Strijd tegen de satan

't Wordt anders?

Wij weten hoeveel middelen satan heeft om ons te binden aan de ketting van de zonden. Zo las ik eens van iemand die verslaafd was aan drank. Afschuwelijk!

Op een dag hoort zijn dominee dat de man weer vreselijk heeft gedronken. Hij heeft alles kort en klein geslagen en zijn vrouw werkelijk afgeranseld. En naar die man gaat hij toe; 's middags om een uur of vijf. De man zit in de woonkeuken een kop koffie te drinken. Naast hem, op zijn hurken, zit zijn vijfjarig zoontje. De dominee groet hem vriendelijk en vraagt: "Is het weer mis gegaan, joh? " De man begint te knarsetanden en springt op. Geen woord zeggend gaat hij naar een zijkamertje en komt terug met een waslijn. En dan begint hij, zonder een woord te zeggen, dat kleine jongetje op een stoel vast te binden. De dominee is natuurlijk verbaasd en denkt: "Wat gaat er nu gebeuren? Is hij nog steeds dronken? " Maar hij laat de man wel zijn gang gaan. En die boeit de jongen en knoopt het touw stevig vast! Daarop buldert hij tegen zijn zoontje: "Sta op!" Het kereltje begin erbarmelijk te huilen en jammert: "Dat kan ik toch niet? !" En kijk... de man draait zich om en met een snik zegt hij: "Nu ziet u het: hij kan het toch niet! Zo vergaat het mij ook: ik kan niet! En huilend snikt hij het nog een keer: "Ik kan niet!"

Misschien herkent u uzelf in dit verhaaltje? Hoe vast zit u geketend aan de zonden. U hebt er wel tegen gevochten om die ene zonde te overwinnen. Maar 't lukte maar niet en verdrietig, haast wanhopig hebt u de strijd maar opgegeven. Strijden tegen de zonde en de satan... het helpt toch niet!

Maar hoe?

Nee, dat wdl de duivel ons wel laten geloven, dat strijden tegen hem en tegen de zonde niet helpt. Maar hij liegt! Hij heet leugenaar van den beginne en hij maakt zijn naam waar. Maar echt, hij heeft de strijd verloren. In de woestijn begint satan zijn eerste aanval op Christus. Veertig dagen heeft de Heere niet gegeten. Hij heeft honger. "Wel, zeg tot deze stenen dat ze brood worden. Dat kunt U toch? U bent toch waarachtig God? " Wat een verzoeking. De duivel probeert weer twee dingen bij elkaar te brengen. De honger van Christus en Zijn macht. Maar waar het in ons leven 'klikt', gebeurt dat bij Christus nu juist niet. De Heere Jezus wil in kinderlijke afhankelijkheid en gehoorzaamheid leven onder de zorgende liefde van Zijn God en Vader.

De tweede aanval wordt ingezet! Satan neemt de Heere Jezus mee naar de rand van het dak van de tempel. Op listige wijze laat satan Hem de diepte zien. Tegelijk komt hij heel vroom met de Bijbel. "Werp Uzelf neer als Gij Gods Zoon zijt. Want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal en zij zullen u op de handen dragen, zodat U niet omkomt". Wat een verzoeking! Maar ook nu blijft Christus staande. Hij is geen gevangene van de satan. En met het "Gij zult de Heere, uw God, niet

Een eerlijke vraag: is de satan nog uw en jouw vriend of is hij door genade onze vijand geworden? Mag u en jij 'ja' zeggen op de laatste vraag en meent u dat oprecht?

verzoeken" overwint Hij opnieuw. De derde aanval - nog heftiger - wordt ingezet. Satan neemt de Heere Jezus in de geest mee naar een zeer hoge berg. Al de koninkrijken van de wereld liggen aan Zijn voeten. Satan fluistert: "Ziet U ze goed? U mag ze hebben voor... een knieval voor mij!" Wat een verzoeking! De koninkrijken zijn trouwens niet van satan. En wat een wonder: Christus blijft staande. Hoor: "Ga weg satan, want er is geschreven, dat we de Heere zullen aanbidden en Hem alleen dienen". Steeds opnieuw v^rijst Christus naar het Woord! De grote verleider is overwonnen en hij gaat weg. Christus is de Overwinnaar. Maar satan geeft het zo snel niet op. Later komt hij in alle hevigheid weer terug. In de hof van Gethsemane; op Golgotha probeert hij het opnieuw. Maar ook daar blijkt, dat satan de gevangene is van Christus. Satans kop is vermorzeld! Als een triomfkreet heeft het geklonken: "Het is volbracht".

Wat dat betekent?

Wij zijn van af onze geboorte gewillige slaven van de duivel. Vastgeketend aan hem gaan we door het leven. Last hebben we daar niet van. De kettingen voelen we niet; zijn boeien knellen ons niet. Totdat... de Heilige Geest in het leven komt en een zondaar laat zien dat hij vastzit aan de duivel. Dan gaan die banden voor het eerst knellen. Waar de zondaar dan wel achter komt? Dat hij zichzelf niet en nooit bevrijden kunt. Dat een zondaar tegen satans kracht en macht niet opgewassen is! Hoe ervaart zo'n zondaar tegelijkertijd ook, dat satan een zeer goede boekhouder is, die allerlei zonden van de jonge jaren nog feilloos terug weet te halen. Hij fluistert zo'n zondaar in dat ze te lang en te zwaar gezondigd hebben tegen een rechtvaardig en goeddoend God. Liet hij bij het bedrijven van de zonden door het verkleinglas kijken, zo zegt Smijtegelt, nu laat hij de zonden zien door het vergrootglas. Opdat zo'n zondaar wanhopig worden zou! Maar weet u: we mogen het elkaar hartelijk gunnen dat satan één van onze doodsvijanden mag worden. Nee, geen dode vijand, want daar hoeven Gods kinderen niet bang voor te zijn. Maar het zijn doodsvijanden, die zo'n geweldige strijd met hen aangaan, dat ze maar één doel nastreven: de dood en de eeuwige ondergang naar lichaam en ziel.

Een eerlijke vraag: is de satan nog uw en jouw vriend of is hij door genade onze vijand geworden? Mag u en jij 'ja' zeggen op de laatste vraag en meent u dat oprecht? Dan kent u ook het gebed: "Verlos ons van den boze". Dan weet u dat u van uzelf zo zwak bent dat u geen ogenblik kunt bestaan in de strijd tegen doodsvijand satan. Nooit houdt hij op om Gods kind aan te vechten. O, laat het toch het gebed zijn van al Gods kinderen: "Heere, wil mij toch staande houden, opdat wij in deze geestelijke strijd niet onderliggen, maar altijd sterke wederstand doen, totdat wij eindelijk ten enenmale de overhand behouden" (H.C. vraag en antwoord 127).

Nog een keer vraag ik u het in alle ernst: is de satan uw vriend? Mag ik dat ook vragen aan onze jonge lezers? Als hij nog onze vriend is, dan heb je absoluut geen last van hem. Gingen in vroeger tijden de zeerovers op een leeg schip af? O nee, ze zagen dat op afstand al. Een schip dat hoog op het water lag, was voor hen niet interessant. Wel een schip dat diep lag, want daar zat vracht in, dat bracht geld op. Van satan hebben we geen last zolang we hem gewillig dienen en we niet meer zijn dan een leeg schip. En laten we ons niet vergissen: met al onze godsdienst zonder God zijn we niet meer dan een leeg schip! In zijn preken over de rijke jongeling zegt Thomas Boston dat satan er sommigen aan een korte ketting houdt: zij dienen voluit de wereld en zijn gewillige dienaren van de satan. Anderen, zo zegt Boston, liggen aan een lange ketting, zodat het zelfs wel lijkt of ze op de smalle weg wandelen; alleen... zij zitten nog steeds vast aan de ketting van satan. Aangrijpende woorden!

Maar... is uw en jouw hart vervuld geworden door Gods genade? Dan valt de grote zeerover voortdurend aan. Toch... de strijd is al gewonnen. Door Jezus Christus en Hij zal ervoor zorgen dat de poorten van de hel Zijn gemeente niet zullen overweldigen. In Zondag 1 mag Gods Kerk belijden dat dit haar enige troost is dat zij het eigendom van Christus is geworden en dat zij door Hem uit alle heerschappij van de satan verlost is. Nee, satan zit niet meer op de troon van het hart, maar Christus voert heerschappij. Is dat reeds uw geloofsbelijdenis geworden?

Nunspeet,

W. Visser

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen