Het leven in de Bijbelse landen

Het bergland en de woestijn van Judea

Daartoe bouwde hij steden op het gebergte van Juda; en in de wouden bouwde hij burchten en torens. 2 Kron. 27 : 4.

Het bergland van Samaria sluit naar het zuiden aan bij het gebergte van Juda. Het algemeen karakter van het land is: steenachtige velden, waarop ruw kreupelhout en doornen en dwergeiken groeien tussen talrijke rotsblokken. In de dalen zijn groepen olijftjomen, vijgen en wijnstokken. Ten westen van de lijn Hebron-Bethel liggen enige kleine vruchtbare vlakten, bijv. die van Eskol bij Hebron en de vlakte van Refaïm ten zuiden van Jeruzalem. In het dal Refaïm versloeg David na zijn zalving tweemaal de Filistijnen.

Het Zuiderland is de Bijbelse naam voor de Negev (Ps. 126). Negev betekent droog, verschroeid land. Het is het gebied ten zuiden van Berseba. Dat was het land dat Othniël en Achsa van vader Kaleb kregen en waarmee Achsa niet tevreden was. Terecht, vond Kaleb. Daar werd Israël teruggeworpen toen het van deze kant trachtte het Beloofde Land binnen te dringen. (Num. 14 : 44 en 45). Er zijn beekjes die in het droge seizoen droogvallen, maar als de regen komt worden de beekjes vol en de oevers groen. Die regens doen het Zuiderland herleven. Momenteel doen de Joden door middel van bevloeiing deze woestijn bloeien als een roos (Jes. 35 : 1). Wij zien er naar uit dat dit in geestelijke zin voor Israël ook waar wordt. En uw eigen hart?

Aan de oostzijde wordt het gebergte van Judea begrensd door de woestijn van Judea. Bij het woord woestijn moesten we hier niet aan een dorre zandvlakte denken, zoals de Sahara, maar aan een soort steppeland. Dit is een wilde, rotsachtige streek, rijk in specerijachtige gewassen en kruiden voor schapen en geiten, en met diepe kloven, de schuilplaatsen van vossen en steenbokken, doorsneden. Zodra de regen invalt, zijn de hellingen van de heuvels bedekt met gras en bloemen. De droge woestijnwind doet deze weer verdorren. Daar had Nabal eens zijn bedrijf en was Amos een ossenherder en las hij wilde vijgen af (Amos 7 : 14). In dat gebied zwierf David toen hij moest vluchten voor Saul.

Het bergland van Juda bestaat uit kalk. In kalksteengebergten vindt men holen en grotten. Denk aan de spelonken van Machpela en Adullam.

Bekende steden in dit gebied zijn:

1. Hebron. Van deze plaats wordt reeds vroeg melding gemaakt. Abraham woonde er nadat hij en Lot gescheiden waren. Vanaf deze plaats ondernam hij zijn veldtocht om Lot te bevrijden. Daar stond zijn tent toen de Heere hem de verwoesting van Sodom kwam aanzeggen. Daar stierf Sara.

Voor Jakob naar Egypte vertrok, woonde hij in Hebron. Uit dit gebied brachten de verspieders druiven mee. David werd er door de stam Juda tot koning gezalfd. Zeven en een halfjaar heeft David daar geregeerd. De oude naam, Kirjath-Arba, wordt in het boek Nehemia genoemd. Enige uit de ballingschap teruggekeerde Joden hadden zich er gevestigd.

2. In Bethlehem is Boaz met Ruth getrouwd. Het was het stamgebied van David. De profeet Micha noemde het nog een kleine stad. De naam, die broodhuis betekent, wijst erop dat met menselijke vlijt en water goede oogsten konden worden ingehaald. David behield goede herinneringen aan het water dat hij daar uit een bron gedronken had. Drie helden drongen later door de Filistijnse linies heen om water voor hem te halen. Hij dronk het echter niet op (2 Sam. 23). In geestelijke zin was het het Broodhuis omdat daar het levende Brood uit de hemel was gekomen. Geestelijk mag een bezoek aan Bethlehem voor ons niet onbekend zijn of blijven.

3. De naam Jeruzalem betekent: oning des vredes. De stad is zeer oud. Zij wordt reeds genoemd in Babylonische geschriften. In de Schrift wordt de stad voor het eerst genoemd in Gen. 14 : 18. Melchizedek was koning van Salem. Dat met Salem Jeruzalem bedoeld wordt blijkt duidelijk uit Psalm 76 : 3."In Salem is Zijne hut, en Zijn woning in Sion".

De berg Moria, waar Abraham heenging om zijn zoon Izak te offeren, is de tempelberg geworden.

De naam Jeruzalem vinden we voor het eerst vermeld in Jozua 10:1, waar Adoni-Zedek, de koning van Jeruzalem, genoemd wordt als degene die met andere koningen een verbond tegen Jozua maakte.

Jeruzalem lag op het grondgebied van de stam van Benjamin. Daarom was het voor de Efraïmieten minder moeilijk om haar als hoofdstad te erkennen. Dit was al geprofeteerd in Deut. 33 : 12. Tussen zijn schouders zal Hij (de Heere) wonen.

Tot aan Davids regering werd Jeruzalem bewoond door mensen uit de stam van Juda en Benjamin en de Jebusieten. We lezen dat David het hoofd van Goliath naar Jeruzalem bracht. Pas na de verovering door Joab kwam de stad geheel in handen van Israël. Hizkia liet er waterleiding aanleggen van de fontein Gihon in de stad, zodat men bij beleg altijd de beschikking over water zou hebben.

Toen de maat vol gezondigd was, werd de stad door de legers van Nebukadnezar verwoest. Na de ballingschap vond de wederopbouw plaats onder Nehemia.

Een tweede verwoesting vond plaats onder de Romeinen in het jaar 70.

Nog steeds is Jeruzalem een lastige steen voor de volkeren. De stad wordt opgeëist door Israël en de Palestijnen. De paus hoopt dat Jeruzalem eens het centrum van zijn wereldkerk zal zijn.

Moge onze hoop verder gaan: En ik, Johannes, zag de Heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, nederdalende van God uit de hemel, toebereid als een bruid, die voor haar man versierd is" (Openb. 21 : 2). Bent u daar al een burger van?

Scherpenzeel,

Iz. den Dekker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen