Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Tegengif

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Tegengif

Bij de start van het nieuwe schooljaar

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Alle zonen die geboren worden, zult gij in de rivier werpen, zo heeft Farao geboden (Ex. 1:22). In de rivier? Onschuldige pasgeboren jongetjes, moeten die echt in de Nijl verdrinken? Moeten die tussen de vissen, de ratten en de krokodillen geworpen worden? Maar Faraos wil is wet.

Dit bevel tekent de zware verdrukking waarin het volk van Israël verkeert in Egypte. In deze moeilijke tijd krijgen Amram en Jochebed weer een zoontje. En het is welkom. Amram en Jochebed zien iets wonderlijks, iets schoons in het kind; alsof zij voorvoelen en geloven dat de Heere iets bijzonders met hem vóór heeft. Daarom verbergen ze hem drie maanden. Zo lang het kan, schermen ze hem af voor de bedreigingen van hun tijd.

Godsvreze
Door Gods wonderlijke leiding ontsnapt Mozes aan de verdrinkingsdood. De Godvrezende Amram en Jochebed voeden hem de eerste drie, vier jaren zelf op. Vader Amram vertelt zijn kind met liefde en eerbied van zijn God. En als Jochebed haar zoontje voedt, bidt ze voor hem. Ze fluistert hem, naar kinderlijk begrip, zoete woorden in van Gods goedheid en dienenswaardigheid. Net als elk kind van God heeft Jochebed al Gods deugden lief; daarom verzwijgt ze ook Zijn rechtvaardigheid en barmhartigheid niet. Zo drinkt de kleine Mozes als het ware alvast tegengif in, tegen de afgoden en verleidingen van het Egyptische hof die hem te wachten staan. Welk tegengif laten wij onze kinderen drinken? Of reiken wij hen de gifbekers van de duivel aan door leeg en loos te leven? Reiken we hen gifbekers aan via onze beeldschermen en wereldse muziek? Of vergiftigen we hun ziel met lievige vromigheid of wettische liefdeloosheid? Of door van alles door de vingers te zien en de opvoeding aan de school over te laten?

Levensbestemming
Mozes werd door de Heere geroepen om het volk Israël uit te leiden uit Egypte. Zo heeft de Heere met elk mensenleven Zijn wijze bedoeling. Om onze levensroeping te kunnen vervullen, moeten wij alleen bekwaam gemaakt worden. Is dat niet de kern van ‘leren’? Leren is: middellijk bekwaam gemaakt worden om onze levensroeping te kunnen vervullen, om tot onze bestemming te kunnen komen.
Hier is meer over te zeggen. Daarvoor moeten wij terug naar de staat der rechtheid. Daar beantwoordden Adam en Eva volmaakt aan hun levensbestemming in het gehoorzamen van God en het vertonen van Zijn beeld. Maar door onze ontzaglijke zondeval zijn we het beeld Gods kwijtgeraakt en liggen we verloren in onze doodsstaat. We kunnen pas weer tot onze bestemming komen door het eenzijdige Godswonder van de levendmaking en herschepping in Christus Jezus. Dan leren we dat we God kwijt zijn om eigen schuld. En ook: ‘Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.’ Dan is ons hart onrustig, totdat het rust vindt in God, door Christus.

Wereldgelijkvormigheid
De scholen zijn weer begonnen. Pas op voor wereldgelijkvormigheid. Want soms lijkt de school zo los te staan van de opvoeding. Dan gaat het er alleen maar om hoe hoog de CITO-score is en ‘hoe goed míjn kinderen het doen’. Dan wordt de waarde(ring) van onze kinderen afgemeten aan hun prestaties. Wat is dat arm! Bovendien is het een miskenning van onze Schepper Die met elk kind een eigen weg gaat. De opleiding van onze kinderen is slechts een deel van de opvoeding. Weegt die verantwoordelijkheid? Is de ziel van ons kind onze nood?
Voor Amram en Jochebed wel. Ze weten: wij hebben maar weinig tijd om Mozes op te voeden. En wat blijkt? De basis van de opvoeding wordt gelegd in de eerste drie, vier jaren. Wanneer Mozes naar het heidense Egyptische hof moet, is hij nog maar een kleuter. Te midden van veel heidense verleiding blijkt dat de biddende opvoeding van Amram en Jochebed door de Heere gezegend is. Deze ouders weten waar het écht om gaat: levendmaking, bekering, geloof: ‘Gena, o God, gena…’, voor ons en onze kinderen’. Wanneer dat onze nood is, is er ook gebed voor de leraren, de directie en de bestuurders van de scholen: middelen in Gods hand!

Nogmaals: Tegengif
U zegt: ‘Opvoeden is in deze tijd moeilijker dan ooit’. En: ‘Werkt de Heere nog wel in 2015?’ Ik heb een wedervraag. Hebt u al geleerd dat u doortrokken bent van het zondegif van die oude slang uit Genesis 3? Wie zal dan een ‘reine geven uit een onreine’? Onze kinderen liggen verloren in hun Adamsgif. Ze zijn ten dode opgeschreven, om onze schuld. En hoewel alles verzondigd is en er geen rechten meer zijn, er is tegengif: ‘het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt ons van alle zonde’ (1 Joh. 1:7). Niet alleen vroeger! Niet alleen in de tijd van Amram en Jochebed! Want: ‘Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid’ (Hebr. 13:8).

ds. H.A. van Zetten, Benthuizen

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 september 2015

De Saambinder | 20 Pagina's

Tegengif

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 september 2015

De Saambinder | 20 Pagina's