Mozes - De wegwerping van Mozes

(3)

En als hij weggeworpen was, nam hem de dochter van Farao op (Hand. 7:21a)

Drie maanden lang is Mozes door zijn gelovige ouders verborgen. Maar nu komt de tijd dat ze hem niet langer kunnen verbergen. Zie wat de gelovige Jochébed doet. Jochébed beschikt over de biezen, over het lijm en het pek. Jochébed moet er van overtuigd zijn dat het kistje waterdicht is. Dit leert ons dus dat we God niet hebben te verzoeken zoals zovelen doen. De duivel heeft Jezus meegenomen naar de heilige stad, en stelde Hem op de tinne des tempels. Daar aangekomen zijnde zei satan tot Hem: „Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelven nederwaarts; want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal, en dat zij U op de handen zullen nemen, opdat Gij niet te eniger tijd Uw voet aan een steen aanstoot".

Jezus heeft echter gezegd: „Er is wederom geschreven: Gij zult de Heere, Uw God, niet verzoeken". Eindelijk is dan het moeilijke ogenblik voor de gelovige moeder aangebroken. Zij maakt haar zware gang naar de rivier. Zij heeft zich er van vergewist dat het kistje waterdicht is. Zij heeft gedaan wat ze schuldig was te doen. Zie, nu bukt moeder zich en zij legt het arkje op het water van de rivier de Nijl. Ze kan haar kind onmogelijk langer verborgen houden; maar de God van Abraham, Izak en Jakob is alle dingen machtig.

Heeft Hij niet tegen Abram gezegd: „Ik ben God de Almachtige! Wandel voor Mijn aangezicht, en zijt oprecht? "

Welnu; God van Abram, Izak en Jakob; dek dan dit kind onder Uw vleugelen en betoon het dat Gij aller dingen machtig zijt.

Terecht hebben onze rechtzinnige godgeleerden er de aandacht op gevestigd dat de gelovige die op God vertrouwt ook de middelen waarneemt. Want op enige afstand van het biezen kistje staat de kloeke Mirjam. Moeder Jochébed had de wacht aan niemand beter kunnen toevertrouwen dan aan haar oudste kind. En terwijl het arkje tussen de biezen op het water van de rivier de Nijl dobbert, stijgt de oosterse zon. Het kan warm zijn in Egypte. Farao's dochter neemt de gelegenheid waar en gaat een bad nemen in de rivier. En nu geschiedt het wonder. Dat onze ogen geopend mogen zijn of worden voor hetgeen geschreven is en voor hetgeen is geschied.

God wilde dat dit kistje gezien werd. Terwijl de jonkvrouwen aan de oever van de rivier heen en weer wandelden en terwijl de Egyptische prinses zich waste, werd het biezen kistje door haar opgemerkt. Terstond geeft zij op­ dracht aan een van haar dienstmeisjes het kistje te halen.

Uit deze historie blijkt dat Gods voorzienigheid over alle dingen gaat. De Heere bestuurde de ogen van Farao's dochter; het arkje werd door haar opgemerkt. God heeft ook de harten van alle mensen in Zijn hand. Des konings hart is in de hand des Heeren als waterbeken; Hij neigt het tot alles wat Hij wil. Als de Heere de harten van koningen in Zijn hand heeft, dan betekent dit dat ook de harten van de dochters van koningen in Zijn hand zijn.

Farao's dochter had maar te bevelen en een staf van jonkvrouwen en dienstmaagden stond tot haar dienst gereed. Een slavin haalde het biezen kistje uit het water, maar zij liet het kistje door niemand openen; dat deed zij zelf We lezen in Exodus 2 : 6: Toen zij het open deed, zo zag zij dat knechtje; en ziet, het jongsken weende; en zij werd met barmhartigheid bewogen over hetzelve, en zij zeide: it is een van de knechtjes der Hebreen".

Het hart van Farao's dochter is als was in de hand des Heeren. Zij kan het niet over haar hart verkrijgen om bevel te geven dit kind opnieuw weg te werpen. Zij volgde hiermee niet het wrede bevel van haar vader op. Dat deden ook de vroedvrouwen Sifra en Pua niet. Maar het onderscheid is groot. De Israëlietische verloskundigen vreesden God; maar Farao's dochter kende God niet.

Zij werd door God gebruikt om Zijn raad uit te voeren, zoals dat ook het geval was met keizer Augustus, met Herodes en Pontius Pilatus.

De struise Mirjam heeft alles gezien en gehoord. Zij neemt de tijd en de gelegenheid waar. Ze komt naderbij en zegt; „Zal ik heengaan en u een voedstervrouw uit de Hebreïnnen roepen, die dat knechtje voor u zoge? "

Welk een goede opmerkingsgave bezat dedochter van Amram en Jochébed. Er was immers nog helemaal geen sprake van dat Farao's dochter dit kind zou adopteren? Blijkt uit dit alles niet dat de Heere regeert? De Heere begint Zijn weg als onze wegen doodlopen. Zijn beloftenissen zullen haar vervulling niet missen, ook niet al schijnt alles tegen te zijn.

In een zeer donkere tijd werd Christus gebo­ren. Het was een tijd waarin Caesar Augustus het voor het zeggen had. Maar de Romeinse keizer was niet anders dan een loopjongen Gods.

Herodes, Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels hebben niet anders gedaan dan wat Gods hand en raad tevoren bepaald had, dat geschieden zou.

De Zoon van God heeft een gemeente, tot het eeuwige leven uitverkoren. Hij vergadert Zich die gemeente van het begin der wereld tot aan het einde der wereld toe.

De Egyptische prinses heeft een plaats in Gods eeuwige raad; zij moet onwetend meewerken om Gods raad te volvoeren. Jochébed had haar kind geworpen in de armen van Gods voorzienigheid; en onder het beleid van Gods voorzienigheid nam Farao's dochter hem op. Zijn raad zal bestaan en Hij zal al Zijn welbehagen doen.

Waarder,

Ds. A. Hofman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen