Een verwachtend volk vertroost

MEDITATIE

"En sprak van Hem tot allen, die de verlossing in Jeruzalem verwachtten ". \

Lukas 2 : 38b.

Het is een overbekende geschiedenis, de geschiedenis van Anna, die de Heere beleed bij Zijn voorsteihng in de tempel. Anna was een vrouw, die wist wat weduwe zijn inhield. Ze had maar zeven jaar met haar man geleefd, toen was hij gestorven. Het leven op deze aarde is vol moeite en verdriet, om onzer zonden wil. Als we in dit leven de enige troost missen, beide in leven en in sterven, missen we alles.

Anna had de diepte van de val en de troosteloosheid van het leven buiten God leren kennen. De Heere had haar door Zijn Geest afgesneden van Adam en ook de noodzakelijkheid laten zien van de verlossing in de beloofde Verlosser.

Anna was in haar ouderdom fris en groen. Ze had sterke begeerte naar de instellingen des Heeren. Ze week niet uit de tempel met vasten en bidden. God dienende dag en nacht. Hierbij denken wij aan de gelijkenis die Jezus sprak in Lukas 18 van de weduwe en de onrechtvaardige rechter. Jezus besluit deze gelijkenis met de woorden: "Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen? Ik zeg u, dat Hij hen haastiglijk recht doen zal". Neen, geen recht hebben ze in zichzelf, wel dat het wraakzwaard Gods hen voor eeuwig verplettert.

Haar hart was als een dorstig hert, schreeuwend om vervulling van haar geestelijke nooddruft. De barensweeen der ziel werden sterker naarmate de vervulling naderde. Anna kon het niet doen met een toezegging, ook niet met haar God dienen. De grond lag ook niet in haar gebed. Ze kon niet rusten, omdat haar gemis een levendig gemis was, een gemis door eigen schuld. Het ging haar om de herstelling in God, door God, en het smaken van Zijn gemeenschap in Christus. Daarom was zij de tolk van het bekommerd Sion, dat uitroept: "Geef mij Jezus of ik sterf'. En zie, de Heere deed haar recht. Hij verloste haar door recht. Zij heeft insgelijks de Heere beleden bij de voorstelling van Jezus in de tempel. Ze hoorde Simeons Lofzang, ze zag de beloofde Verlosser en ze mocht Hem omhelzen door het geloof Haar ogen werden voor Hem geopend en ze kon zeggen met Johannes: "Wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, de heerlijkheid, als des Eniggeborene van de Vader, vol van genade en waarheid".

O, wonderlijk heilgeheim. Anna zag alles in Hem en beleed Hem met hart en mond. Ze mocht adem halen na zoveel bange tegenspoed. Hij was haar Bruidegom, haar Goël en Verlosser. Ook Anna mocht Hem zien als de Gegevene van de Vader. Het mijnen des geloofs van een hijgende ziel in een land dor en mat, zonder water Hij neemt de eeuwige honger en kommer, nl. de zonde weg. Hij is haar gerechtigheid voor God, de Heere onze Gerechtigheid. Gods wraakzwaard verteerde haar niet, het zou op Christus neerdalen. Zijn dood was haar leven. Zijn leven haar dood, nl. het sterven aan alles buiten Hem.

Doch er waren nog meer verwachters in Jeruzalem. Al was het getal klein, toch was er een volk dat voor God niet kon bestaan in zichzelf Een volk dat Gods toom over de zonde had leren kennen en de rechtvaardige eis der wet. Een volk voor wie de zonde de dood geworden was en dat niet kon betalen de hemelhoge schuld, maar wel de schuld meerder maken.

Haar ogen hebben Hem gezien, haar oren hebben de Lofzang van Simeon gehoord. Haar hart heeft de Verlosser omhelsd. Nu is het, komt hoort toe, allen gij die God vreest, en ik zal vertellen wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.

Ze sprak van Hem, omdat ze in Hem zag haar leven, vrede en zaligheid. Ze kon van Hem spreken omdat ze Hem kende en omdat ze wist wat in Hem lag. Het was bij Anna zoals bij David, die zeide: "Ik heb geloofd, daarom heb ik gesproken".

We lezen niet dat men het geloofde. Bij de opstanding van Jezus uit het graf spraken de vrouwen van Jezus' verschijning aan hen, doch de discipelen geloofden het niet. Ze hielden het voor ijdel geklap. Wij kunnen het met het geloof van anderen niet doen. Gods volk heeft het geloven ook niet onder hun beheer, al verweet Jezus de discipelen hun ongeloof. Als de Geest echter de oren opent en de ogen verlicht, breekt het geloof door. Dan ziet de ziel ook de zaligheid vanuit God en dat voor rampzalige zondaren. Dan eigent het geloof Hem, voor zover het geloofsoog ziet en is er blijdschap en verwondering.

We zien zo duidelijk in deze geschiedenis de verschillende standen in de genade. Simeon had het Kind in zijn armen en wilde sterven. Het was genoeg. Mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien. Dat lezen we van Anna niet. Zij beleed insgelijks de Heere. Ze zag en hoorde. Haar voeten waren als der hinden. Anna verstond haar taak. De verwachters in Jeruzalem hoorden het uit de mond van Anna, doch Hem zagen ze niet. Wat was nu nodig? De oefening des geloofs. De Geest moest zich paren aan het woord van Anna.

Dat is toch nog zo? Vele bekommerde zielen zien wel Gods recht, Gods wet en eigen doemschuld. Het buigt hen neder en doet hen in vreze hun weg bewandelen. Gods recht vallen ze toe en de dood jaagt hen op de hielen. Toch zijn het verwachters. De bemoedigingen Gods en Zijn verborgen ondersteuningen ontbreken niet. God brengt deze verwachters aan het einde van hun eigen verwachtingen. Hij maakt plaats voor Jezus. Hij openbaart zich aan hun ziel en zegt: "Ziet, hier ben Ik".

Toch is er verschil. De een ziet er meer van dan de ander. Uit deze geschiedenis blijkt dat zo duidehjk. Het is ook nog heden de praktijk van het Sion Gods, al zien ze Hem niet meer met het lichamelijk oog. Hij kan en wil en zal verlossen. Hij zal verschijnen tot hunlieder vreugde. De zaligheid ligt buiten hen, doch de Heere werkt het uit in het hart.

Hoe noodzakelijk is de ontdekkende werking van Gods Geest en het rusteloos uitgaan naar de troon der genade. Hij voldeed alle schuldakten voor Zijn Kerk. Hij schenkt het leven en de zaligheid. In Hem is de Rechter tevreden en wordt de vrede Gods gesmaakt.

De ware verwachters zullen horen van de verlossing die is teweeggebracht. Sion zal door recht verlost worden en haar wederkerenden door gerechtigheid. Hij zette Zijn Kerk uit alle gronden buiten Christus en geve een verloren volk uit genade de zaligheid, Gode tot eer.

Wijlen ds. A. Hoogerland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen