Ootmoedige verwondering

MEDITATIE

"Doch Johannes weigerde Hem zeer, zeggende: Mij is nodig van U gedoopt te worden, en komt Gij tot mij? "

Matth. 3:14.

Sinds de zondeval van Adam in het paradijs klinkt het: "Bekeert u, bekeert u, want waarom zoudt gij sterven, o mensenkind" in deze wereld. Deze boodschap is gebracht door de profeten van het Oude Testament, ze is verkondigd door Johannes de Doper in de woestijn. Met diepe ernst heeft hij het volk toegeroepen: "Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen". Bekering, vernieuwing van het hart is nodig om in te gaan. En de Heere heeft de prediking van de boetgezant willen zegenen. We lezen: "Toen is tot hem uitgegaan Jeruzalem en geheel Judea en het gehele land rondom de Jordaan en werden van hem gedoopt in de Jordaan, belijdende hun zonden".

God de Heilige Geest liet aan velen zien hoe onrein, melaats en schuldig ze waren. Nee, de zonde is niet zo maar iets aan de mens, maar de mens is zondaar gewerden. Daarom is dat hemelse werk van overtuiging onmisbaar. De akker van ons hart moet geploegd, opdat het zaad van het evangelie kan vallen in een weitoebereide aarde. Gods kinderen leren ook hoe hardnekkig het zondekwaad is. Het doet zeggen: "O God, verlos mij toch van de zonde". Wie zal mij verlossen van de schuld der zonde, wie zal mij bevrijden van de macht der zonde? Hebt u al leren wenen over de aard, het wezen van de zonde? Is er in uw leven al een droefheid, die zich naar God uitstrekt? Door de bediening van Gods Geest wordt de mens tot een

verlegen, een alles missend, niets bezittend, niets willend en niets hebbend zondaar. Maar, zegt Johannes, "Die na mij komt, is sterker dan ik. Die zal u met de Heilige Geest en met vuur dopen". Christus zal door Zijn Geest als een vuur de zonde met alles wat erbij hoort, wegbranden. Zó predikt Johannes en wijst hij Christus aan. Zó bereidt de heraut de weg voor de Koning. En deze Vorst zal komen om de breuk te helen, het verlorene te zoeken, het weggedrevene terug te brengen, het verwonde hart te genezen, het verslagen en verbrijzeld zondaarshart te vertroosten.

Maar... dan is eerst nog iets anders nodig. We lezen in vers 13: "Toen kwam Jezus van Galilea naar de Jordaan tot Johannes, om van hem gedoopt te worden. Christus komt niet tot Johannes om hem te dopen, maar om van hem gedoopt te worden. Christus komt, maar niet als de Man met de bijl in de hand, niet als het verterend vuur Nee, Hij komt als ware Hij één van die schare zondaren, van wie er afdaalden in het water van de Jordaan om gedoopt te worden na een hartgrondige belijdenis van hun zonde en schuld. Maar hoe is dat nu mogelijk? Van Hem geldt toch: "Wie overtuigt Mij van zonde? " Het is dan ook geen wonder, dat Johannes weigert. Zou de gezondene de Zender dopen? Dat kan toch niet. O, diepe onwaardigheid en ootmoed vervult zijn ziel. Hij weigerde Hem zeer, d.w.z. met beslistheid en grote nadruk wijst

hij het verzoek van de Meester af

Er is nog iets. Door Johannes werden alleen mensen na een hartelijke schuldbelijdenis gedoopt. Mensen, die schuldig stonden aan al de geboden Gods en daar ook de beleving van kenden, daar ook smart over hadden. Mensen die belijden moesten voor God niet te kunnen bestaan, mensen die waarachtige bekering begeerden en zochten.

Maar nu komt Christus tot Johannes. En Hij is immers de Zondeloze, de Reine, de volmaakt Rechtvaardige, Die nooit van enig onrecht beticht kan worden. Moet Johannes Deze, de Heilige, dopen? Dat is voor Johannes teveel. Nu weigert Johannes. Christus heeft toch de afwassing der zonden niet nodig. Niet Christus, maar Johannes heeft die doop nodig. Tegenover Christus' onschuld en reinheid ziet Johannes eigen schuld en ongerechtigheid. Daarom valt deze boetgezant als het ware voor Jezus neer en zegt: "Komt Gij tot mij? "

O, gemeente, hoe schittert hier het werk van Gods genade. Welk een gezegende plaats mag de voorloper innemen. Hij, die farizeeërs en schriftgeleerden, tollenaren en zondaren niet spaarde, belijdt hier: "Mij is nodig van U gedoopt te worden en komt Gij tot mij? " Johannes staat niet boven de schare, maar belijdt hetzelfde nodig te hebben. In heilige verwondering klinkt het: Komt Gij tot mij?

Deze zielsgestalte is Gods kind niet vreemd. Bij het licht van Gods heilige wet leert het zich kennen als ellendig, arm, blind en vuil, besmet met duizend zonden, waard om eeuwig verstoten te worden. "Heere", zegt zulk een zondaar, "weet U wel wie ik ben en komt Gij dan tot mij? " Gij, Die de Hoogverhevene zijt en niet van node heeft van een mensenhand gediend te worden, komt Gij tot zulk een overtreder, die U moeite doet met zonde en ongerechtigheid. Komt Gij tot zulk één die Jjelijden moet: "'k Ben tot hinken en tot zinken, ieder ogenblik gereed". Komt Gij tot zulk één die na alle ontvangen genadeweldaden steeds dieper gaat inleven nog steeds tot alle boosheid geneigd te zijn? O, welk een ongelijke partijen. Wie zal dat wonder verstaan: de Heilige komt tot een onheilige, de Zondeloze tot een zondaar, de Reine tot de onreine. Verwonder u toch, dat God weer naar Zijn schepsel vraagt en het opzoekt. Christus komt niet tot Johannes om het oordeel te voltrekken, om de vloek uit te spreken, maar om alle gerechtigheid te vervullen. Christus komt vanwege dat welbehagen Gods, dat raadsplan Gods, dat wonderlijke verlossingsplan. Aanschouw, kind des Heeren, Zijn liefde, trouw en gewilligheid. En als de ziel Hem zo ziet komen, roept hij het met Petrus uit: "Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens". Dan verstaan we de zielsontroering van Johannes: "Komt Gij tot mij? " Maar dan brengt Hij ook alles mee wat een zondaar nodig heeft. Dan brengt Hij ootmoed in het hart, verwondering en aanbidding in de ziel. Ja, dan wordt het hart vervuld met heilbespiegelingen en wordt een nieuw lied in de mond gelegd, een lofzang Godes. Zijn komst betekent vrede, blijdschap, zaligheid.

Welk een ogenblik zal het voor Johannes geweest zijn, toen ze beiden in het water afdaalden. Wat zal er een heilige zielsverwondering geweest zijn, toen Johannes het gezegend hoofd van Christus onderdrukte en het water van de Jordaan zich boven Christus sloot. Christus heeft niet naar de voorloper geluisterd. Was dat geschied: de zaligheid was voor eeuwig onmogelijk geweest. Maar Christus blijft staande, laat Zich niet terughouden van het volbrengen van Vaders wil. Hij geeft niet toe aan de verzoeking die hier onbedoeld in de weigering van Joharmes tot Hem kwam. Hij schuift Zijn voorloper opzij. Laat nu af, geef maar toe, Johannes, want aldus betaamt het. Het is een heilig moeten. Een andere weg is niet mogelijk. En liefdevol heeft de Meester het hart van Zijn heraut in-en overwonnen. Zalige zielservaring: daar houden woorden op, maar blijft alleen de meditatie over. Daar mag de ziel weiden met een verwonderend oog. Komt Gij tot mij?

Hoe meer genade, hoe meer verwondering over de zaak. De inleving hiervan zal ook steeds dieper doen buigen. Kent u dit buigen? Ze is niet los te maken van het buigen onder het Goddelijk recht, van het buigen onder God met de belijdenis: "Ik ben, o Heere, Uw gramschap dubbel waard". Hij is gekomen om alle gerechtigheid te vervullen, om tenslotte te sterven aan het vloekhout der schande opdat vloekwaardigen en ter dood veroordeelden het leven en de zaligheid ontvangen zouden. Dat komen van Hem is telkenmale nodig. Gods kerk weet van een gaande en komende Jezus. Maar eenmaal zal klinken: "Ik ben nu gekomen om eeuwig te blijven". Behoort u al tot het volk dat van dit komen afweet?

Kampen,

ds. B. v.d. Heiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen