arbeidsbemiddeling worden in de voorlichting betrokken. Op deze wijzen tracht men de meisjes te motiveren voor een breed scala van beroepen.

R.

B.S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen