Het herstel van Petrus

Weid Mijn schapen. Johannes 21; 15-17

Na de wondervolle paasdagen zijn de discipelen op het bevel van hun geliefde Meester wedergekeerd naar Galilea. Op het voorstel van Simon hebben zij hun oude handwerk weer opgenomen en na de wonderbare visvangst heeft Jezus hen met ledige handen en als uitgewerkte vissers aan het middagmaal genodigd. Ze mogen nu brood eten dat zij niet gekocht hebben en vissen die zij niet gevangen hebben.

De opstanding van Christus is er oorzaak van dat de van God geroepen knechten bij tijden mogen eten van dat goed, dat in een weg die tegen hun berekening ingaat, hun eigendom wordt. Deze maaltijd is een wonderlijke maaltijd voor Jezus'jongeren, maar in het bijzonder wel voor Simon Petrus. Een strikt persoonlijke ontmoeting zou voor hem het hoogtepunt zijn van deze maaltijd. De opgestane Paasvorst zal bevestigen dat Hij degene is Die door de vlakke velden rijdt. Zal Petrus straks met volle geloofsvrijmoedigheid kunnen preken, dat het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden, dan is het nodig dat Petrus openlijk in het ambt hersteld wordt. Had Jezus hem met Zijn liefdeblik in de zaal van Kajafas getroffen, thans zal het wonder van deze liefde Petrus tot driemaal toe tot de belijdenis brengen aangaande zijn liefde tot zijn Meester.

Na de maaltijd verbreekt Jezus de stilte en stelt Petrus de vraag: 'Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij liever dan dezen? ' Nee, deze vraag wordt niet uit onwetendheid gesteld, maar het is een vraag van beproeving, waarmede Christus tot in het diepste afdaah van Petrus' hart. Hoe had Petrus zich verheven als het ging over zijn liefde tot Jezus. Zou Jezus er op één kunnen bouwen, dan was het op hem, maar zie, de zaal van Kajafas ligt thans kort achter hem. Deze pijl der liefde dringt dan ook tot in het diepst van zijn hart. Een korte prediking met een onuitsprekelijke inhoud bepaalt Petrus thans bij zijn afkomst en onreinheid. Hij was en bleef een zoon van Jonas, een zoon van Adam, en het gedurig bepaald worden bij zulk een afkomst bewaart de mens voor zelfverheffing. Simon, Jonas' zoon, zo vraagt Jezus, denkt ge thans nog in liefde uit te steken boven uw medebroeders? Hebt gij, die Mij driemaal verloochende. Mij liever dan dezen? Nee, zulk een vraag kan hij niet met 'ja' beantwoorden, maar zwijgen is ook onmogelijk. 'Ja Heere', zo zegt hij, 'Gij weet dat ik U liefheb'. Nee, hij zegt niet: 'Gij weet óf ik U liefheb'. De liefde door Gods Geest in het hart uitgestort kan noch wil een ander geluid laten horen, 't Is waar, Petrus weet dat hij niet beantwoordt aan de volmaakte liefde die zijn Meester van hem eist en ook waardig is, vandaar dat hij ook een ander woord gebruikt voor 'liefhebben' dan Jezus, maar hij durft toch uit de diepte van zijn hart te zeggen, dat er maar één zaak is die zijn ziel inneemt en dat is de liefde tot Jezus. Geliefden, de vraag mocht wel zijn hoe het daarmede bij ons staat. Zouden ook wij met Petrus kunnen en mogen zeggen: 'Ja Heere, Gij weet dat ik U liefheb'. Wanneer dat zo is, dan weet u ook wat het inhoudt om bitter te wenen over uw zonden. Liefdetranen en boetetranen vloeien uit hetzelfde oog en wellen uit een verbroken hart.

Na deze belijdenis spreekt Jezus tot hem: 'Weid mijn lammeren'. Petrus zal straks niet alleen de gemeente van Christus moeten vergaderen maar ook moeten bouwen. Zijn oog zal niet alleen over de schapen, maar ook over de lammeren moeten gaan. Die lammeren, waar hij zichzelf voorheen zo hoog boven verheven voelde, die zal hij straks, met de zaal van Kajafas op de achtergrond, niet moéten maar mogen leiden. Nee, dat zal hem dan niet zo zwaar vallen. En dan spreekt Jezus wederom tot Petrus: 'Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij lief? '

Petrus wordt genoopt tot een nog ernstiger onderzoek aangaande zijn liefde, maar wordt ook geleid tot een diepere kennis van zijn zonden. Nee, Jezus vraagt nu niet: 'liever dan dezen, maar: 'hebt gij Mij lief? ' Jezus vraagt ook niet: 'Hebt ge berouw, want ware liefde gaat altijd gepaard met berouw. We zouden misschien geneigd zijn om te zeggen: is deze tweede vraag niet overbodig? Jezus weet toch hoe het ligt in het hart van Petrus? Hij was zelfs degene die door Jezus meegenomen werd op de berg der verheerlijking, degene die Jezus in de hof van Gethsémané op een steenworp afstand mocht volgen. Och, geliefden, dit alles, hoe groot ook, maakt de proef aangaande hun liefde niet overbodig. We kunnen de talen der engelen en mensen spreken, zegt Paulus, en de liefde missen. Petrus antwoordt voor de tweede maal met dezelfde woorden en doet daarmee weer een beroep op Jezus' alwetendheid, waarop hij het antwoord ontvangt: 'Hoed Mijn schapen'. Niet alleen lammeren, maar ook schapen zullen aan zijn hoede worden toebetrouwd. Zijn herderschap zal ook bestaan in het scheren van de kudde, het wassen, weiden en legeren van de kudde.

En dan lezen wij dat Jezus voor de derde maal tot Petrus spreekt: 'Simon, Jonas' zoon, hebt gij Mij lief? ' Thans gebruikt Jezus een minder diep woord voor liefhebben, n.l. met de betekenis waarmede Petrus reeds tot tweemaal toe de vraag van Jezus beantwoordde. Wanneer Petrus niet tot Jezus kan opklimmen aangaande het beantwoorden van zijn liefde tot Jezus, dan zal Jezus tot Simon Petrus afdalen. Nee, dat wil niet zeggen dat het Petrus nu makkelijker wordt gemaakt, de beproeving gaat steeds dieper. Geliefden, er wordt menigmaal zo makkelijk, maar ook vaak zo lichtzinnig en slordig gesproken over de liefde tot Jezus, alsof dit een vanzelfsheid is. Het 'God heb ik lief' zal echter nooit anders worden geleerd, dan in het geloven met het hart, dat wij van nature haters van God zijn en van onze naasten. Niemand, zo zegt de bruid, zal die liefde kunnen opwekken of wakker maken totdat het Hem luste. Petrus ** wordt hier ontledigd van al het zijne. Voor de derde maal doorwondt de pijl van Jezus' liefdesboog zijn hart. Nee, nu ontmoeten wij hier geen rotsman in zichzelf, maar een verbroken schuldenaar. Gods Woord zegt ons: 'Petrus werd bedroefd.' Tranen van liefde en berouw lopen hem bij het stellen van deze vraag over de wangen. De rotsman is geheel verbrijzeld. Zijn gedachten gaan terug naar het woord van zijn geliefde Meester: 'Eer de haan tweemaal gekraaid zal hebben, zult gij Mij driemaal verloochend hebben'.

Maar zie, al heeft hij het dan lager laten liggen dan al de inwoners van de wereld en al zou hij dan nog vele malen moeten antwoorden op vragen die betrekking hebben op zijn liefde tot Jezus, hij zal toch steeds hetzelfde zeggen. Met een nog grotere drang zal hij een beroep doen op Gods alwetendheid: 'Heere', zo zegt hij, 'Gij weet alle dingen. Gij weet dat ik U liefheb'. Heere, zo zegt Petrus, hier hebt Gij mijn hart, kijk er maar in. Gij weet waar het mij om te doen is. O, wat een zalige plaats, wanneer Gods volk verwaardigd wordt, als een schuldenaar in zichzelf, het hart der liefde voor Jezus open te mogen leggen. Dan moge het enerzijds een hart vol zonde zijn, maar door Gods genade ook een hart vol liefde tot Hem, Die zij mogen liefhebben omdat Hij hen eerst heeft liefgehad. Hierna antwoordt Jezus: 'Weid Mijn schapen'. Hier zien wij hoe een afgezette ambtsdrager in zichzelf vanwege de onveranderlijke liefde Gods weer een herstelde ambtsdrager wordt. Dat de vrucht van Jezus' opstanding op zulk een wijze in ons aller leven eens openbaar mocht komen. Om nu van geestelijke bankroetiers tot erfgenamen van het rijk Gods gemaakt te worden.

Barendrecht,

ds. J. Mijnders

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen