Het leven in de Bijbelse landen

(42)

Ploegen en zaaien ,

Braakt ulieden een braakland en zaait niet onder de doornen. Jer. 4 : 3.

Voor landbouw was de bodem van Israël bijzonder geschikt. Het was rijk aan beken en bronnen. In tegenstelling tot Egypte werd het gedrenkt door de regen des hemels. Een ploeg scheurde de grond open. Hij bestond uit een ijzeren schaar die de grond moest losmaken. Die schaar is aan een gekromd stuk hout bevestigd. Aan dit hout zijn de disselboom en de ploegstaart vastgemaakt. Terwijl de ploeger op de staart drukt en daardoor het ploegijzer enigszins in de grond werkt. drijft hij het span runderen, die, met een juk aan de disselboom gebonden, de ploeg trekken. Dit juk wordt vaak genoemd als teken van slavernij. De profeet Jeremia moest houten jukken aan de vorsten in de omgeving zenden om daarmee hun aanstaande slavernij in Babel aanschouwelijk voor te stellen.

Het was verboden verschillende dieren samen te laten ploegen, Deut. 22 : 10. Een os was namelijk veel sterker dan een ezel en dan zou de ezel moeten lijden. Heidens bijgeloof meende door zulk een samenspanning de akkers vruchtbaarder te maken. Gray zegt hierover: nze christelijke belijdenis moet samengaan met een christelijke levenswandel. Een ploeg keerde de grond niet om, maar woelde hem slechts los. Het ploegen eiste veel oplettendheid, omdat men om de grote stenen en weerbarstige struiken heen moest sturen en bovendien de diepte van de voren regelen. Wie steeds achterom keek was voor dit ploegwerk ongeschikt. De ploeg kon gemakkelijk breken, Lukas 9 : 62. Toen Halsstarrig in Bunyans Christenreis Christen naar Stad Verderf terug wilde hebben, zei Christen dan ook; "Ik kan niet meer terug want ik heb de hand aan de ploeg geslagen". De ossestok (prikkel) was twee tot drie meter lang en diende om de dieren aan te sporen. Die stok had aan de ene kant een scherpe punt om te prikken en aan de andere kant een spatel of schopje om van tijd tot tijd de aarde van het ploegijzer te verwijderen. Hoe weerspanniger de os was, des te meer voelde hij de prikkel. Tot Saulus werd gezegd: at verzoekt gij de verzenen tegen de prikkels te slaan. Hand. 26 : 14. Hieruit blijkt dat Saulus' geweten sprak toen hij de gemeente vervolgde. Het is zulk een osseprikkel die Samgar als wapen diende, waarmee hij 600 Filistijnen versloeg en Israël redde (Richt. 3 : 31).

De Schrift noemt ons 4 graansoorten: arwe, spelt (eigenlijk ook een tarwesoort), gerst en gierst. De tarwe kende men al zeer vroeg. Tussen de stenen van een pyramide in Egypte vond men tarwekorrels, vermoedelijk uit meer dan 3000 jaar voor Christus. Het winterkoren werd reeds uitgestrooid in het laatst van oktober, als de vroege regens het land zacht hadden gemaakt. Het koren werd direkt na het ploegen in de voren gezaaid. De boer liep over zijn veld en strooide het zaad uit, terwijl een ander achter hem aankwam en het zaad bedekte. Dat gebeurde vaak met een eg, een houten bord dat met stenen was verzwaard. Het zomergraan volgde in januari en februari. Het viel de arme landbouwer soms hard een deel van zijn graan voor zaaikoren te bestemmen, daar de wintervoorraad voor hem en de zijnen niet altijd groot genoeg was om tot de nieuwe oogst te duren. Maar hij moest wel om in de toekomst niet verlegen te staan, Ps. 126 : 5: ie met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien. Een bemoediging voor Gods knechten die de gedachte hebben op rotsen te moeten ploegen en wenend te moeten zaaien vanwege de tegenstand en onverschilligheid. Als de boer zaaide viel er soms wat zaad op het hard aangestampte voetpad rondom zijn veld. Dat werd dan snel opgegeten door de vogels. Beeld van de hoorder zonder belangstelling in Gods huis. Ook vielen er weleens graankorrels op grond waar rotsen onder liggen: e tijdgelovige. Of op plaatsen waar de doornen van het vorig jaar zich al hadden uitgezaaid: en mens die tijdelijk onder overtuigingen loopt die overgaan. Hierop heeft de tekst betrekking: raakt ulieden een braakland en zaait niet onder de doornen. De ploegschaar moest er diep in voor er gezaaid kon worden. Strenge wetsprediking moet de kwaal blootleggen.

In later tijd werd na het ploegen ook een soort eg gebruikt. Dit eggen diende voornamelijk om de grond, nadat men het zaad uitgestrooid had, te sluiten. De Joden mochten geen twee soorten zaad dooreen mengen, Deut. 22 : 9. De Heere wilde en wil geen vermenging van het ongelijksoortige. In de prediking geen vermenging van Christus' gerechtigheid en eigengerechtigheid. In de opvoeding in het gezin dienen we de wereldse invloeden te weren. Het vochtige zaaizaad mocht niet in aanraking komen met onreine voorwerpen en zo verontreinigd worden. Lev. 11 : 38. Het vocht maakt het mogelijk dat, doordat het zaad week gemaakt is, de onreinheid binnendringt.

De Heere Jezus verhaalt in de gelijkenis van het onkruid onder de tarwe van iemand die goed zaad gezaaid had in zijn akker. Terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand en zaaide er onkruid overheen. Dat was een soort onkruid dat maar heel moeilijk van koren te onderscheiden was. De slaven mochten dan ook niet dadelijk beginnen met het uit te trekken. In de oogst zal het verschil blijken! Laten we dus voorzichtig zijn met iemands staat te veroordelen als de vruchten daartoe niet direkt aanleiding geven. Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt, Matth. 7 : 1.

Scherpenzeel,

Iz. den Dekker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen