„GEREFORMEERDE BOND WIL IN NOORD-AMERIKA NIET CONCURREREN"

Enigszins verlaat wil ik toch nog aandacht besteden aan het artikel in het Reformatorisch Dagblad van 1 oktober onder de bovenstaande titel.
Een delegatie van dc Gereformeerde Bond in dc Nederlandse Hervormde Kerk heeft Noord- Amerika bezocht en met de R.C.A., (de Hervormde Kerk van Canada), een overeenstemming bereikt tot het vormen van hervormd-gereformeerde gemeenten binnen het kader van deze R.C.A.
Ds. J. R. Volk heeft inmiddels in Canada al voorbereidingen getroffen om te komen tot de vorming van zulke gemeenten, waar dan predikanten en kandidaten uit Nederland beroepen kunnen worden.
Wat drijft de Gereformeerde Bond in de Hervormde Kerk om haar aktiviteiten naar Canada en Amerika uit te breiden?
Het officiële antwoord van de Ger. Bond op die vraag is: „Onze diepste beweegreden om bijvoorbeeld in Canada en Noord-Amerika contacten te leggen en om mee te werken aan de beroepbaarstelling van predikanten uit onze kring is het verzoek, misschien wel de noodkreet om een schriftuurlijk-bevindelijke prediking".
Er zijn dus, volgens deze mededeling, noodkreten uit Canada en Amerika gekomen om gemeenten te stichten waar de schriftuurlijkbevindelijke prediking zal worden verkondigd.
Verder wordt door de Ger. Bond meegedeeld, dat men in het verleden de boot gemist heeft in de opvang van emigranten na de Tweede Wereldoorlog. De mensen uit de Ger. bondskring zouden voor een deel in de C.R.C., (de Gereformeerde Kerk van Noord-Amerika), terecht zijn gekomen en daar de schriftuurlijk-bevindelijke prediking node missen.
De noodkreet van deze mensen zou de Ger. Bond nopen om onder de paraplu van de Hervormde Kerk van Canada (R.C.A.), over te gaan tot het stichten van gemeenten met de signatuur van de Ger. Bond in de Hervormde Kerk in Nederland.
Tot zover kan ik de beweegreden van de Ger. Bond wel volgen.
Zij hebben inderdaad de boot gemist en weinig of niets voor hun mensen gedaan, die naar Canada en Amerika emigreerden.
Ik geloof, dat men dit toen ook niet zo noodzakelijk achtte, want die mensen zijn in vele gevallen in de Gereformeerde Gemeenten en in de Free Reformed Church (de Chr. Ger. Kerk) terechtgekomen en hebben daar hun kerkelijk thuis gevonden.
Anderen hebben zich aangesloten bij de R.C.A. en C.R.C. Deze laatste zijn kerken, waar de bevindelijke prediking niet meer gevonden wordt. Ik kan dan ook begrijpen, dat de mensen van de Ger. Bond, die daar terecht zijn gekomen, de schriftuurlijk-bevindelijke leer missen.
Ik vraag mij alleen af hoe het komt, dat zij deze prediking pas na 35 a 40 jaar missen en waarom zij die prediking niet zoeken in de Ger. Gemeenten of de Chr. Ger. Kerken.
Maar het zou kunnen gaan om mensen, die in hun buurt de bevindelijke prediking niet kunnen beluisteren. Canada en Amerika zijn immers enorm uitgestrekt.
Indien de „noodkreet" van déze mensen door de Ger. Bond is opgenomen zou ik dit correct kunnen vinden.
De delegatie van de Ger. Bond, die opening van zaken geeft in het Ref. Dagblad doet dit ook zo voorkomen.
Men zegt nadrukkelijk: „De hoofdlijn van de Gereformeerde Bond is dat het stichten van een gemeente onder de paraplu van de R.C.A. daar gebeurt waar noch de R.C.A. noch één der afgescheiden kerken een gemeente heeft."
Het is vooral vanwege deze uitspraak, dat wij grote bedenkingen hebben tegen het optreden van de Ger. Bond in Noord-Amerika.
Vanuit Canada is ons namelijk bericht, dat de Ger. Bond wel degelijk gemeenten aan het stichten is, waar een Ger. Gemeente is.
Er wordt gesproken over een noodkreet om een schriftuurlijk-bevindelijke prediking in USA en Canada, waar deze niet te vinden is, maar waarom dan nu juist begonnen met het oprichten van gemeenten in plaatsen waar die bevindelijke prediking wel te horen is?
Ons is bekend, dat b.v. in New York, Binghampton, Houston e.a. plaatsen een enkele familie is, die oorspronkelijk uit de Ger. Bond afkomstig is. Indien men daar zou beginnen, kon ik daar begrip en respect voor opbrengen.
Maar nu begint men op plaatsen waar die bevindelijke leer wél te beluisteren is. Dit bevordert alleen de verdeeldheid maar. En dit is toch geheel tegen het principe van de Ger. Bond. Hun antwoord op de Afscheiding is toch, dat deze op vele plaatsen niet nodig was, omdat daar de ware gereformeerde leer nog gevonden werd.
Het optreden van de Ger. Bond in Canada bevordert de eenheid onder de belijders van de reformatorische waarheid niet. Het brengt scheidingen verdeeldheid.
Vanuit Canada is ons zelfs bekend, en het Hoofdbestuur van de Ger. Bond kent deze feiten ook, dat men met mensen in zee gaat, die in kerkrechtelijke problemen bij de Ger. Gemeente verkeren. In plaatsen waar een Ger. Gemeente is met enkele ontevreden personen gaat men nu een gemeente van de Ger. Bond stichten onder de paraplu van de RCA, die van de schriftuurlijk-bevindelijke leer, die de Ger. Bond voorstaat, niets moet hebben.
Deze feiten vind ik niet in overeenstemming met de mededelingen in het Ref. Dagblad en de Waarheidsvriend.
Ook treft het ons pijnlijk, dat steeds gesproken wordt over de Free Reformed Church (de Chr. Ger. Kerk), die men niet beconcurreren wil.
Wordt de schriftuurlijk-bevindelijke prediking dan alleen in die kerk gevonden? Heeft Canada en Amerika niet overal in de centra waar hollandse emigranten zijn neergestreken Ger. Gemeenten, waar de schriftuurlijk-bevindelijke leer te beluisteren is?
Volgens ons is het niet noodzakelijk om in plaatsen waar een Gereformeerde Gemeente is. nu nog weer eens te beginnen met een afdeling van de Ger. Bond. Moeten we de verdeeldheid dan ook daar gaan bevorderen? Degenen, die afkomstig zijn uit de Ger. Bond in de Hervormde Kerk en die werkelijk een bevindelijke prediking zoeken, gevoelen zich al jaren thuis bij de vele Ger. Gemeenten, die Canada en Amerika tellen. Ik weet dit uit eigen waarneming. Bij hen is geen behoefte aan aparte gemeenten met een Gereformeerde Bondssignatuur.
Het is ook spijtig, dat men, voordat men tot stichten van gemeenten overgaat, niet informeert bij de bestaande gemeenten waarom enkele mensen ergens een gemeente van de Ger. Bond willen hebben.
Als het een gevolg is van het „hervormde bloed", dat toch na al de jaren blijft spreken, zou ik dit nog kunnen verstaan, maar hebben zij die dit begeren wel „hervormd bloed" in de aderen of spelen er andere oorzaken mee?
Ik geloof dat de Ger. Bond er wijs aan zou doen dit te onderzoeken. Gods zegen kan toch alleen op kerkstichting rusten wanneer we in een rechte weg gaan. Hel werkt helaas ook zo vertroebelend voor de sfeer en goede verstandhouding, die er toch moest zijn tussen hen. die dezelfde reformatorische beginselen liefhebben.
Nu benadrukt de Ger. Bond zo nadrukkelijk geen splitsingen te wensen, maar die zijn er door hun optreden reeds en zullen zich, vrezen wij, vermeerderen. Met allé gebreken, die ook onze kerken in Amerika en Canada aankleven. geloven wij, dat men er de schriftuurlijkbevindelijke leer van zonde en genade horen kan. Er is in die plaatsen geen bijbelse noodzaak tot het stichten van Ger. bondsgemeenten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen