Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ëlia by de beek Krith

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ëlia by de beek Krith

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

1 Koningen 17 : 2-7.

(2)

Liefdevolle zorg

Het verbergen van Elia betekent, zoals wij zagen, een oordeel over Israël, omdat de Heere daarmee Zijn Woord wegneemt, maar liefdevolle zorg voor Elia. De Heere zet Elia apart. Elia mag een tijd in de eenzaamheid verkeren om samen met God tot rust te komen en vandaaruit nieuwe kracht te ontvangen. Want er ligt nog een grote taak voor Elia. De Heere neemt Zijn kinderen wel eens apart. Dat kan zijn op een ziekbed, dat kan zijn in kruis en druk, maar het kan ook anders. In ieder geval, daar blijft u alleen met de Heere over, daar wordt de schuld en de verlorenheid voor God uitgesnikt, daar wordt de vreugde in de Heere door Christus gesmaakt en de nabijheid en gemeenschap met God ervaren. Daar mogen Gods kinderen rnet Maria aan Zijn voeten verkeren. Daar is het eenzaam, maar met God gemeenzaam. De Heere neemt Zijn kinderen wel eens apart om hen op de plaats te brengen, waar zij wezen moeten, om tot hun ziel te spreken, om hen te oefenen en te louteren. Het is zo verschrikkelijk, dat zovelen niet de rijkdom kennen van deze eenzaamheid! De Heere neemt Elia apart bij de beek Krith, en ook hierin is Elia een type van Christus, Die zo vaak de eenzaamheid opzocht om samen met de Vader te zijn.

Een gang des geloofs

Die gang van Elia naar de beek Krith is ongetwijfeld een gang des geloofs. Voor het verstand is het immers dwaasheid om de eenzaamheid bij de Krith op te zoeken. Bovendien had Elia zo graag bij zijn volk willen blijven. Zijn vertrek zou een vluchten kunnen schijnen onder het oordeel uit. Toch is Elia in geloofsgehoorzaamheid gegdL& n naar de Krith "Hij ging dan heen en deed naar het Woord des HEEREN." (vers 5a). Elia is gegaan zonder te weten hoe het moest, zonder etensvoorraden, enkel met het naakte Woord der Goddelijke belofte: "En het zal geschieden, dat gij uit de beek drinken zult; en Ik heb de raven geboden, dat zij u daar onderhouden zullen." (vers 4). Elia had genoeg aan het woord der belofte. Ziet u wel, dat het zaligmakend geloof niet redeneert, maar zich verlaat op het Woord? Hierin is Elia niet minder een geloofsheld dan hij het was in het paleis van Achab. Het was een lange weg naar de beek Krith. Voor Elia een terugweg, want hij kwam van het oosten en hij ging weer naar het oosten. Maar iedere voetstap van Elia was een amen op het Woord Gods. Gelukkig, wie ophoudt met redeneren en het waagt met God en Zijn Woord. Daar is nooit iemand beschaamd mee uitgekomen.

De Heere vervult Zyn belofte

De Waarmaker van Zijn Woord heeft bij de beek Krith Zijn belofte vervuld: "En de raven brachten hem des morgens brood en vlees, desgelijks brood en vlees des avonds; en hij dronk uit de beek", (vers 6). Zo gaat het oordeel van de droogte en de honger aan Elia voorbij. Waarom? Omdat Elia een kind en een knecht was? Nee, want enerlei wedervaart de rechtvaardige en de goddeloze. De oordelen, die over de wereld gaan, treffen ook Gods kin­ deren. En nu kan de Heere Zijn kinderen wonderlijk bewaren in het oordeel, maar Hij is het niet verpHcht. De Heere sleept Zijn kinderen soms dwars door de oordelen en wereldweeën heen naar het Vaderhuis. Rutherford schrijft dan ook in een van zijn brieven vanuit de gevangenis: "Christus is ondergegaan in de wateren van het oordeel, zou Zijn bruid de voeten dan drooghouden? " Maar toch is er dit eeuwigheidsverschil: Als de wereld wegzinkt in de oordelen, dan mag Gods kind de Heere overhouden. Gods kinderen reizen toch op kosten van het Lam, ook door het oordeel heen, en zij zullen eeuwig leven op kosten van het Lam.

Maar Elia wordt zó bewaard, dat hij iedere dag voedsel genoeg heeft, terwijl Israël bezwijkt van de honger. Waarom? Wel, Elia heeft nog een : taak. Er is nog werk voor hem. Hij heeft Gods raad nog niet uitgediend. Als de Heere nog werk heeft voor Zijn kinderen en knechten, bewaart Hij hen in de oordelen.

Een wonderdoend God

De Heere houdt ons in het leven langs de middellijke weg. Dat is Zijn gewone weg. Maar het kan ook anders. Het kan ook in de weg van het wonder. Immers de raven brengen Elia voedsel, 's ochtends brood en 's avonds vlees. Waar die raven het vandaan haalden weet God alleen. Voor velen is deze geschiedenis onaanvaardbaar. Door een kleine klinkerverandering in de Hebreeuwse tekst lezen zij arabieren in plaats van raven. Er wordt echter over raven gesproken en wij laten Gods Woord eerbiedig staan. God is een God van wonderen. Hij is zo groot, dat Hij de raaf haar kost bereidt (Job 39), dat Hij het vee zijn voeder geeft (Psalm 147), dat Hij de jonge raven hoort, als zij roepen. En Elia gaat de raven te boven. De Heere zorgt ook voor de lichamelijke nooddruft van Zijn volk. Ook het lichaam van Gods kinderen is gekocht met Jezus' bloed. Zij mogen eten en drinken op kosten van het Lam.

De Heere moest die raven gebieden. De Heere werkt zó in op het instinct van die vogels, dat zij iets gaan doen wat lijnrecht in strijd is met de ravennatuur. Want een raaf is een vraatzuchtig dier. Die raven hadden het brood en het vlees veel liever zelf opgegeten. Maar zij staan onder een gebiedend God. Daarbij komt, dat de raaf een onreine \oge\ was. In de Schrift wordt zelfs over de raaf gesproken als een vertegenwoordiger van de duisternis. Immers als in Jes. 34 gesproken wordt over het oordeel en de vloek over Edom, dan lezen wij daar, dat het land tot een verwoesting zal worden en dat de raaf daarin wonen zal. Dus in de Schrift wordt de raaf zelfs in verband gebracht met de vloek Gods.

Wat een wonder, dat de Heere juist deze raven gebruikt als gedienstige engelen. Zie hier de trouwe zorg Gods. Als het moet zullen zelfs de rammen van Nebajoth Gods kinderen dienen.

De heenwüzing naar Christus

Worden wij hier niet heengewezen naar Christus? De raaf als symbool van de duisternis, staat hier onder Gods heerschappij. Zo heeft Christus de macht der duisternis aan Zijn voeten gelegd. Dan zien wij hier bij de beek Krith iets van het verloren Paradijs: ovende raven worden hier dienende engelen! Het is een heenwijzing naar het herstelde Paradijs, dat Gods kinderen in Christus zullen ontvangen. Elia drinkt hier uit de beek; zo zal Christus ook uit de beek drinken (Psalm 110:7). Dat wil zeggen, dat Hij drinken zal uit de beek van Zijn vernedering, uit de beek, die vol is met het water van Gods toorn. Maar nu zal het voor Gods kinderen worden "de beek Uwer wellusten" (Psalm 36:9), de beek van de liefde Gods. En de rivier Gods is vol waters! Als wij nieuwtestamentisch licht over dit schriftgedeelte laten schijnen, dan zien wij hier iets van de heerlijkheid van Christus, want alles ontvangen Gods kinderen uit de verdiensten van Christus. Dan mag ook Elia hier eten en drinken op kosten van het Lam, dat al geslacht is voor de grondlegging der wereld. Christus is veel meer dan Elia. Elia blijft hier buiten het oordeel, maar Christus niet! Hij zonk er midden in om Zijn volk van het oordeel te bevrijden. Hij zonk zo diep weg in het oordeel, dat de moordenaar Hem vlak naast zich vond. Hebt u Christus al ontdekt midden in het oordeel? Hebt u al geleerd, dat het uw oordeel is, waarin Hij wilde wegzinken? Wij liggen midden in het oordeel en gelukkig, wie er amen op leert zeggen, wie Gods gramschap dubbel waardig wordt. Dan zal het zo'n wonder worden, dat Christus in dat oordeel wilde wegzinken uit enkel liefde. Elia was bij de beek Krith niet van God verlaten, maar Christus hing op Golgotha in de helse diepten van de Godverlatenheid. Dan gaat Christus Elia zeer ver te boven. Hij was in de volle diepte van het oordeel Gods, opdat Zijn lippen zouden druipen van genade, opdat Zijn handen vol zouden zijn van zegeningen. Is dat volk dan niet gelukkig, dat leert leven op Zijn kosten? Het kan nog. Hij roept nog. Zijn doorboorde handen zijn nog vol genade!

Zeist,

ds. J.J. V. Eckeveld.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 december 1993

De Saambinder | 12 Pagina's

Ëlia by de beek Krith

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 december 1993

De Saambinder | 12 Pagina's