Vijftig huwelijksbevestigingen

Onlangs mocht door mij het 50e huwelijk sinds juh 1985 in onze gemeente bevestigd worden. Enige tijd geleden heb ik de kerkeraad voorgesteld om na het 50e huwelijk enkele aspecten van de trouwdiensten in het Betuws Kerkblad aan de orde te stellen. Vandaar ook dit artikel in de Saambinder.

Is een kerkelijke huwelijksbevestiging wel nodig? In vorige eeuwen gold het kerkelijke huwelijk tevens als wettig burgerlijk huwelijk. In onze gemeenten in Canada is dat nog steeds het geval. Ons land kent echter een volledige scheiding tussen kerk en staat. Toch geeft het Burgerlijk Wetboek aan dat een kerkelijk huwelijk in ons land eerst dan pas bevestigd kan worden als het burgerlijk huwelijk is voltrokken.

Wij spreken van bevestiging. Inzegening is naar onze gedachte een Roomse uitdrukking. De priester zegent in. Het huwelijk is daar ook een sacrament. De Bijbel spreekt daar niet van. Wij bevestigen alleen het eerder wettig gesloten huwelijk in de samenkomst van Gods gemeente voor Zijn aangezicht. Helaas zijn er van die gemeente altijd maar weinig leden aanwezig! Als iemand gele- genheid heeft, laat hij of zij gerust komen. WeUicht ziet men de hemelse Bruidegom.

De juiste formulering omtrent de kerkdienst op de trouwkaart is naar onze mening nog steeds: ons huwelijk zal kerkelijk bevestigd worden.... enz. Soms lees je: er zal een zegen over ons huwelijk gevraagd worden. Inderdaad mag men een zegen komen vragen. Let wel: een door ons allen verbeurde zegen. De zonde bracht immers de vloek. Alleen om Christus' wil kan er nog een zegen gegeven worden. Als het bruidspaar dan mag gevoelen: wij zijn niet waardig dat Gij onder ons dak zoudt inkomen, is dat de beste zielsgestalte. Dat zal een gave van de Heilige Geest zijn! Laten wij het echter houden bij de officiële vermelding "bevestiging" en verder alle franje er buiten laten.

Nogmaals: moet het huwelijk wel kerkelijk bevestigd worden? Ik meen van wel. Het huwelijk is Gods eigen inzetting. Dan ook naar Gods huis daarvoor! Bevestiging voor Zijn Aangezicht, een verbeurde en onmisbare zegen smeken en het huwelijk stellen onder het gezag van Gods Woord. Vandaar ook die "huwelijksbijbel", die de kerkeraad bij het huwelijk aanbiedt. Zagen wij onze voorrechten maar wat meer! De huwelijksdienst is óók een eredienst.

Dat is ook de reden waarom de kerkeraad van de aanwezigen verlangt dat zij, evenals bij andere kerkdiensten, zich kleden overeenkomstig de heiligheid van Gods huis, waar Zijn Woord bediend wordt en Zijn Naam wordt aangeroepen. Paulus spreekt van die eerbied in Gods huis, ook ten aanzien van een hoed of sluier of iets dergelijks voor de vrouwen en de meisjes in 1 Kor. 11. Zelfs om der engelen wil, die op een geestelijke wijze aanwezig zijn en door onordelijkheid of oneerbiedigheid bedroefd worden (zie kanttekening op Statenvertaling).

Zeker behoort daarbij ook de kleding van de bruid. Men behoort geen aanstoot te geven door diep uitgesneden of doorschijnende bruidsjaponnen te dragen. Petrus spreekt ten aanzien van de vrouwen over "eerbaarheid en bescheidenheid" in 1 Petrus 3.

De Bijbel spreekt ook over de versierselen van de bruid. Maar laten wij er voor oppassen er geen we­ reldse vertoning van pracht, praal en opsmuk van te maken. Smaken verschillen, natuurlijk, maar persoonlijk houd ik van "stijlvol".

Ik gaf aan dat de trouwdienst een eredienst is. Daarom ook mag die dienst niet onteerd worden door het maken van foto-of video-opnamen. Zodra de kerkeraad binnenkomt is de dienst begonnen. Dan horen rust en eerbied in Gods huis. Dat geldt ook voor het gedrag van de genodigden. Helaas constateren wij wel eens ongeïnteresseerdheid, ergernis, spot, praten en lachen. Toch is Gods woord ook voor hén bestemd. De Heere zou het tot bekering kunnen gebruiken. De genodigden mogen horen waar het in de trouwdienst om gaat. Stellen zij daar geen belang in, wel dan kunnen zij beter thuis blijven.

Sommige ouders vinden de trouwdienst een mooie gelegenheid om kleine kinderen voor het eerst mee te nemen naar de kerk. Een leuke oefening, maar niet voor de predikant. In een volle kerk valt een onrustig kind niet zo op, maar in een lege kerk des te meer. Huilen, praten, lachen, op de bank staan, lopen, tegenspartelen, enz. Het is heel storend voor de predikant, die daardoor afgeleid wordt en moeite heeft om zich te concentreren, en storend voor de andere kerkgangers.

Er zijn nog andere aspecten. Ik denk bijv. aan de kollekte voor de kerk. Blijmoedig geven voor de dienst des Heeren, natuurlijk! Maar hoeveel? Wat kost eigenlijk een trouwdag? Trouwjurk, costuum, auto's, foto's, receptie, enz. Vele duizenden guldens. Op de trouwdag mag er best iets extra's voor de kerk gegeven worden. Wat kost het alleen al om 's winters een kerkgebouw op temperatuur te brengen? Een sobere bruiloft kost in totaal al gauw zo'n f 7.000, - -tot f 10.000, - . Helaas leert de praktijk van vele jaren, dat de kollekte daar wel eens heel negatief tegen afsteekt. Zonder de goeden tekort te doen! Opmerkelijk is nog al eens in elke gemeente, dat leden, waarvan wij denken dat zij het niet zo "breed" hebben als sommige anderen, vaak veel royaler zijn in het geven.

En dan \\Qi feest! Het kan zo gezellig zijn met elkaar. Er kunnen gezellige spelletjes gedaan worden.

Maar er kunnen ook woorden gesproken, liedjes gezongen en spelletjes gedaan worden, die volstrekt in strijd zijn met de heilige trouwdienst en met de trouw, de heiligheid en de eerbaarheid van het huwelijk. Verkleedpartijen, muziek, drankmisbruik enz. onteren Gods heilige Naam.

Sommige ceremoniemeesters denken dat het hün dag is en vergeten dat zij alleen maar gevraagd worden om allerlei zaken voor het bruidspaar te regelen, niet om een "feestje te bouwen". Het is de dag van het bruidspaar. Zij bepalen wat wel en niet kan. Het bruidspaar draagt de verantwoordelijkheid en moet ingrijpen als Gods Naam, hoe dan ook, onteerd wordt.

Laat de bruiloft een waardig verloop hebben. Er zou iets moeten zijn van de bruiloft te Kana in Galilea, alwaar Jezus genodigd was. Hij was daar. Zijn tegenwoordigheid, giften en wondertekenen kunnen alleen maar onze ziel met ware vrede en blijdschap vervullen. Daarbuiten is alles de geestelijke dood.

Ook bij de maaltijd mag Zijn aangezicht gezocht en Zijn komst gevraagd worden. De bruidegom gaat voor in gebed . Of zijn vader of schoonvader. Als een ouderling voor de bruiloft gevraagd wordt, is dat dan om Bijbel te lezen en te bidden bij de maaltijd? Als dat zo zou zijn, tekent dat onze geestelijke armoede. Het zal echt moeten komen tot een geestelijk huwelijk met de Zoon van God door het ware geloof. En dat is een verbond, dat in eeuwigheid bestendigd zal worden. De Heere geve ons dat uit genade.

Jongelui, houdt het huwelijk als een heilige instelling van God in ere en belooft elkaar liefde en trouw voor Gods Aangezicht in een kerkelijke huwelijksbevestiging. "Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden" (1 Kor. 14 : 40).

Tricht-Geldermalsen,

Ds. M.J. van Gelder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen