Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het leven in de Bijbelse landen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het leven in de Bijbelse landen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het Heilige Land

"Dan zal de HEERE Juda erven voor Zijn deel, in het heilige land, en Hij zal Jeruzalem nog verkiezen." Zach. 2:12.

Omdat ligging, landschap en klimaat grote invloed gehad hebben op de wijze waarop de volkeren in de Schrift hun leven inrichtten, is het niet ondienstig om hierop in te gaan.

De oudste naam van het Joodse land is Kanaan. Dit was ook de naam van de vierde zoon van Cham. Zoals we lezen in Genesis 10 was deze Kanaan de voorvader van een aantal volkeren die in het Heilige Land gewoond hadden voor Israël het veroverde.

Eerst bedoelde men met Kanaan de kuststrook langs de zee; later droeg men de naam over op het gehele Westjordaanland, Exod. 16 : 35: Zij aten Man totdat zij kwamen aan de pale van het land Kanaan". Over de betekenis van de naam bestaat geen zekerheid. Geleerden van oudere datum dachten aan "laagland". Maar alleen de kustzoom ligt laag.

De naam Palestina is gevormd uit het Hebreeuwse woord voor Filistijnen. Aanvankelijk bedoelde de naam alleen het zuidelijk deel van de kustvlakte. In die betekenis komen we de naam in het Oude Testament tegen, het eerst in het lied van Mozes, Exod. 15 : 14. Pas tijdens en na het Romeinse bewind duidde de naam Palestina het land ten westen van de Jordaan aan. Hoewel de huidige Palestijnen geen verwantschap hebben met de vroegere Filistijnen hechten ze wel aan de naam Palestina.

Andere namen: het land der belofte. Hebr. 11:9, omdat het aan Abraham en zijn nakomelingen beloofd was. De term "beloofde land" komt als zodanig niet in de Schrift voor.

- het land der Hebreeën (Gen. 40 : 15), genoemd naar Abraham, bijgenaamd de Hebreeër, omdat hij van de overzijde van de Eufraat gekomen was, of omdat hij afstamde van Heber.

- des HEEREN land (Hosea 9 : 3), omdat het land in zeer bijzondere zin het eigendom des Heeren was; - het land Juda (Neh. 5 : 14); deze naam werd gebruikt na de Babylonische ballingschap; - het Heilige land, omdat het een afgezonderd land was.

De tegenwoordige Joodse staat draagt de naam Eretz Jisraeel (= het land Israël).

Israël was een volk dat alleen zou wonen. Deze isolatie is bevorderd door de grenzen van het land.

In het oosten lag de Syrische woestijn. Deze woestijn was niet alleen daarom een grens, omdat het een onbewoond land was, maar vooral door de tegenstelling van de bevolking. In de woestijn leefden de nomaden, zwervende families die veelal arm waren. Vaak gingen ze op rooftochten bij de boeren in het grensgebied. Denk maar aan de Midianieten in de tijd van Gideon. Alleen de Romeinen konden het gebied veilig houden.

Voor de profeet Micha was het een gebedszaak: icha 7:14: Gij dan weid Uw volk met Uw staf, de kudde Uwer erfenis, die alleen woont, in het woud, in het midden van een vruchtbaar land; laat ze weiden in Basan en Gilead, als in de dagen van ouds".

In het zuiden grensde Kanaan aan Egypte. De verste grenslijn was het meest oostelijke Nijlkanaal (Joz. 13 : 3). In 1 Kon. 8 : 65 wordt "de rivier van Egypte" genoemd die minder westelijk lag.

In de praktijk werd Berseba als grensplaats beschouwd omdat ten zuiden daarvan het Zuiderland ligt, een woestijngebied. De uitdrukking "van Dan tot Berseba toe" is vergelijkbaar met hier: van Groningen tot Maastricht.

"Aangaande de landpale van het westen, daar zal u de grote zee de landpale zijn" (Num. 34 : 6). De Middellandse Zee wordt ook Achterste Zee genoemd (Deut. 11 : 24) en de zee der Filistijnen (Exod. 23 : 31). De kust- vlakte is lange tijd door de Filistijnen beheerst geweest.

De Joden hadden geen liefde tot de zee; hun hart ging er niet naar uit. In beschrijvingen van de zee krijgen de gevaren de meeste nadruk. Vaak is het een beeld van de volkerenzee, waaruit op het alleronverwachtst monsters voortkomen. Maar de Heere heerst over de opgeblazenheid der zee; wanneer haar baren zich verheffen, zo stilt Hij ze (Psalm 89 : 10). Een troost voor Gods volk in deze eindtijd.

In het noorden vormt het gebergte een natuurlijke grens. Die ontbreekt in het noordoosten; vandaar dat dit gebied veel te lijden had van Syrische aanvallen. (Geen wonder dat de Golanhoogvlakte door Israël en Syrië nu zo belangrijk geacht wordt).

In de korte bloeitijd onder David en Salomo had het land Israels zijn grootste uitgestrektheid. Doorgaans was het ongeveer zo groot als België. Dat Israël veel minder vruchtgebruik en genot van het land gehad heeft, had het volk aan zichzelf te wijten. De meesten stelden zich zondig zwak op in het in bezit nemen van wat hun rechtens toekwam. De Heere had ook beloofd: "Want zo gij naarstelijk houdt al deze geboden, die Ik u gebiede om die te doen, de HEERE uw God liefhebbende, wandelende in al Zijn wegen, en Hem aanhangende. Alle plaats waar uw voetzool op treedt, zal de uwe zijn; van de woestijn en de Libanon, van de rivier, de rivier Frath, tot aan de achterste zee, zal uw landpale zijn" (Deut. 11 : 22, 24). In geestelijke zin is het toelaten van de zonde en geestelijke luiheid de oorzaak dat de stand van Gods kinderen vaak pover is, gezien tegen de rijkdom van hun staat. Ook hier steke het volk de hand in eigen boezem!

Merkwaardig dat we niet alleen in Numeri 34 en in Jozua 15-20 de beschrijving van de grenzen vinden maar ook in Ezechiël 47. De Statenvertalers plaatsen daarbij deze aantekening: "Uit de vergelijking zal het onderscheid blijken dat tussen beide is, hetwelk ons voorts aanleiding kan geven tot de betrachting van het geestelijk Israël en het hemelse Kanaan". Een ieder doe daarmee zijn winst!

Scherpenzeel,

Iz. den Dekker.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juli 1995

De Saambinder | 12 Pagina's

Het leven in de Bijbelse landen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juli 1995

De Saambinder | 12 Pagina's