Oog voor onze jongeren

(12)

AANDACHT VOOR KERKELIJK JEUGDWERK (3)

Voor jongeren van 16 jaar en ouder...

Ik hoop dat ook jongeren van 16 tot 25 jaar "De Saambinder" lezen. Dan wil ik jou de vraag stellen: Waar zoek jij je kontakten? Jongeren zoeken immers kontakten met leeftijdsgenoten.... ledere jongere heeft daar in meerdere of mindere mate behoefte aan. Je ontmoet jongeren op de school, op de catechisatie, op je werk en hopelijk ook op de jeugdvereniging. Jij zoekt aansluiting bij andere jongeren en er wordt ook door leeftijdsgenoten een beroep op jou gedaan. Je wordt uitgenodigd voor een verjaardag, voor een zaterdagavondbesteding of voor een sportclub om maar enkele voorbeelden te noemen. Je komt voor de keus te staan. Met wie ga je om? Wat kan het een strijd kosten om vrienden los te laten die je mee willen nemen naar gelegenheden waar je niet thuis hoort. Soms kan dat zelfs een breuk betekenen met jongeren uit je gemeente. Wat kan het dan moeilijk zijn om de juiste weg te kiezen in kontakten met andere jongeren. Helaas zijn er ook jongeren in onze gemeenten die op een verkeerde weg zijn. Misschien zijn er wel jongeren die dit lezen en van zichzelf weten dat ze hinken op twee gedachten. De ene keer ga je mee met vrienden naar gelegenheden waar de zonde gediend wordt, de andere keer probeer je daartegen te strijden en met andere jongeren kontakt te zoeken. Misschien ben je al vele malen door je ouders gewaarschuwd, maar telkens weer een verkeerde weg ingeslagen.

Toch is er een weg terug. Maar dan zul je moeten breken met de zonde en met verkeerde vrienden. Zoek in je gemeente kontakten met jongeren van jouw leeftijd. Zoek samen naar een zinvolle vrijetijdsbesteding, vooral op de zaterdagavond. Je kunt ongemerkt zoveel voor elkaar betekenen. Het gezin waarin je mag opgroeien kan daarin een belang­ rijke plaats innemen. Je ouders zullen het zeker toejuichen als je op de zaterdagavond in een ontspannen en gezellige sfeer bij elkaar bent.

En als straks na de vakantietijd de jeugdvereniging in jullie gemeente weer van start gaat, ga daar dan ook eens een kijkje nemen. Benut de mogelijkheid om in je eigen gemeente met jongeren bij elkaar te komen. Is die mogelijkheid er niet? Zoek dan kontakt met jongeren uit een naburige gemeente of neem met enkele jongeren uit je gemeente eens kontakt op met de kerkeraad.

Zaterdagavondbesteding

De zaterdagavondbesteding is in de achterliggende tijd nogal eens onderwerp van gesprek geweest. Ik zal er geen nieuwe gezichtspunten meer aan toevoegen. Toch wil ik graag onderstrepen dat kerkelijke ouders er niet mee klaar zijn als hun kinderen op de zaterdagavond ergens onderdak hebben. Jongeren voelen dat vaak zelf ook wel aan. Het is een verlegenheidsoplossing. Wat moetje anders doen op de zaterdagavond?

Veel ouders lukt het niet om hun kinderen op de zaterdagavond thuis te houden. Overigens is het de vraag of het vroeger heel gewoon was dat de jongelui op zaterdagavond allemaal thuis waren. Er waren toen minder alternatieven als nu. Maar ook toen gingen jongelui naar elkaar toe. Het is wel zo dat het weggaan op de zaterdagavond is toegenomen en bijna iets vanzelfsprekends is geworden. De zaterdagavond is voor jezelf.

En dan zijn er veel mogelijkheden. In bepaalde streken in ons land is het helaas heel gewoon om naar een café of disco te gaan. Op zaterdagavond ga je op stap. Dat weten de ouders, de kerkeraad.... Ze vinden het niet goed. Maar, zegt men dan: "Je doet er nu eenmaal niets aan...".

In andere streken zijn er de alterna­ tieven: het refo-café, een zang-en orgelavond, een bezinningsavond of distriktsbijeenkomst. De mogelijkheden zijn er. Veel jongelui hebben een eigen auto of kunnen meerijden met leeftijdsgenoten.

Ik denk niet dat de trek naar allerlei ontmoetingsbijeenkomsten altijd te wijten is aan een ongezellig thuis, 't Heeft met de leeftijd te maken. Jongeren hebben behoefte aan ontmoeting met leeftijdsgenoten. Dat die ontmoeting gezocht wordt in massale bijeenkomsten heeft mijns inziens ook schaduwkanten. Je hoeft je niet in te spannen. Je kunt consumeren en als het niet bevalt ga je weg. Het zou weleens kunnen zijn dat veel jongeren in de Gereformeerde Gezindte die mentaliteit van huis uit meekrijgen. Er is denk ik te weinig gesprek in het gezin over onze persoonlijke verantwoordelijkheid ten opzichte van de Heere en over onze verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar. We gaan zo gemakkelijk onze eigen weg. In welk gezin wordt er over gesproken dat we ook in onze vrijetijdsbesteding te rekenen hebben met leeftijdsgenoten in de eigen kerkelijke gemeente? Waar nemen we leeftijdsgenoten mee naar toe?

Jeugdwerk, de enige mogelijliheid?

De beste voorbereiding op de zondag is een zaterdagavondbesteding die gericht is op de inhoud van de zondag. De catechismus houdt ons voor dat we 's zondags geroepen worden 'tot de gemeente Gods naarstiglijk te komen, om Gods Woord te horen'.

Op de zaterdagavond (vroeger wel de voorsabbat genoemd) dienen we daar ook op gericht te zijn. De zaterdagavondbesteding zal daar in elk geval niet haaks op mogen staan. Het gezin heeft daar zeker een plaats in. Als de zaterdagavond een visiteavond voor de ouders is en de kinderen hun eigen weg gaan, dan is er toch iets niet in orde.

De sfeer in onze gezinnen zou zo moeten zijn dat onze kinderen het thuis ook gezellig vinden. Dat vrienden en vriendinnen welkom zijn en je als jongere niet persé op stap hoeft. Ik realiseer me daarbij wel dat het niet zo gemakkelijk is om in het gezin iets te doen dat voor jongeren aantrekkelijk is. Uit ervaring weet ik dat de invulling van de zaterdagavond vooral voor wat de oudere kin- deren betreft moeilijk is. Met de jongere icinderen kun je wat spelletjes doen, maar daar hebben de ouderen niet altijd zin in. Daarom ben ik blij dat er in onze gemeente een goed funktionerende jeugdvereniging is. Een verantwoorde zaterdagavondbesteding buitenshuis is niet direkt in strijd met de eigen taak van het gezin. Het kan heel goed aanvullend op elkaar zijn. Als het thuis gezellig is dan kun je ook een appèl doen op de kinderen om niet te laat thuis te komen. Je kunt dan met elkaar nog wat napraten en samen de dag besluiten met Schriftlezing en gebed.

Een positieve stimulans

De jongeren zullen in de gezinnen gestimuleerd moeten worden tot deelname aan het verenigingswerk. En ouders hebben daarin een belangrijke taak. Sommigen vragen zich af of het wel zo nodig is, al dat werk voor de jeugd. Men zegt dan: "De jongeren die wel naar de jeugdvereniging gaan zijn toch niet beter? " Dat is zeker. En laten we altijd oppassen voor een situatie waarin de jongelui die naar de vereniging gaan als "beter dan anderen" getypeerd worden.

Maar, deze vraag is toch niet bedoeld om de bijbelse opdracht aan de kant te schuiven? De Heere heeft in Zijn Woord gezegd: "Onderzoekt de Schriften, want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen". Het is geen best teken als we daar geen interesse voor hebben.

Als het goed is zoeken ouders het beste voor hun kinderen. Ik denk dat er maar weinig ouders zijn die zich helemaal niet interesseren hoe het hun kinderen bij het ouder worden vergaat. Soms komt het ook in onze gezinnen wel voor dat jongeren op zichzelf aangewezen zijn. Ze moeten het zelf maar uitzoeken. Triest is dat. Opvoeden is wel loslaten, maar niet zondermeer. Als het goed is geven ouders hun kinderen stap voor stap meer vrijheid en zelfstandigheid. Maar tegelijk hebben ouders de opdracht om hun kinderen te begeleiden, te stimuleren en te korrigeren. Ik krijg weleens de indruk dat we als ouders te weinig stimuleren in de richting van betrokkenheid op het gemeente-zijn. Naar de reformatorische school lukt dat nog wel... Opmerkelijk is dat we dan zeggen: We sturen onze kinderen naar Amersfoort (om maar een voorbeeld te noemen). Maar onze kinderen sturen naar een zendingsavond, een door-de-weekse-kerkdienst, naar de jeugdvereniging; dat gaat veel ouders te ver. En natuurlijk pleit ik niet voor dwang. Toch is op 15, 16, 17-jarige leeftijd een positieve stimulans vaak wel nodig. Waarom is die er zo vaak niet? Komt dat misschien omdat we als ouders te weinig innerlijk gemotiveerd zijn voor de zaken van Gods Koninkrijk? Dat we teveel opgaan in de dingen van de wereld? Missen we de bewogenheid om het eeuwig heil van onze kinderen en jonge mensen? De bekende engelse schrijver J.C. Ryle schrijft in zijn boekje: "De plichten der ouders": "Houd bij de opvoeding van uw kinderen steeds voor ogen dat de ziel van uw kind het belangrijkste is. Bij iedere stap, die u voor hen doet, bij alles wat betrekking op hen heeft, moet u zich steeds afvragen: "Wat zal de invloed op hun zielen zijn...?

Kamerik,

J.H. Mauritz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen