Leviticus

(155)

Leviticus 25 : 8-11

8. Gij zult u ook tellen zeven jaarweken, zevenmaal zeven jaren; zodat de dagen der zeven jaarweken u negen en veertig jaren zullen zijn.

Hier is het voorschrift betreffende het jubeljaar en de tijd daarvan. Het moest gevierd worden na zeven jaarweken, dat was dus 49 jaar, hoewel anderen spreken over 50 jaar. Deze spreken daarvan op grond van wat in vers 11 staat: dit jubeljaar zal u het vijftigstejaar zijn. Dus dat zou zijn na het zevende sabbatjaar. Anderen wijzen op het bevel in vers 22: het achtste jaar nu zult gij zaaien.

M.Henry schrijft: "Daarover zijn de geleerden het onderling niet eens. Dat het het zevende sabbatsjaar was, dat is: het negen en veertigste (dat naar een algemeen gebruikelijke zegswijze het vijftigste genoemd wordt) schijnt mij het waarschijnlijkst. Immers zeven sabbatten van weken werden geteld van het pascha tot het pinksterfeest, de vijftigste dag". Ook in onze taal gebruiken we zulk een spreekwijze. Vandaag over 8 dagen, waarmee men bedoelt vandaag over een week.

9. Daarna zult gij in de zevende maand, op de tiende der maand, de bazuin des geklanks doen doorgaan; op de verzoendag zult gij de bazuin doen doorgaan in uw ganse land.

10. En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; en gij zult wederkeren een ieder tot zijn bezittingen, en zult wederkeren een ieder tot zijn geslacht. Het moest uitgeroepen met het geklank der bazuin in het ganse land. Die aankondiging moest plaats hebben op de Verzoendag, naar onze maandtelling september. De benaming "Jubeljaar" wordt door sommige uitleggers in verband gebracht met het blazen van de bazuin, het geklank van de ramshoorn (Calvijn). Het Hebreeuwse woord voor jubel (jobeel) heeft de betekenis van ram maar ook ramshoorn. Deze bazuinen die geblazen werden gaven een bijzonder geluid, van alle andere klanken onderscheiden. Het woord jubeljaar bevat het woord jubelen. Wat is de inhoud van dit woord? Dat is uiting geven aan grote blijdschap en vreugde.

Wat was nu de oorzaak van deze grote vreugde en blijdschap? Dan werd de vrijheid afgekondigd: Gij zult wederkeren een ieder tot zijn bezittingen, en zult wederkeren een ieder tot zijn geslacht. Het was het jaar der vrijheid. Vrijheid voor gebondenen en loslating van gevangenen. Bovendien een blijde boodschap voor de verarmden. Die afkondiging moest plaats hebben op de Grote Verzoendag.

Die dag, waarop ceremonieëel de verzoening is aangebracht voor het ganse volk met het priesterdom en dat met het bloed van de offers, is de grond van de vrijheid voor de gebondenen en verarmden. Deze werd elk jaar gevierd. Op de 7 x 7de maal werd het jubeljaar uitgeroepen. Zeven predikt de volkomenheid, de volmaaktheid, zoals we meermalen hebben vernomen.

Op grond van de bloedstorting op de verzoendag ruste dan ook de ceremonieële vrijheid, beschreven in het jubeljaar. In de nieuwe bedeling moet ook de bazuin des Evangelies geen onzeker geluid voortbrengen. Paulus heeft dan ook niet anders willen prediken dan Jezus Christus en Dien gekruisigd, de Joden een ergenis en de Grieken een dwaasheid. We mogen ons voorstellen, hoe verlangend de Israëlieten, die gebonden of verarmd waren of als slaven dienstbaar geworden, uit zagen naar het jaar der vrijheid.

Dat waren gebondenen die hoopten dat voor hen het jaar der vrijheid werd uitgeroepen op Gods bevel en zij de vrijheid kregen. (Zach. 9 : 12). Zo wordt ook nu nog door de bazuin van het Evangelie voor gevangenen de vrijheid uitgeroepen, en de gebondenen opening der gevangenis. Gebondenen zijn alle mensen. Waarom, vraagt u? Eenmaal, recht geschapen, stond de mens in vrij­ heid met een vrije wil. Dat wil niet zeggen dat er geen enkele band was die hem bond. Integendeel, gebonden was hij met de band der liefde aan Zijn Schepper. Die vrijheid is verloren. Zelf hebben we die band verscheurd. De satan als de verleider spiegelde een vrijheid voor, niet onder God te staan, maar boven God. Zo werden we slaaf van de vorst der duisternis en der zonde, gebonden met banden tot de dood toe. Hoe gelukkig, die door Gods Woord worden bekend gemaakt aan de banden der zonde, maar ook gewezen op Hem, Die Zichzelf vrijwillig liet binden, om zo Zijn volk vrijheid te schenken! In Hem, op de Verzoendag ceremonieëel gepredikt, ligt de volkomen en volmaakte verlossing. Verlost uit het lichaam des doods, wanneer de bazuin zal klinken en bevrijd uit de gevangenis van het graf in de eeuwige vrijheid met ziel en lichaam.

Dat jaar moest geheiligd worden, in de zin van de wekelijkse sabbat.

11. Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn; gij zult niet zaaien noch in oogsten wat vanzelf daarin zal gewassen zijn, noch ook (de druiven) der afzonderingen in hetzelve afsnijden. Op welke wijze dit geheiligd moest worden was voorgeschreven.

Men moest het werk van zaaien en oogsten nalaten en het verzorgen van de wijngaarden. Het niet opvolgen of verzaken van deze voorschriften werd bezocht. Dat, lezen we, waren o.a. de oorzaken waarom het Israëlitische volk in ballingschap gebracht is.

Het jubeljaar zult gij HEILIGEN, want Ik, de HEERE, Uw God, ben heilig. Niet alleen in de voorschriften van de godsdienst, maar ook op de akker, het veld, de wijngaard, in huis, in wederzijdse betrekkingen, in eten en drinken, in het gehele leven.

Juicht, elk om strijd, met blijde galmen; Zingt, zingt, den Hoogste vreugdepsalmen;

Beroemt u in Zijn Heil'gen Naam; Dat die Hem zoeken, nu te zaam Hun hart verenen tot Zijn eer. En zich verblijden in den HEER.

Psalm 105

's-Gravenpolder,

ds. J.C. Weststrate.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen