Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hoe lees ik de Bijbel?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hoe lees ik de Bijbel?

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

(2)

Inspiratie

Inspiratie wil letterlijk zeggen: door de adem van God voortgebracht. Het is het werk van de Heilige Geest waardoor de Bijbel tot stand is gekomen. Al heeft de Heilige Geest daarvoor gebruik gemaakt van mensen, die bijbelschrijvers genoemd worden, dan is het toch naar het Woord van God Gods Woord zelf.

Voor en na de zondeval, hebben we gezien, was er dus al sprake van een openbaring van God in woorden. In de Bijbel is de woordopenbaring van God schriftelijk vastgelegd. In de meeste gevallen is de openbaring aan de inspiratie voorafgegaan. Soms ligt er zelfs een langere tijd tussen de openbaring en de schriftelijke vastlegging. Dat geldt bv. voor de inhoud van het boek Genesis. Denk aan de geschiedenis van Abraham, wat daarin heeft plaatsgevonden wordt kennelijk door Mozes pas schriftelijk vastgelegd.

In de Bijbel vinden we ook voorbeelden dat de openbaring en de inspiratie van meet af aan samenvallen. Denk aan de Nieuwtestamentische brieven. Het feit dat we de openbaring en de Schrift niet zonder meer aan elkaar gelijk kunnen stellen betekent niet dat de Schrift slechts een heenwijzing of een menselijk verslag is van de openbaring, wat velen in onze tijd willen stellen. Wat geschreven is zou een menselijke interpretatie zijn van datgene wat ze als een Godsopenbaring hebben beleefd. Zo spreekt Gods Woord er niet over. Het is een eigen en afzonderlijke werkzaamheid van God bij de schriftelijke vasüegging van de openbaring. Ten gevolge van de inspiratie wordt de waarheid van God die Hij ons door openbaring bekend gemaakt heeft in de Schrift onfeilbaar weergegeven. De inspiratie is het element van de openbaring. De laatste actie van de openbaring, waardoor deze voor de komende generaties een vaste en bestendige vorm krijgt. De schriftelijke vastlegging van de openbaring behoedt haar voor vermenging met elementen van loutere menselijke oorsprong. In de Bijbel maakt God Zijn wil op blijvende en vaste wijze aan de mens bekend. Dat de openbaring aan de komende generaties niet in mondelinge maar in schriftelijke vorm wordt doorgegeven, betekent geen minpunt maar een pluspunt. De Bijbel kan nu door iedereen die de kunst van lezen machtig is, tot zijn troost en zaligheid geraadpleegd worden. De schriftelijke vastlegging van de openbaring heft het persoonlijk karakter daarvan niet op. Door de Bijbel spreekt God tot ons en roept Hij ons tot geloof en bekering.

Veel twintigste eeuwse theologen willen onderscheid maken tussen openbaring en de Schrift en hebben in dit verband gesproken van het getuigeniskarakter van de Bijbel. Volgens hen is de Bijbel een getuigenis van de openbaring. In menselijke beperktheden, eenzijdigheden, tekortkomingen getuigen bijbelschrijvers van God, als de God van Abraham, Izak en Jacob en van Jezus Christus als de Zaligmaker der wereld. Toch moeten we daarbij vaststellen dat het woord "getuigen", wanneer we dat naar de Bijbelse inhoud willen bezien, juist een andere betekenis heeft. Het woord "getuigen" betekent in de Bijbel altijd een getrouwe weergave geven van de werkelijkheid. Denk aan het getuigen bij een rechtbank waartoe mensen worden opgeroepen; dan houdt het woord getuigen in dat men niet anders dan de waarheid spreekt. Niet zomaar een eigen interpretatie van een feit, maar een waar getuigenis van de werkelijkheid. Zo geeft de Bijbel ook inhoud aan het woord getuigenis. Men gebruikt het woord getuigen in een totaal onbijbelse zetting wanneer men daar niet onder verstaat en er in hoort het ware getuigen van de werkelijkheid en dat door de leiding van de Heilige Geest.

Het getuigenis van de Schrift komt tot ons in volledig menselijke vorm. De woorden van de Schrift zijn echter meer dan alleen menselijke woorden. De Schrift is het getuigenis van God aangaande Zichzelf door de Heilige Geest. De Heilige Geest getuigt in de woorden van de Schrift van Jezus Christus en Die gekruisigd. In de Bijbel zelf geeft het woord getuigen niet een distantie tussen schrift en openbaring. Het tegendeel is het geval. En daarom is men op een zeer onbijbelse wijze bezig met de Bijbel, met Gods Woord, wanneer men het getuigenis van de openbaring een menselijk gebrekkig weergeven zou willen noemen. Reeds meerdere malen is beklemtoond dat God door de Bijbel in menselijke woorden spreekt. Wanneer dan ook het karakter van de inspiratie omschreven wordt, moet o.a. gezegd worden: de inspiratie is een verbale inspiratie. De inspiratie strekt zich uit tot de gekozen woorden. Wie niet wil weten van een verbale inspiratie ontneemt aan de inspiratie haar wezenlijke betekenis. De Heere Jezus heeft gesteld dat elke tittel en jota van de wet betekenis heeft. Al hebben de Heere Jezus en de apostelen meer dan eenmaal de tekst uit het Oude Testament weergegeven, zij baseerden zich toch volledig op datgene wat de Schrift daadwerkelijk weergaf Men deed een beroep op de concrete woorden van de Schrift om te bewijzen hoe het Oude Testament in de Heere Jezus tot vervulling is gekomen. Paulus schreef aan de Korinthiërs dat hij als apostel niet sprak met woorden die menselijke wijsheid leert, maar de Heilige Geest.

De verbale inspiratie betreft zowel de boeken van het Oude als het Nieuwe Testament. De verbale inspiratie betekent niet dat aan de woorden van de Schrift los van het verband betekenis mag worden toegekend. De woorden van de Schrift, woord voor woord, zijn geplaatst in zinnen. En zinnen vormen samen een Bijbelgedeelte. Dat Bijbelgedeelte staat in een Bijbelboek. Zo mogen we de concrete woorden nooit losmaken van de genoemde relaties in zinsverband, in tekstverband, in verband met het hele boek. De woorden van de Schrift zijn in die relatie door de Heilige Geest geïnspireerd. Dan mogen we ook zeggen dat elk woord in de Bijbel zijn eigen door God bepaalde fiuictie en betekenis heeft. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de inspiratie de individualiteit van de Bijbel zou ophefi^en. Variaties in stijl, in woordkeus, in thematiek laten de realiteit van de menselijke factor van de Schriften zien. De realiteit van de menselijke factor is geen bedreiging van het Goddelijk karakter van de Schrift tot in de woordkeus toe. Gods raad gaat namelijk over alle organen van Zijn openbaring. Als wij een gedeelte lezen van het boek Amos en je legt daarnaast het boek Jesaja dan is het verschil groot: in woordkeus, woordgebruik. Amos, de eenvoudige osseherder, Jesaja, de prins die een prachtige stijl heeft, ook in het weergeven in de poëzie bv. Dat is een groot verschil. Maar beide zijn Gods Woord. Beiden geïnspireerd. Amos is niet minder Gods Woord dan Jesaja. Elk van de bijbelschrijvers is met een bepaald doel door Hem gevormd. De individualiteit is niet onderdrukt. Variatie in stijl, woordkeus en thematiek laat de realiteit zien van datgene wat God in die weg heeft willen doorgeven. Achtergrond, opleiding, ervaring, welke factoren ook aanwezig kunnen zijn, zij zijn door God bepaald en in Zijn raad opgenomen. Het feit dat de Bijbelboeken het stempel dragen van de menselijke auteurs laat zien dat het volledig menselijke geschriften zijn, maar betekent niet dat het uitsluitend menselijke geschriften zijn. Dank zij de inspiratie zijn de gedachten van de bijbelschrijvers Gods gedachten, hun woorden, Gods woorden. De wijze waarop de inspiratie plaats heeft gevonden was bij de ene gelegenheid heel anders dan de andere. De wet van Mozes, ik heb het al gezegd, is door God Zelf op twee stenen tafelen geschreven. De profeten ontvingen rechtstreeks een boodschap van Godswege die ze ver- volgens letterlijk doorgaven, of door hen of hun leerlingen op schrift werden gesteld.

Uit wat Lukas ons heeft meegedeeld, blijkt dat aan de vervaardiging van zijn evangelie een grondige studie is voorafgegaan. Lukas zegt eerst dat hij alles nauwkeurig heeft onderzocht en toen op schrift gesteld. Dat doet aan de waarde van de inspiratie geen afbreuk.

Oostkapelle,

ds. H. Paul.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 december 1996

De Saambinder | 12 Pagina's

Hoe lees ik de Bijbel?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 december 1996

De Saambinder | 12 Pagina's