Een hand vol koren

"Is er een hand vol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon."

Psalm 72 : 16a.

Het woord ter overdenking is genomen uit Psalm 72, de koningspsalm. David, de man naar Gods hart, is er de maker van, die hem aan zijn zoon Salomo opgedragen heeft tot persoonlijk gebruik, alsmede tot gebruik in de samenkomst der gemeente.

Het opschrift van de psalm leert ons dat, het luidt immers: "Voor Salomo".

Ongetwijfeld is ook deze psalm een Messiaanse psalm, d.w.z. dat de inhoud spreekt van Christus en van Zijn Koninkrijk, waarvan Salomo en diens rijk slechts een schaduw, een afbeelding was.

Dit blijkt uit de beschrijving die David daarvan geeft in deze Psalm; hij spreekt over de gerechtigheid van Christus (vs. 2, 3, 4), over de kracht Zijner goddelijke genade (vs. 5), over Zijn grote goedertierenheid (vs. 6, 7) en om maar niet meer te noemen over de bestendigheid van Christus' Rijk tot in alle eeuwigheid (vs. 7, 15), met de zegen die eraan verbonden is voor de heidenen (vs. 17).

Als vrucht van Zijn regering zullen middellijk door de prediking van het Evangelie velen worden toegebracht tot de Gemeente die zalig zal worden. Dat is in korte woorden de hoofdinhoud van de belofte in ons tekstvers. Is er een hand vol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Liba-

Wat is een hand vol? Dat is maar heel weinig. Daarin is geen roem. Wel in de vrucht. Die zal groot zijn. Die zal ruisen als de Libanon. Temeer, waar die zo wonderlijk verkregen zal worden. Op de hoogte der bergen, waar geen vruchtbaarheid gevonden wordt, integendeel, die zo onvruchtbaar zijn van zichzelf, waar immers noch dauw noch regen valt. Wonderlijke belofte, lezers! In Psalm 65 lezen we:

De velden zijn bedekt met kudden; de dalen zijn bekleed met halmen die van zwaarte schudden en lonen 's landmans zweet.

Hier echter gaat het over onvruchtbare berghoogten en daarvan zal de vrucht ruisen als de Libanon. Voorwaar: God doet wonderen. Hij alleen. De schepping is 'n goddelijk wonder; de onderhouding der schepselen tevens.

Maar het grootste wonder is toch wel, dat een mens tot God bekeerd wordt; dat een vijand een vriend wordt, een hater van Christus een liefhebber en volgeling.

Dat wonder wil de Heere middellijk werken. Een hand vol koren, zegt de tekst. Een gering middel zal overvloedige vrucht dragen; het zal een groot geluid en geruis van zich doen horen, gelijk de cederen op de Libanon, als de wind ze heen en weer schudt. Letterlijk gold dit beloftewoord het rijk van Salomo. Geeste­ lijk ziet het op de komst en de uitbreiding van het Rijk van Christus, de meerdere Salomo. Christus Zelf is als een handvol koren gezaaid op de hoogten der bergen, op de hoogten van Moria en Golgotha.

Wiens natuurlijk oog zou in Hem, die als een hulpeloos kind in de beestenstal van Bethlehem geboren werd, die als een machteloze aan het kruis geklonken werd, zonder gedaante of heerlijkheid, de Verlosser van gans verloren zondaren, de Zaligmaker der wereld hebben aanschouwd en bewonderd?

Hij toch is als het stervende tarwegraan op de top van Calvarië in de aarde gevallen, opdat Hij veel vrucht voortbrengen zou. En om Zijnentwil zal een ontelbare schare uit Joden en heidenen eenmaal de stem der aanbidding en dankzegging opheffen. Gode tot eer en het Lam, dat hen kocht met de prijs van Zijn dierbaar bloed.

't Is waar, het beginsel van Zijn Rijk was zeer gering, doch hoezeer is het toegenomen, verhoogd en vergroot, tot elks ontzetting en verwondering, naar het woord der profetie (lees Jes. 11 : 1; Jes. 44 : 1; Ez. 17 : 22, 24).

Een hand vol koren. Dat mag ook van al de onderdanen van Koning Jezus gezegd worden. In Gods Woord worden zij immers ook bij koren of tarwe vergeleken (zie Matth. 3 : 12).

In het bijzonder wel de martelaren onder Gods volk. Hun sterven voor de Naam en zaak des Heeren is geweest als een hand vol koren op de hoogte der bergen, van schavotten, brandstapels en kruispalen, want het bloed der martelaren is het zaad der Kerk.

Een hand vol koren. Dat mag bijzonder wel gezegd worden van de middelen, waardoor de Heere Zijn genade krachtig verheerlijkt in de harten van zondaren tot eeuwige zaligheid. Het Evangelie der genade Gods in Christus toch is zulk een hand vol koren, dat uitwendig wel gering is in de ogen en in de achting van de natuurlijke mens, het Woord des kruises moge dan degenen die verloren gaan een dwaasheid zijn. doch het is een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk die gelooft, eerst de Jood en dan de Griek. Het behaagt de Heere door de dwaasheid der prediking zalig te maken die geloven zullen. En hoe weinig en gering dit ook zij, het is als een hand vol koren, rein en zuiver.

De dichter van Psalm 12 zingt ervan. Des Heeren Woord is rein en al Zijn spreken Is zuiver als het allerfijnst metaal; Nooit is het schuim van 't zilver zo geweken, Schoon in den kroes gelouterd zevenmaal.

En zoals nu het koren met kracht uit de aarde spruit, als het gezaaid is (niet als het in de schuur bewaard wordt), zo ook het Woord des Heeren, als het gepredikt, gelezen en gehoord wordt. Het is als de regen en de sneeuw die van de hemel nederdalen en derwaarts niet wederkeren, maar de aarde doorvochtigen en maken dat zij voortbrenge en uitspruite, zaad geve den zaaier, brood den eter, alzo zal des Heeren Woord zijn; het zal niet ledig tot Hem wederkeren. Het brengt overvloedige vrucht voort, 30-60-100-voudige vrucht bijzonder onder de heidenen, die zullen komen en toevloeien tot des Heeren goed. En daarin zal de Heere verheerlijkt worden, waar in de veelheid der onderdanen des Konings heerlijkheid bestaat, terwijl het gebrek van volk eens vorsten verstoring is.

Die heerlijkheid van Koning Jezus nu voorzegt David in de tekst. Zal het u goed zijn, lezers, dan mag deze hand vol koren in ons persoonlijk leven niet ontbreken.

Ons natuurlijk hart is hoog, dor en dood, geheel onvruchtbaar. Daarvan is nimmer enige vrucht te verwachten als enkel vruchten des doods. Uit u geen vrucht in der eeuwigheid. Dat is alleen mogelijk door een wonder Gods, door de krachtdadige en onwederstandelijke arbeid van de Heilige Geest, Die de akker van ons hart maakt tot een weltoebereide aarde, opdat het levend zaad van Gods Woord daarin vallen zal en nederwaarts wortelen zal schieten om ook opwaarts vruchten voort te brengen, des geloofs en der bekering waardig!

Dat is bij de mens onmogelijk, doch mogelijk bij God. Ziet het in de geschiedenis van Gods Kerk. Gering was haar begin, doch hoe velen zijn in de loop der eeuwen reeds toegebracht tot de stal der schapen. Het Evangelie der genade van Christus heeft rijke vrucht gedragen (Col. 1 : 6) en zal vrucht blijven dragen, tot aan de voleinding der eeuwen toe, totdat de volheid der heidenen zal zijn ingegaan en alzo geheel Israël zalig worden zal. Niemand verachte dan de dag der kleine dingen.

Een hand vol koren. Dit is ook de prediking onder ons, geliefden. Gering, vol gebrek. Doch geve God, dat het koren zij, rein, zuiver, hoe gering en gebrekvol dan ook. Een klein begin, dat uit God is, zal naar Zijn belofte en onwankelbare trouw in Christus Jezus een heerlijk einde geven.

Uw beginsel, zo lezen we in Job 8 : 7, zal wel gering zijn, maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.

Ook de hoogste ceder op de Libanon is begonnen als een geringe spruit. Het mosterdzaadje is het minste van alle zaden die op de aarde zijn, doch wordt het meeste van alle moeskruiden en maakt grote takken, alzo dat de vogels des hemels onder zijn schaduw kunnen nestelen. Welnu, hiermede heeft Christus Zelf het Koninkrijk Gods vergeleken.

de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon. Dat ruisen van de Libanon is iets geweldigs, iets indrukwekkends, het stemt de mens die het hoort tot stille bewondering als de wind de machtige cederwouden op het Libanongebergte doet ruisen. Nu, zo zal het koren en de most des Evangelies der goddelijke genade de jongelingen en jonkvrouwen sprekende maken tot verheerlijking des Heeren, in de lofverhefifmgen Godes, in de roem in vrije gunst, die eeuwig God bewoog.

Geve dan de Heere, terwijl er nog koren gezaaid wordt, dat het in ons aller leven vrucht mag dragen, tot heerlijkheid Gods en tot zaligheid onzer zielen. Al is het beginsel klein en gering in ons leven, dat we 't niet verachten. De Heere zal Zijn hand tot de kleinen wenden, die uit de nood van het hart tot de Heere roepen in het verborgene, die hun stille tranen uit de innige droefheid over de zonden en het gemis van de Heere in het eenzame uitstorten. Het is als een hand vol koren, maar de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon. Dat heeft de Heere beloofd en Hij is een Waarmaker van Zijn Woord, hoe onmogelijk het van onze kant ook zij om ooit vrucht te dragen.

De dichter zingt zo veelbetekenend: Het woeste veld vangt zelfs die droppen.

Zijn weide blijft niet droog.

Dat kleine, dat geringe werk, waarin toch de wind des Geestes is, door de wereld en godsdienst wel veracht, door Gods kinderen zelf menigmaal verdacht, zal toch uitgroeien tot de volkomenheid, waartoe al Gods volk na dit leven geraken zal. En dan, ja dan zal volmaakt de roem van vrije genade eeuwig ruisen als de cederen op de Libanon.

Dan zal, na zoveel gunstbewijzen 't Gezegend heidendom 't Geluk van dezen Koning prijzen. Die Davids troon beklom. Geloofd zij God, dat eeuwig Wezen, Bekleed met mogendheên; De HEER', in Israël geprezen, Doet wond'ren. Hij alleen.

Wijlen ds. G.J. v.d. Noort.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen