Dood of leven

Paulus de dienstknecht van Jezus Christus, schrijft een belangrijke brief aan de gemeente van Rome. Daaruit is onze tekst één regeltje. Toch is het eigenlijk een samenvatting van het hele Woord van God.

Hier horen we van de grootste tegenstelling, die op deze aarde te vinden is: dood of leven! Adam of Christus! Daarom vraagt het onze bijzondere aandacht. De apostel sluit het hoofdstuk af met een ernstig woord: “Want de bezoldiging der zonde is de dood”. Het woord “bezoldiging” betekent letterlijk “soldij” of “soldatenloon”. De Romeinse soldaat kreeg het uitbetaald voor zijn diensten in het leger van de caesar. Dus het loon, dat de zonde (als machthebber) uitbetaalt aan haar dienstknechten is de dood. De dood hoort dus niet bij het leven. Ook al wil men dat doen geloven in onze dagen. Maar is de welverdiende soldij in het leger van de zonde. Wat een ontzettend loon! Het wordt uitbetaald in gedeelten. De dood! De drievoudige dood. Het eerste loon, de geestelijke dood: “want ten dage als gij daarvan eet, zult gij de dood sterven” (Gen. 2:17b). Dat is ons aller deel! Los van God. Gescheiden van Zijn gunst en gemeenschap. Dood in de zonden en de misdaden. Maar het is nog niet het volle loon. Er wordt nog meer uitbetaald. De tijdelijk dood, die aangrijpende scheiding van ziel en lichaam in het uur van ons sterven. Hoe dikwijls hebben we ervan gehoord en het gezien in onze omgeving. “Wie leeft er die de slaap des doods niet eens zal slapen?” En dan tenslotte: de eeuwige dood! De eeuwige straf op de zonde in het eeuwig verderf. Altijd sterven zonder ooit te sterven. “Waar de worm niet sterft en het vuur niet wordt uitgeblust”. Wat een ernstig woord van Paulus. Wat een verschrikkelijke werkelijkheid voor u! “Want de bezoldiging der zonde is de dood”. Sluit er uw ogen toch niet voor. U hebt er zelf voor gekozen. U hebt deze dienst geheel vrijwillig aanvaard. Die harde dienst van de satan en de zonde. En daarom: het welverdiende loon! Kent u zo uw doodsoorzaak al? Artsen kunnen die soms niet nauwkeurig vaststellen, maar Gods Woord wel! Hoe gelukkig als de Heilige Geest dit leert kennen en erkennen: dood door schuld! Als de zaligmakende werking van de Pinkstergeest ons leert uitsnikken voor God: “Ik heb gedaan wat kwaad was in Uw oog, dies ben ik Heere Uw gramschap dubbel waardig”. Als u dit loon leert aanvaarden als verdiend: “Uw loon, Uw straf beantwoordt en Uw eer”. Als we door de ontdekkende bediening van de Geest van Christus worden geleid naar het paradijs: Ik ben de eerste Adam! Dan wordt het volkomen rechtvaardig als Paulus hier een punt had gezet! “Want de bezoldiging der zonde is de dood”. Amen. Eeuwig wonder. De dood heeft niet het laatste woord. Maar! Een onbevattelijke tegenstelling. De apostel mag de Romeinen nog meer preken. Maar! Dit is een Goddelijke tegenstelling. Nooit te verklaren vanuit de mens. Dit “maar” komt uit het eeuwig, soeverein welbehagen van God. Het komt bij een drie‑enig God vandaan. Waar de mens moet verzinken in de eeuwige dood, gaat de Heere spreken van genade! Van eeuwig leven. Onverwacht en onverdiend. Hier klinkt het evangelie van vrije genade tegenover een welverdiend loon staat een vrije genadegift. “Maar de genadegift Gods is het eeuwige leven door Jezus Christus, onze Heere”. De genadegift Gods! Charisma van God. Genade‑geschenk is eigenlijk dubbel. De Heere was aan niemand iets verschuldigd, maar Hij geeft genade, die bestaat in “eeuwig leven”. Hoe is dat mogelijk? Ziet Hij de zonde door de vingers? Stapt Hij van de troon van Zijn gerechtigheid af? Verbreekt Hij Zijn waarheid? Dat is onmogelijk! Maar de genadegift is ook verdiend. De Heere Jezus, de tweede Adam, verwierf voor al de Zijnen deze gift. Hij was zondeloos. Hij heeft geen zonde gekend of gedaan. Zijn dood was geen loon. Hij heeft vrijwillig het zondeloon aanvaard. Hij droeg de toorn Gods tegen de zonde van Zijn dwaalzieke schapen. “Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld, de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem en door Zijn striemen in ons genezing geworden” (Jes. 53:5). Hij onderging op het vloekhout van Golgotha de eeuwige dood in de helse Godsverlating om het eeuwige leven te verdienen. Hij bracht het leven op de Paasmorgen aan het licht. Ik leef en gij zult leven! Voor wie? Voor goddeloze vijanden, die de eeuwige dood waard zijn. Voor verkoren, maar diep verloren adamskinderen! Zo staan ze scherp tegenover elkaar: dood en leven! Twee wegen! Het eerste deel van deze tekst geldt voor ons allemaal. Jong en oud, rijk en arm, kerkelijk of onkerkelijk. Ons leven is een gestadigde dood. Ook wij zullen het volle loon niet ontgaan. Is het geen duidelijk bewijs van uw/ jouw geestelijke dood, dat u voortleeft alsof er geen afrekening volgt? Dat u het telkens uitstelt, totdat........? Hoor dan toch: dat nieuwe leven is een genadegift! In de genadetijd! Daarom kan het ook voor u/jou nog! Een genadegift hoort bij de bedelaar: “Gena, o God, gena hoor hoe een boet’ling pleit.” Weet u door vrije gunst, die eeuwig God bewoog ook iets van het tweede deel van de tekst? Dat: maar! Als die genadegift Gods door de Geest van Christus wordt geschonken en toegepast in ons hart. “Voorwaar, voorwaar zeg ik u, de ure komt en is nu, dat de doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze gehoord hebben, die zullen leven” (Joh. 5:25). Het eeuwige leven! Dat begint in het uur van de wedergeboorte. Geplant in het hart. Het komt openbaar in de levenstekenen en de levensvruchten. Het komt openbaar in de weg van sterven. De wet van het tarwegraan. Op alles de dood gaan schrijven. Opdat het eeuwige leven in Christus Jezus zal worden en door het geloof ontvangen. Leven! “En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God en Jezus Christus die Gij gezonden hebt’ (Joh. 17:3). Dat eeuwige leven sterft nooit meer! Dan is er geen bezoldiging meer. Geen straf meer, geen betaling meer. Maar na de dood is het leven mij bereid! Straks volkomen delen in de gemeenschap met God. Dat is het leven van de Kerk. Voor Paulus, voor de Romeinen en al die ware gelovigen, die persoonlijk mogen delen in die genadegift, is sterven eeuwig erven. Dan is de dood een doorgang naar het eeuwige leven! Geliefde lezer, ik durf het eigenlijk niet, maar toch zeg ik het Mozes en Paulus na: “Ik neem heden tegen ulieden tot getuigen de hemel en de aarde, het leven en de dood heb ik u voorgesteld, de zegen en de vloek. Kies dan het leven, opdat gij leeft, gij en uw zaad” (Deut. 30:19).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen