Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

ZENDING

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ZENDING

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van mevr. Janse - v.d. Meide ontving het Deputaatschap onderstaande rondzendbrief over de hutbrand, waarover reeds een en ander is meegedeeld. Vanwege de hartelijke verbondenheid met de kerken en de kerkmensen op de zendingsvelden leek het ons goed u deze brief in zijn geheel door te geven, opdat ook het gebed voor de getroffenen vermenigvuldige.

Langda, 12 november 1990.

Beste allemaal,

De eerste dag van een week vakantie. Ik had me voorgenomen een rondzendbrief klaar te maken in mijn vrije tijd; mijn schoolprogramma laat er weinig ruimte voor. Het onderwerp had ik ook al uitgekozen; ons bezoek aan Seradela. We zouden van 9-12 november daar het weekend zijn. Mijn eerste bezoek daar, dus waarschijnlijk stof genoeg. Maar wat werd dat een totaal ander weekend; een weekend van verslagenheid en verdriet, van omarmen en troosten, van het zien van Gods ondersteuning en trouw aan Zijn kinderen ook! Dat ook!

Om 5 uur waren Lennart, Kees jr. en ikzelf vrijdag opgestaan om de laatste dingen voor Seradela in te pakken. Kees sr. zou vanaf de synodevergadering in Landikma komen en samen zouden we met hetzelfde vliegtuig doorgaan naar Seradela. Buiten zag alles egaal wit van de mist, dus hoopten we maar op de kracht van het zonnetje zo rond half zeven.

Om half zes zaten we verslagen rond de radio-zender. Kani uit Bomela vertelde ons 5 minuten geleden: "Er heeft gisteravond om 11 uur een felle brand gewoed in de nieuwe gastenhut in Bomela. Hij is helemaal afgebrand. Een vrouw en zes kinderen zijn omgekomen, twee vrouwen en twee kinderen zijn heel erg gewond, een vrouw en haar kind zijn er ongedeerd uitgekomen. Met z'n dertienen hadden ze op de zolder van de hut liggen slapen; er was voor de mensen van buiten geen redden aan toen ze er niet meer op eigen kracht uit konden komen".

Ontzettend, ontzettend!

"Wie zijn het, Kani? ": "Anti (5 jaar) en Mirjam (10 maanden) van Ayub en Elona uit Langda. Eni (8) van Endog en Lee uit Pass Valley. Lenda (3) en Engki (1 V2) van verpleger Kirenius en Mariana uit Bomela. Ripka, de vrouw van evangelist Ismaël en haar zoontje Efron (2), ook uit Bomela". Achter de meeste namen konden we ons de ouders en vaak ook de kinderen voorstellen. "Er is zoveel onrust", zei Kani nog. Begrijpelijk.

Om 8 uur landde het vliegtuig met Kees. Liever naar Bomela nu, om bij Marry te zijn, zeiden we tegen elkaar. Met Kees en mij gingen 2 Pass Valleyers mee, om bij Endog te zijn. Als vijfde stapte Yohannes in, onze kandidaat-dorpsoudste. Lennart en Kees jr. gingen met anderen gelijk lopend op pad en arriveerden om half 4 's middags.

In Bomela was het verdriet ontzettend groot. Marry van Moolenbroek, net voor ons met een ander vliegtuigje geland, zat tussen de mensen aan de kant van de strip te huilen. De MAF-werkers deden hun best het hoofd koel te houden en de vliegtuigjes naar behoren weer af te werken. Het lukte bijna niet. Net na ons landde een grotere Cessna. Nadat piloot Perry uitgestapt was, gingen we direkt naar hem toe. Hij had de gewonden naar Wamena gebracht; wij hadden hen geen van allen gezien. "Wat denk je ervan, Perry? " "Het is heel erg met hen. Voor Elena heb ik geen hoop; zij is, schat ik, voor 95% verbrand. Ook de anderen hadden heel ernstige brandwonden".

Elena, de moeder van Anti en Mirjam, had als een fakkel gebrand toen ze bleef proberen de kinderen van de zolder te trekken, nadat ze naar beneden gesprongen was. Daarna had ze de hele nacht op een keukenvloertje gelegen, nog redelijk bij bewustzijn soms. We hoorden haar laatste boodschap van Ayub, die als gembala (herder) in Samboga werkt, 2 a 3 dagen lopen van Bomela; "Ik ga sterven. Ik hoop, dat Ayub nog komt. Als ik hem niet meer zie, zeg hem niet al te verdrietig te zijn. We zullen elkaar zien bij God. Hij moet als knecht van God verder gaan met zijn werk in Samboga".

Wat huilde ons hart om Ayub. Drie jaar lang heeft hij bij Kees op de Theologische School gezeten. Hij moest heel hard werken om het programma te kunnen blijven volgen; hij deed het met zoveel trouw en volharding. Na zijn slagen vorig jaar december zou hij in februari uitgezonden worden door de gemeente Bomela naar Samboga, een nieuwe post in het zuiden. Toen kreeg Anti beenmergontsteking en moest naar het ziekenhuis in Wamena. Van maart tot half september zat Ayub daar dag aan dag aan het bed van zijn kind, terwijl Elona met Mirjam in Langda bleef Wat waren ze blij toen ze weer bij elkaar waren, en Anti's beentje behouden was. Op 21 oktober, nog geen 3 weken geleden, werd Ayub in Bomela bevestigd als gembala. Meteen de 23e ging hij lopen naar Samboga. Elena met haar kinderen zouden wat later volgen, als er een onderkomen voor het gezin zou zijn. Per helikopter zouden zij dan ingevlogen worden. Ayub, zijn naam betekent Job. Zijn weg begon op Job's levensweg te lijken.

Na het vertrek van de vliegtuigjes keken we bij de plaats van de verbrande hut. As, as, as, een ronde plaats vol as. Een emaille bord, een mes zonder heft, glasscherven, een blikje er tussen. En dan in het rond (de zolder is in zijn geheel naar beneden gezakt), precies zoals ze hadden liggen slapen, de stoffelijke resten van de slachtoffers. De kleine jongens wezen ze ons aan: "Dit is Eni, dat is Ripka, daar Anti en Mirjam samen". Dat beeld raak je nooit meer kwijt.

In de cultuur van de mensen is de vertrouwdheid met schedels en botten veel groter dan in de onze; wij vinden het huiveringwekkend. Niemand kan zich een hut-brand met zoveel slachtoffers herinneren.

De dag ging voorbij met praten, troosten, huilen, organiseren en in de middag de begrafenis. De prachtig zonnige middag was in schrille tegenstelling met de sfeer van machteloosheid, soms ook van boosheid. Waarom? Waardoor? Door wie? De meest aannemelijke theorie was die van een onzorgvuldig achterlaten van het vuur beneden.

Om half 6 hoorden we, dat Merian (7) in het ziekenhuis was overleden. Haar vader liep 's nachts hard huilend om Marry's huis, waarna ze hem wat kalmerends ging geven en naar zijn hut bracht.

Zaterdagmorgen bleek, dat Perry's oordeel juist geweest was: Elena was vrijdagnacht overleden. O Ayub, dat wordt de volgende boodschap die we je geven moeten. We konden geen helikopter voor je krijgen, anders was je misschien nog bij haar geweest. Nu mis je zelfs de begrafenis vanmiddag!

Toen hij vrijdagmorgen om half tien via de radio hoorde, dat zijn beide kinderen overleden waren, zei hij: duh! en toen was het heel stil. Daarna kwam er woord voor woord: Het is Gods wil dat ik hier ben. We zijn in Gods Hand. Ik ben erg verdrietig". Meteen was hij gaan lopen, met een andere evangelist samen. Op zijn vroegst zouden ze zaterdag in de namiddag kunnen arriveren. Om 4 uur 's middags hielden we een rouwdienst in Endog's huisje. Kees sprak uit het boek Job: e Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen, de Naam des Heeren zij geloofd. Net na het amen van het gebed van pendeta Onggawarlog ging de deur open en kwam hij binnen, een kleine, intens vermoeide, intens bedroefde Ayub. In het midden ging hij op de grond zitten, zonder een woord, het hoofd in de handen. Kees ging naast hem zitten, ze sloegen de armen om elkaar heen. Wat hebben we toen weer gehuild. Samen huilen, kennen we dat in Holland? Daarna hebben we weer de openingspsalm gezongen: k Heb mijn tranen onder het klagen tot mijn spijze, dag en nacht! Maar ook: , mijn ziel, wat buigt g'u neder, waartoe zijn ge in mij ontrust? Voedt het oud vertrouwen weder; zoek in 's Hoogsten lof uw lust! Puji Tuhan! Looft de Heere! Kon dat? Ja, dat kon. Dat kon Ayub, toen hij Elena's getuigenis hoorde. Dat kon hij, toen hij 's zondagsmorgens naar het grafje geweest was. Dat kon Edog, toen alles rustig geworden was in zijn aanvankelijk zo opstandige hart. Dat kon Ismaël, de weduwnaar van Ripka. 's Zondagsmorgens vroeg kwam hij zeggen, dat hij niet in de kerk kon komen omdat hij zo vol was van verdriet. Maar het was niet, omdat hij niet van God wilde horen. Hij bleef op de Heere vertrouwen. Dat konden we, toen Pendeta Onggawarlog ons zondagmiddag voorging uit 1 Thessalonicenzen 4 : 14-18: ant indien wij geloven, dat Jezus is gestorven en opgestaan, alzo zal ook God degenen die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem.

Want dat zeggen wij u door het Woord des Heeren, dat wij, die levend overblijven zullen tot de toekomst des Heeren, niet zullen voorkomen degenen, die ontslapen zijn. Want de Heere zelf zal met een geroep, met de stem des archangels, en met de bazuin Gods nederdalen van de hemel; en die in Christus gestorven zijn, zullen eerst opstaan; Daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen tesamen met hen opgenomen worden in de wolken, de Heere tegemoet, in de lucht; en alzo zullen wij altijd met de Heere wezen. Zo dan, vertroost elkander met deze woorden.

Vanmorgen om 7 uur namen we weer afscheid, en gingen we naar huis. Moe, met veel gedachten en indrukken. Ayub en Khayon, Merian's vader gingen naar Wamena om daar de graven te bezoeken. Onze gebeden gingen met hen om moed en kracht. Donderdag D.V. komt Ayub naar Langda, voor een rustperiode. Hartelijke groeten van ons vieren. Allemaal een goed Kerstfeest en een goede jaarwisseling gewenst. Tot horens hopen we.

Fam. C. Janse

NRC Langda „• ..: -/ v via MAF Sentani Irian Jaya Indonesia.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 december 1990

De Saambinder | 12 Pagina's

ZENDING

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 december 1990

De Saambinder | 12 Pagina's