Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Apostolicum

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Apostolicum

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

(29)

Wederopstanding des vleses

Dit artikel is in de oudste formuleringen het laatste artikel, omdat daarin het belijden van het eeuwige leven niet afzonderlijk vermeld wordt. Het eeuwige leven wordt dan in de opstanding des vleses verondersteld. In latere ons bekende formuleringen wordt het eeuwige leven wel als laatste artikel beleden. Dat de wederopstanding des vleses een gewichtig stuk is blijkt reeds heel duidelijk uit het Nieuwe Testament. Ten nauwste wordt het in de Heilige Schrift verbonden met de opstanding van Christus uit de doden. We weten hoe in Jezus' dagen de opstanding door de Sadduceeën werd geloochend. Maar deze gedachte heeft in latere dagen vele ketterijen doen ontstaan, die op de een of andere wijze die opstanding loochenden. Het is echter een centraal leerstuk in het belijden der christelijke Kerk en er hangt ook veel vanaf Daarom heeft ook Paulus dit gevoelen zo duidelijk bestreden in het "opstandingshoofdstuk", 1 Cor. 15. Ook het filosofisch denken van de dagen van Paulus geeft immers duidelijk aanleiding om hiertegen stelling te nemen. We weten, dat Paulus ook Timotheüs in dit opzicht vermaant (2 Tim. 2:17 en 18): En hun woord zal voorteten, gelijk de kanker, onder welke is Hymeneüs en Filétus, die van de waarheid zijn afgeweken, zeggende, dat de opstanding airede geschied is en verkeren sommiger geloof'. We weten ook van Paulus' rede op de Areopagus (Hand. 17): En sommigen van de Epikureïsche en Stoïsche wijsgeren streden met hem en sommigen zeiden: at wil toch deze klapper zeggen? Maar anderen zeiden: ij schijnt een verkondiger te zijn van vreemde goden, omdat hij hun Jezus en de opstanding verkondigde". Tegen al deze dwalingen van heidense oorsprong, die soms het christelijk geloof werden ingedragen, hebben de apostelen duidelijk stelling moeten nemen. Het is ook de kracht van het evangelie van Jezus Christus en Die gekruist. Paulus zegt ervan in 1 Kor. 15 : 30 t/m 32: Waarom zijn ook wij alle ure in gevaar? Ik sterf alle dagen, hetwelk ik ook betuig bij onze roem, die ik heb in Christus Jezus, onze Heere. Zo ik, naar de mens, tegen de beesten gevochten heb te Efeze, wat nuttigheid is het mij, indien de doden niet opgewekt worden? Laat ons eten en drinken, want morgen sterven wij". Het is een geloofsstuk van het allergrootste gewicht en staat centraal in het christelijk geloof

Dit is niet alleen in dagen van Paulus actueel geweest, maar alle ketterijen en godonterende gedachten van toen komen vandaag duidelijk naar voren. Het bedenken des vleses is immers vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich niet der wet Gods, want het kan ook niet. Hoeveel denken is gegrond in de slogan: Laat ons eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij en dan met de gedachte, dat dood dood is! De dood moet in het leven ingecalculeerd worden, want het hoort bij het leven. Zie maar in de planten-en dierenwereld. We leven en denken alsof er geen dood en eeuwigheid aanstaande is. En dat helaas niet alleen buiten de belijdende gemeente. De ernst van het leven is helaas veel zoek.

Het is ook verschrikkelijk in de handen te vallen van een rechtvaardig God, Die iedereen zal oordelen naar hetgeen hij gedaan heeft en dat op een volmaakt rechtvaardige wijze. Maar daarom is de boodschap van het evangelie zo bijzonder rijk, want het betekent, dat goddelozen gerechtvaardigd en erfgenamen van het eeuwige leven kunnen worden. De opstanding uit de doden wordt echter uitdrukkelijk beleden als een opstanding des vleses. Niet alleen van een lichamelijke opstanding. In de dagen van de eerste christengemeenten werd immers ook hierover heel verschillend gedacht, als men dan nog aanvaardde een opstanding uit de doden. Veel werd het zodanig uitgelegd, dat niet hetzelfde lichaam zou verrijzen en dat zelfs met heenwijzingen naar uitspraken der Schrift. Paulus zegt in 1 Kor. 15 : 50: Doch dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het koninkrijk Gods niet beërven kunnen en de verderfelijkheid beërft de onverderfelijkheid niet". God geeft dan een lichaam gelijk Hij wil. Een natuurlijk lichaam wordt er gezaaid en een geeste lichaam wordt er opgewekt. Op grond van deze uitspraken, die vaak uit het verband gerukt werden, dacht men dan, dat er door Gods kracht ijle luchtige lichamen zouden worden gevormd en dat menselijke zielen daarbij gevoegd zouden worden. Dus andere lichamen met andere hoedanigheden. Daartegenover wil nu de Kerk van het Nieuwe Testament belijden van dezelfde vleselijke lichamen, maar dan met andere hoedanigheden, en beleed zij een opstanding des vleses. Zoals één van de kerkvaders het weergegeven heeft: Er zal een opstanding van alle dode mensen zijn en indien hetgeen valt (zoals in 1 Kor. 15) gezegd wordt wederom te zullen opstaan, dan zal ons vlees waarlijk wederom opgewekt worden, gelijk het waarlijk gevallen is". Het zal niet zijn (naar de mening van Origenes) een verandering van lichamen, dat is een nieuw lichaam in plaats van het vlees, maar hetzelfde verderfelijke vlees, hetgeen beide van rechtvaardigen en onrechtvaardigen gevallen is, zal ónverderfelijk opstaan, dat is, bekwaam gemaakt worden naar zijn verdiensten óf om eeuwig strafte lijden óf in eeuwige heerlijkheid te wonen.

Dus met het vlees wordt weergegeven, dat hetzelfde lichaam zal opgewekt worden en datzelfde lichaam, waarin geleefd en gezondigd is, zal het oordeel ontvangen, maar ten behoeve van de uitvoering van het vonnis Gods zal datzelfde lichaam onsterfelijk en onverderfelijk zijn. Het is volkomen gelijk, opdat het oordeel Gods rechtvaardig en volmaakt zal zijn. Maar het is tevens de troost van Gods Kerk, die met lichaam en ziel gekocht is voor tijd en eeuwigheid. "Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven niet mijn, maar mijns getrouwe Zaligmakers Jezus Christus eigen ben. Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomen betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft en alzo bewaart...." Het is juist voor Gods Kerk haar smart en innerlijke droefheid, dat zij, goed naar ziel en lichaam geschapen zijnde, toch naar lichaam en ziel tijdelijke en eeuwige straffen volkomen verdiend heeft. Maar hoe rijk is dan de borgstelling van de Zoon van Gods liefde, dat Hij lichaam en ziel, de ware menselijke natuur aangenomen heeft en naar ziel en lichaam geleden heeft om een eeuwige gerechtigheid aan te brengen. Het is niet voor niets, dat Paulus de opstanding van Christus zo nauw verbonden heeft met de opstanding des vleses. In feite waren de vijandelijke aanslagen tegen het Woord Gods gericht tegen de Heere en tegen Zijn Gezalfde.

Kampen,

ds. P. Honkoop.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 juli 1990

De Saambinder | 12 Pagina's

Het Apostolicum

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 juli 1990

De Saambinder | 12 Pagina's