Lezers vragen

Mevr. B. te B. vraagt: Al vaak heb ik de uitleg gehoord, dat het woord 'ontslapen ' alleen van toepassing is op het sterven van Gods kinderen. Maar het wordt ook in Gods Woord gebruikt bij het sterven van goddelozen. Ik lees het bijvoorbeeld van koning Achab (l Koningen 22:40) en nog meer goddeloze koningen. Kunt u dat uitleggen ?

De Bijbel spreekt over het sterven van de mens op vele plaatsen. Het is ook een zaak die ons allemaal aangaat. 'Wie leeft er, die de slaap des doods niet eens zal slapen ? Wie redt zijn ziel van het graf? ' Er worden in het Woord van God verschillende woorden voor gebruikt. Heel vaak ook het werkwoord slapen of ontslapen. In de oudheid was het beeld van de slaap een wijdverbreide verzachtende uitdrukking voor sterven. De lichamelijke dood werd dan verzachtend omschreven als een slaap. Ook de Bijbel spreekt over de dood als een slapen. Dit gebeurt zowel in het Oude Testament (o.a. Genesis 47:30; Deuteronomium 31:16; Job 14:10v; Psalm 13:4; Jeremia 51:39), als in het Nieuwe Testament (Johannes 11:13; Handelingen 7:60; 1 Korinthe 15:18; 1 Thessalonicensen 4:14).

De uitdrukking: hij ontsliep met zijn vaderen, is bij de koningen een gewone spreekwijze voor het sterven. Inderdaad: zowel voor godvrezende als voor goddeloze koningen. Het Hebreeuwse woord betekent eigenlijk: nederliggen. We lezen het van David (1 Koningen 1:21). Onze kanttekenaren zeggen dan: dat is, naar het lichaam gestorven en naar de ziel in de rust des hemels opgenomen, om daar de zalige opstanding te verwachten. De dood wordt bij een slaap vergeleken, omdat hij geschiedt met het overblijven van het leven der ziel en eindigt met de opstanding van het dode lichaam.

In algemene zin wordt de dood 'een zich te slapen leggen, inslapen of slapen' genoemd omdat de lichamen rusten tot de tijd van de opwekking. De uitspraak dat het woord 'ontslapen' alleen voor kinderen van God gebruikt wordt, is op grond hiervan niet te handhaven. Het is zo in ons spraakgebruik ontstaan. Wel blijkt in het Nieuwe Testament echter, hoe meer de term 'ontslapen' wordt verbonden met het christelijk geloof, hoe meer ze spreekt van de hoopvolle verwachting van opstanding en eeuwig leven. Dan wordt er gesproken over: ontslapen in Christus! Het

zijn zij, die door het zaligmakend geloof Jezus Christus zijn ingeplant en al Zijn weldaden aannemen. 'Zo zijn dan ook verloren, die in Christus ontslapen zijn' (1 Korinthe 15:18). En in 1 Thessalonicensen 4:14 lezen we: 'Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God degenen die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem.' Het is dus van het allergrootste belang of we in de Heere hebben geleefd. Dan zullen we ook in Christus ontslapen. Het sterven van een kind van God is echt te vergelijken met het gaan slapen. De ziel wordt onmiddellijk tot Christus opgenomen in de hemel, maar het lichaam gaat tijdelijk naar de aardse rustplaats, tot de dag van de opstanding. De dood maakt heel veel scheiding, maar nooit tussen Christus en de Zijnen! 'En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zeide: Schrijf, zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen' (Openbaring 14:13).

Nog één ding! De ontzettende ernst van sterven als God ontmoeten, wijkt steeds meer in onze maatschappij. Ik hoor ook kerkmensen, jongeren en ouderen, spreken over doodgaan. En dan betreft het geen plant of een hond, maar een mens! Laat toch in uw en jouw spreken over sterven iets doorklinken van de indruk van de koning der verschrikking. Mensen sterven of overlijden. Luther doorleefde wat ontslapen is: 'Het graf is voor mij een slaapkamertje. Ik zal slapen totdat Hij komt en aan onze grafsteen klopt en zegt: Doktor Martinus, sta op! Dan zal ik in een ogenblik opstaan en eeuwig met Hem blijde wezen.' Zalig de mens, die zo door het geloof mag meezingen: 'Maar (blij vooruitzicht, dat mij streelt!), ik zal, ontwaakt. Uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, verzadigd met Uw Godd'lijk beeld.'

Werkendam,

ds. M. Karens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen