Honger naar het Woord

Meditatie

"Zie, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden, niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen de woorden des HEEREN". . „ , , Amos 8:11

Honger naar het Woord. Wat een kostelijke zaak! Is er iets beters denkbaar dan honger naar het Woord? Dan honger en dorst naar de gerechtigheid? Werd het maar meer gevonden! Zien we niet juist het tegendeel? Steeds minder honger naar Gods Woord en steeds meer honger naar de wereld en haar begeerlijkheden?

Honger naar het Woord. En toch, in Amos 8 is dat niet een belofte maar een bedreiging. Want Amos moet het tienstammenrijk met haar goddeloze koning Jerobeam II waarschuwen. De welvaart in Israël was hoog gestegen. Maar dat ging gepaard met grote misstanden. Men diende de gouden kalveren in Dan en Bethel. De armen werden onderdrukt en Gods dag werd ontheiligd. Al Gods geboden werden vertreden. Ach, hoe bezwaarlijk is het, dat een rijke inga in het Koninkrijk der hemelen.

En is dat ook niet de situatie in ons land? We baden in de welvaart. En dat is een zegen. Maar is dat een zegen uit Gods rechterhand of uit Gods linkerhand? Immers, als het van de Heere aftrekt, is het een vloek. Velen leven voor het hiernumaals en denken niet aan het hiernamaals. En onze overheid gaat er in voor. Ons land, dat eens voorop liep in de Reformatie, loopt nu voorop in de deformatie. Het Kanaan van het Westen is verworden tot het Sodom van het Westen. Al Gods geboden worden met voeten getreden.

Maar begint het oordeel niet bij het huis Gods? Zeker, er is nog veel godsdienst, maar zo bitter weinig godsvrucht. Want de verwereldlijking doet ook in de kerk haar intrede. En daarmee gaat de veruitwendiging gepaard. Gods Woord legt weinig beslag meer. Maar nog roept de Heere ons toe: keert weder, gij afkerige kinderen en Ik zal uw afkeringen genezen.

Maar als we ons verharden, komen Gods oordelen. Amos moet het wee prediken. De Heere zal een honger in het land zenden, niet naar brood en water, maar naar de woorden des Heeren. O, dat lijkt een kostelijke zaak te zijn, maar dat is het niet. Want: "zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het oosten; zij zullen omlopen om het Woord des Heeren te zoeken, maar zullen het niet vinden". Hoe ontzettend! Honger naar het Woord, het Woord zoeken, maar niet vinden! Waarom niet? Want de Heere zegt toch: zoekt en gij zult vinden? Ach, Israël zocht de woorden Gods als handelskoopwaar. Toen de wereld niet meer verzadigen kon in het oordeel, beproefden ze hun geluk bij Gods Woord. Nee, bij woorden Gods zoals het er letterlijk staat. Welke woorden? Die van hun eigen smaak en inzicht. Woorden van vrede, vrede en geen gevaar, waarmee ze hun gewetens susten.

O, in de tijd dat Israël Gods Woord kon eten, had het geen honger. Het voelde zich verzadigd met de genietingen der wereld. Nu zoeken ze de woorden Gods, maar zullen die niet vinden. En zo gaat dat met allen, die zich verharden onder de roepstemmen Gods. Wie daarover heenwerkt, en zich uitleeft in een eigenwillige godsdienst, komt eeuwig om. Is het ons beeld nog? Waarom weegt gijlieden dan geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan? Er is alleen ontkoming van het oordeel Gods in het vleesgeworden Woord Christus, Die gezegd heeft: 'Ik ben het Brood des levens; die tot Mij komt, zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft, zal nimmermeer dorsten". Want "Mijn vlees is waarlijk spijs, en Mijn bloed is waarlijk drank". Daartoe heeft Hij gehongerd in de woestijn. En daartoe heeft Hij de helse dorst geleden op Golgotha.

Opdat er een volk zou zijn dat nimmermeer zou hongeren en dorsten. In welke weg? In de weg van wedergeboorte en bekering. Dat we door ontdekkend licht Ieren zien: door eigen schuld God kwijt en geen Borg voor mijn ziel. Alleen een zware schuld, die met schrik vervult. In de weg dat we ontdekt worden aan onze ongerechtigheid en steeds meer afgesneden worden van onze eigen gerechtigheid, opdat er plaats komt voor de Borggerechtigheid van Christus. Zo ontstaat de ware honger en dorst naar de gerechtigheid. "Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel naar U, o God". Dan wordt de schuld beleefd, beweend en beleden: Gena, o God, gena!

Zalig wie zo hongert en dorst naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. Dat is immers de • r weg waarin de Heere het levende Brood en Water aan de ziel openbaart. En wie daarvan iets gezien en geproefd heeft, verlangt meer. Dan wordt het de bede met de Samaritaanse vrouw: Heere, geef mij altijd dat water! Weg wereld, weg schatten!

Rampzalig als we daar nog buiten staan. Haast u dan om uws levens wil, opdat we straks niet eeuwig te laat zullen hongeren en dorsten. Want daar is er zelfs geen druppel water meer tot verkoeling van onze tong. Gelukkig wie mocht leren hongeren en dorsten naar het Woord des Heeren. Straks zullen ze ontwaakt, Zijn lof ontvouwen. Hem in gerechtigheid aanschouwen, verzadigd met Zijn Goddelijk beeld. Dan is er eeuwig verzadiging van vreugde!

Genemuiden,

Ds. E. Hakvoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen