Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Is televisie nu echt zo slecht?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Is televisie nu echt zo slecht?

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Onderstaand artikel is reeds enige tijd geleden door ds. J.R. Beeke van Grand-Rapids geschreven. De lezer bedenke, dat ds. Beeke schrijft over de situatie in de USA. Vanwege de actualiteit van deze kwestie ook in Nederland plaatsen wij het artikel in twee afleveringen ook in De Saambinder (red.)

(1)

Wij leven in een door zonde verziekte, immorele, en aan wellust verslaafde wereld. In toenemende mate verlangt onze maatschappij voortdurend naar vermaak, amusement, en tijdverdrijf.

Wat is het doel van dit jagen naar amusement? Het is om de moderne mens op een bevredigende wijze bezig te houden. In zekere zin slaagt het amusement daar in. Het houdt duizenden en miljoenen bezig. De woorden zelf maken dit duidelijk. Het woord 'amusement' is oorspronkelijk uit het Frans afkomstig en betekent letterlijk "naar iets staren met als doel om het denken te voorkomen". Het woord 'tijdverdrijf spreekt voor zichzelf. Het betekent het verdrijven van de tijd; het verbruik van tijd als iets dat van weinig waarde is. Het woord 'entertainment' (vermaak) is afgeleid van een woord dat 'afleiden' betekent. Het duidt dus op iets dat ons afleidt van de werkelijkheid van het alledaagse leven.

Met andere woorden, vermaak (entertainment), amusement, en tijdverdrijf zijn dingen die ons bezighouden, bezig op zo'n wijze, dat we de werkelijkheid van het leven en de waarheid van God's heilig Woord vermijden. Zij houden ons zo bezig dat we het denken aan de eeuwig­ heid, de hel, de hemel, de zonde. God, Christus, de zaHgheid, onze eigen ziel, en vooral de noodzakelijkheid van een nieuw hart, vermijden. Al slaagt het amusement in het bereiken van het eerste doel, namelijk om de mens bezig te houden, het faalt volkomen in het bereiken van het tweede, namelijk om de mens bevredigend bezig te houden. Nog nooit is er een tijd geweest waarin de mens zo rusteloos, onbevredigd, en vooral ongelukkig was, ondanks het feit dat miljoenen zich overgeven aan de slavernij van het moderne amusement. Ondanks alle tijdbesparende apparatuur, de afwezigheid van armoede wat het tijdelijke betreft, de veelheid van mogelijkheden in het maatschappelijke leven, en het voortdurend bezig zijn met het amusement, ondanks dit alles is de mens nog nooit zo ongelukkig geweest als juist in het moderne tijdperk.

Amusement kan nooit bevredigen; er blijft altijd een gevoel van leegte over. Hoe meer men er zich mee bezig houdt, hoe leger men zich voelt. Onze maatschappij is er beklagenswaardig door geworden, aangezien wij het slachtoffer van ons eigen systeem geworden zijn. Want in de maatschappij zien we het volgende patroon: honger naar het amuse- ment, verslaving aan het amusement, en verveling ten opzichte van het amusement.

Maar weet U wat nog erger is? Niet alleen de wereld, maar ook de kerk bevindt zich op het duivelse, hellende vlak van het amusement, wat alleen maar vervlakking, zonde, en Gods oordelen tot gevolg kan hebben. Satan houdt zich niet alleen maar met 'lichte' kerken op. Hij is ook onder ons bezig - onder hen die zo goed weten dat Gods Woord zegt dat we de schijn van ALLE kwaad moeten mijden, onder hen die het elke zondag horen, "Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben". Ook wij beginnen het slachtoffer te worden van de afgod van het amusement.

Langzaam maar zeker wordt er meer en meer gezocht naar nieuwe mogelijkheden van vermaak en vrijetijdsbesteding (zowel in de kerk als daarbuiten). Langzaam maar zeker wordt de ouderwetse, eenvoudige evangelieboodschap, waarin de nadruk gelegd wordt op de noodzakelijkheid van bekering, opzij gezet. Steeds minder tijd wordt in de gezinnen besteed aan het gebed, het lezen van stichtelijke lektuur samen met de kinderen, alsmede aan het bespreken van religieuze onderwerpen, catechesatieonderwijs, en de uitgesproken of gelezen predikaties. Zijn wij niet allemaal in deze schuldig? Komen wij niet allemaal tekort in de beleving van de werkelijkheid van de ernst van het leven, de dood, de oordeelsdag en de eeuwigheid? Wij leven in een zorgenvrije, lachende maatschappij, maar wij lezen nergens in de Bijbel dat Jezus lachte. Integendeel, in woorden die in het bijzonder op onze tijd van toepassing zijn, zegt Hij: "En hetgeen ik U zeg, dat zeg ik allen: Waakt".

Van nature waken wij niet. Wij zijn geneigd om te vragen: "Hoe ver kan ik gaan en toch niet zondigen? ", inplaats van: "Hoe kan ik zover moge-Hjk van de zonde vandaan vluchten en zelfs de schijn des kwaads mijden? "

In het moderne jagen naar vermaak neemt de televisie een centrale plaats in. Dit is een onomstootbaar feit. In de Verenigde Staten hebben 97% van alle gezinnen een televisietoestel in hun huiskamers, en 91% van alle uitzendingstijd is uitsluitend aan amusement gewijd. Verslaving aan amusement en verslaving aan de televisie kunnen niet van elkaar gescheiden worden.

Onze maatschappij lijdt aan televisieverslaving. Wanneer op een gegeven avond vrouwen het huis niet verlaten, zullen 95 van de honderd de avond met televisiekijken doorbrengen. Zo'n 85% van hun mannen zullen hen daarin volgen. Een 80% van alle teenagers zullen het voorbeeld van hun ouders volgen, en 75% van alle kinderen zullen ook de avond doorbrengen met het indrinken van de zonde.

Er zijn echter mensen die geloven dat in hun gezin verslaving aan televisie niet mogelijk is, en daarom is het noodzakelijk om te overwegen wat voor kracht het medium uitoefent in de gezinnen waar het een plaats heeft. Door middel van objektieve feiten zal ik trachten aan te tonen dat de eigenaar van een televisietoestel meestal aan de TV verslaafd raakt wat betreft (A) TIJD, (B) ZONDE, en (C) KONTROLE.

(A) TIJD. De gemiddelde TV-kijker in de V.S. zit dagelijks 572 uur TV te kijken. Wanneer een gemiddeld inwoner de leeftijd van 65 jaar bereikt heeft, zal hij 14 jaar van zijn leven met TV-kijken doorgebracht hebben (vergeleken met één jaar in de kerk, zondagsschool, en catechisatie, als alle trouw bezocht worden). In de V.S. brengen kinderen tussen 3 en 5 jaar 54 uur door met TV kijken, wat neerkomt op 64% van de tijd dat ze wakker zijn. Wanneer de gemiddelde middelbare scholier op 17-jarige leeftijd zijn diploma ontvangt, zal hij 11.000 uur in school doorgebracht hebben, en 22.000 uur met TV kijken. Elke keer wanneer een volwassene TV kijkt, kijkt hij/zij Vh uur alvorens de TV knop om te draaien. Kinderen zitten gemiddeld 2'/2 uur als het ware aan de TV vastgenageld. (Is anderhalf uur in Gods huis vaak niet te lang? ). Naast het slapen zal de gemiddelde Amerikaan meer tijd doorbrengen met TV kijken dan met alle andere aktiviteiten, zelfs meer dan met werken. Is onze maatschappij niet verslaafd aan de televisie wat onze door God gegeven tijd aangaat?

(B) ZONDE. De TV brengt een vloed van zonden voort. Degenen die TV kijken worden blootgesteld aan verslaving wat de overtreding van alle Tien Geboden betreft. Het Eerste Gebod: Alles wat wij boven God plaatsen is een afgod. De moderne mens in zijn verslaving aan de TV, plaatst de TV boven God. Het Tweede Gebod: Al is het misschien niet zo in theorie, in de praktijk is de TV voor bijna alle kijkers een 'gesneden beeld' geworden.

Het Derde Gebod: TV draagt er toe bij dat kijkers aan het misbruiken van Gods Naam gewend raken. Er wordt zo vaak gevloekt dat men er niet meer door geschokt wordt. Er zijn maar weinig TV kijkers die beseffen dat als zij zulke dingen gewillig aanzien en aanhoren, deze zonden hun vanwege gewillige toestemming aangerekend zullen worden. Het Vierde Gebod: Zelfs de Zondag is niet heilig genoeg voor TV kijkers om hen te weerhouden het toestel aan te zetten, of, wanneer een klein percentage het om des gewetenswil niet doet, het verlangen en hunkeren naar hun afgod is evenwel een feit op de dag des Heeren.

Het Vijfde Gebod: TV bevordert het tegenovergestelde van het eren van vader en moeder door voortdurend het ouderschap te degraderen en zelfs veelvuldig de ongehoorzaamheid van kinderen te verheffen. Het gezinsleven, eerbied voor het gezag, en gehoorzaamheid aan de overheid wordt herhaaldelijk geweld aangedaan in het ene programma na het andere.

Het Zesde Gebod: nplaats van de handhaving van het gebod, "Gij zult niet doodslaan", kwam een wetenschappelijk onderzoek tot de konklusie dat als een kind de 14-jarige leeftijd bereikt, hij/zij tenminste 18.000 geweldplegingen en moorden in eigen huiskamer voor zijn ogen af heeft zien spelen. Een ander onderzoek bevestigde dat het gemiddelde kind tussen 5 en 13 jaar 1300 moorden moet verwerken, zodat de zonde en haar gevolgen die via geweldpleging, overvallen, en moorden tentoongesteld worden, zelfs door een kind niet meer opgemerkt worden. Moord, haat, en geweldplegingen worden als normaal gedrag aanvaard. In het gemiddelde programma voor kinderen komen 38 geweldplegingen per uur voor (in programma's voor volwassenen:20). Een rechter in New York die zijn hele leven met jeugdige misdadigers te maken gehad heeft, heeft onomwonden gesteld dat wetenschappelijk onderzoek bewezen heeft dat TV een van de hoofdoorzaken van de misdaad is. Een andere rechter zei, "Ouders, van één uur TV kijken leren uw kinderen meer over misdaad, oproerkraaierij, brutaliteit, en sex, dan U ze na maandenlange pogingen weer af kunt leren". , i.

Het probleem met geweldpleging op de TV is dat men de gevolgen van de geweldpleging niet laan zien. De wroeging waar de moordenaar mee te kampen heeft, de bedroefde familie, de ouderloze kinderen, de gevulde ziekenhuizen, en de sombere begraafplaatsen worden niet vertoond. Vooral in programma's voor kinderen heeft geweldpleging niets met de werkelijkheid te maken. Hun helden worden vaak verpletterd of vliegen in stukken uiteen, om kort daarna weer zonder een schrammetje te verschijnen. Deze kunstmatige, onwerkelijke geweldpleging wordt door de TV als iets geweldigs en prachtigs vertoond, inplaats van het werkelijke beeld van geweldpleging te laten zien met al de gruwelijke en langdurige gevolgen daarvan. Moeten wij er ons dan over verbazen dat er duizenden voorbeelden zijn van tragische ongevallen met kinderen die samen "TV gespeeld hebben"?

Het Zevende Gebod: Hoe kan een TV-kijker onaangetast blijven wat het zevende gebod betreft wanneer zeven uit acht sexuele handelingen die op de TV vertoond worden plaats vinden tussen mensen die niet getrouwd zijn? Hoe kan de TVkijker niet aan verslaving bloot staan als hij gemiddeld drie keer per uur intiem sexueel gedrag tussen ongetrouwde volwassenen ziet? Hoe kan hij onaangetast blijven wanneer in ontelbare situaties, gesprekken, en scenes waarin immorele kleding, handelingen en gedrag voorkomen, het prikkelende, het vervoerende, en de aanvaardbaarheid van het zondigen tegen het zevende gebod naar voren gebracht wordt op een volslagen oneerlijke, onrealistische, en beestachtige wijze?

Het Achtste Gebod: Er gaat geen uur voorbij of er wordt in de TV-wereld, ten aanzien van de toeschouwers, zonder schaamte gestolen. Het is dan ook geen wonder dat duizenden diefstallen in het dagelijkse leven het patroon van zowel de TV-shows alsmede het gedrag van de TV-helden vertonen.

Het Negende Gebod: Het vals getuigenis spreken tegen de naaste wordt op TV-shows als heel normaal gedrag geaccepteerd, gedrag dat men eigenlijk nog verwacht ook.

Het Tiende Gebod: 'Begeren' is een zeer aantrekkelijk woord voor TVkijkers. Via advertenties worden zij er voortdurend aan herinnerd dat zij zonder een oneindige veelheid van luxe artikelen niet gelukkig kunnen zijn. Er is altijd nog iets dat men niet heeft en toch moet hebben. De programma's zelf zijn hier geen uitzondering op. Het begeren van andermans vrouw (of omgekeerd) is het hoofdthema van menige show.

Grand Rapids,

ds. J.R. Beeke.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 augustus 1990

De Saambinder | 12 Pagina's

Is televisie nu echt zo slecht?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 augustus 1990

De Saambinder | 12 Pagina's