Pasen 1985

Het eerste woord in de kerstnacht werd door een engel gesproken tot de herders in Bethlehems velden. Deze herders werden omschenen door de heerlijkheid des Heeren en vreesden met grote vreze. Zalig was het voor hen te horen: Vreest niet. En zie, het eerste woord op de Paasmorgen tot vrouwen bij het open graf, klinkt ook uit- de mond van een engel en . . . zegt wat op hetzelfde neerkomt: Zijt niet verbaasd. Zalig woord van Pasen op de plaats des doods, temidden van ontroering en verwarring. Want dat leefde in het hart van deze vrouwen die onder aankondiging van de opgaande zon naar het graf zijn gekomen. Wat bij deze vrouwen opvalt, is de liefde. Dat is tevens het voornaamste. De liefde is uit God en die liefheeft is uit God geboren. En zie dan hier wat de liefde is. Als aan het geloof alle houvast ontbreekt en de hoop geen grond meer vindt, houdt de liefde stand. Daarom is het ook de grote vraag in ons leven of er een begin uit God is. De liefde zal dan toch moeten blijken.
De liefde deed deze vrouwen uitgaan naar het graf om een laatste liefdesdaad aan hun dierbare Meester te verrichten. Zij willen een dode Jezus dienen met specerijen maar zij hebben nodig door een levende Jezus bediend te worden uit de volheid van Zijn genade. Onderweg rezen er bezwaren. Neen, zij dachten er niet aan dat de steen verzegeld was en dat de wachters absoluut niet zouden toestaan dat zij het lichaam van Jezus zouden balsemen. Dat alles heeft de Heere voor hen verborgen gehouden.
Hadden zij dat geweten, dan waren zij wellicht niet eens van huis gegaan. De Heere legt Zijn volk nooit teveel op. Zelfs wat zij wel weten, namelijk dat een zware steen voor het graf lag, hebben zij nog niet eerder bedacht. En terwijl zij nog worstelen met het bezwaar van de steen in hun hart, is deze van het graf al weggenomen. Want: opziende zagen zij, dal de steen afgewenteld was, want hij was zeer groot.
Het graf is open. Iemand is hen vóór geweest.
Niet zoals zij denken iemand van beneden, maar Iemand van boven, want daar is Pasen begonnen. Als zij ingaan in het graf, stellig na aarzelingen, zijn zij hoogst verbaasd een hemelbode aan te treffen. Eer de vrouwen aan het woord komen, spreekt deze Paasbode: Zijt niet verbaasd. Dat de vrouwen verbaasd, ontsteld zijn is te verstaan. Een open graf is al zo vreemd en dan ook nog een engel erin, bij wie zou dat geen ontsteltenis verwekken? Liefdevol en troostend spreekt de engel de vrouwen aan. O ja, de engel verstaat hen wel. Zij dienen dezelfde Koning. Maar de engel heeft weet van de opstanding en dat hebben de vrouwen nog niet. En nu heeft deze engel opdracht ontvangen om dit heugelijk Paasfeit aan de vrouwen te verkondigen. Daarom zegt hij: Zijt niet verbaasd. Zijt niet verbaasd'dat het leven gered is door de dood heen. Ja, daarom moest Jezus sterven. Hij moest het leven in onverderfelijkheid aan het licht brengen door Zelf de dood te smaken. Daarom heeft Hij Zijn leven afgelegd.
Maar Hij had ook macht het weer te nemen.
Uw Jezus is niet dood, maar Hij leeft. Ja Hij leeft tot in eeuwigheid!
Zijt niet verbaasd. Dat is in alle tijden het woord Gods tot vrezende Paaskinderen. Zijt niet verbaasd, want hoe kan het nu van God uit anders dan dat het Pasen wordt? Heilig vanzelf spreekt Pasen van God. Van die God Die Zijn volk verlost heeft uit Egypte en van de dienstbaarheid van Farao. Is dat niet beeld en profetie van de geestelijke en eeuwige verlossing die God bewerkt heeft in en door Zijn Zoon? En God is toch niet een God der doden, maar de levende God en de God der levenden?
De God van heil en redding? Zó heeft Hij Zich in alle tijden aan Zijn volk bewezen. Ook nu, in en door Zijn Zoon Die Hij als Borg en Zaligmaker heeft gegeven.
En de Borg is klaargekomen met het werk der verlossing. Nog klinkt de echo na van Zijn triumfroep op Golgotha: Het is volbracht.
En op dit woord, op aarde verklonken, moet het antwoord komen van de hemel. Dat heeft de Vader reeds gegeven door het scheuren van het voorhang in de tempel. Maar nog duidelijker klinkt het amen des Vaders in de opstandingsmorgen. Want Hij is opgewekt. Niet door de engel, maar door de Vader. Dat is het bewijs dat Zijn offer door de Vader is aangenomen.
Dat Hij de schuld betaald en aan al de eisen van Gods recht voldaan heeft. En de engel is gezonden om dit heil aan de vrouwen te verkondigen. O die klare, eenvoudige woorden, vol leven en troost bij een afgewentelde steen en een geopend graf. Eenvoudiger, maar ook heerlijker kan het niet klinken uit de mond van de engel: Zijt niet verbaasd. Pasen kan het alleen maar vanuit de hemel op de aarde worden. Van de aarde en de mens uit is alles dood en begraven, maar de hemel weet raad. Daar is uitgedacht wat op aarde werkelijkheid is geworden. Als de steen nog wel op het graf geweest was, dat zou met recht oorzaak van grote ontsteltenis en schrik geweest zijn. Dan was er reden om eeuwig te wenen door allen die het hier om Jezus te doen geworden is. Want Hèm zoeken deze vrouwen. En de hemel rechtvaardigt dat zoeken. Dat is de Heere aangenaam.
Dat geldt voor allen die Hem zoeken. Voor het eerst of opnieuw. Weet de hemel het ook van u? Of zoekt u Hem niet? Is het bij u nooit waar geworden dat u buiten Hem niet leven kunt?
Zag u nooit heerlijkheid, dierbaarheid in en onmisbaarheid van de Heere Jezus? Velen hebben bespiegelingen over Hem, maar dat is niet het zien des geloofs zoals bij Gods kinderen. Wie Hem ziet, heeft Hem ook nodig gekregen. Eenzijdig genadewerk openbaart zich, nu de hemelbode zijn boodschap brengt. Deze vrouwen hebben er niets aan toegedaan. En zo is het nog in de toepassing van het heil. Of is er iets van u bij, kinderen Gods? Kunt u zelf de liefde tot de Heere in uw hart opwekken?
Neen toch? Van ons komt niets dan wat zondig en onheilig is. Het goede gaat alleen van God uit. Dat wordt ons ook in dit Schriftwoord zo duidelijk getekend. Daarom is niet een aardse prediker de eerste verkondiger van het Paasevangelie, Geen discipel komt er aan te pas. De jongeren hebben hetgeen Pasen gemaakt. Heel de Kerk valt er buiten.

Zijl niel verbaasd. Dat kan de engel alleen zeggen omdat Jezus leeft. Hij is de Overwinnaar over hel, dood en graf. Het heilsfeit van Pasen predikt ons dat Christus is opgestaan. Hij heeft voor al de Zijnen de dood gedood en het leven aangebracht. Daarom zegt Hij: Ik leef en gij zult leven. Mogelijk ziet u niets dan uw schuld en verlorenheid en is uw hart met droefheid vervuld omdat u Hem mist. Maar het graf is leeg omdat Hij leeft. In Hem is de vrijspraak gevallen voor allen voor wie Hij de schuld betaalde.
Er is geen rijker evangelie dan het kruisevangelie, maar de waarde ervan wordt alleen verstaan door in zichzelf verdoemde zondaren. Jezus alleen kan het Pasen maken in de toepassing van Zijn verdiensten en Zijn hart brandt van liefde om die verdiensten aan de Zijnen mee te delen. Het gaat wel door het afgesnedene heen. Met alle ervaringen, beloften en vertroostingen zijn deze vrouwen in de dood terecht gekomen. En het is nog de weg die de Heere met Zijn volk houdt aan wie Hij Zich wegschenken wil. En zo alleen worden wij gewillig om gezaligd te worden uit genade alleen.
Schenke de Heere ons een gezegende herdenking van het Paas\feit opdat het Paasfeest worden mag voor eigen hart en leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen